Alle inzendingen over strand

Wij zijn als het strand en de zee: jij gaat nooit weg – en ik kom terug.…

[zomerse haiku] strand bergen schelpen aan zee zand strand lopen zee…

Met hen Ze zitten op het strand en kijken naar de zee. Een grote groep iedereen op zijn plaats. Ze gaan luisteren naar de roep van de ene die het signaal geeft dat het tijd is. En dan bewegen ze hun vleugels en beginnen te lopen verlaten de grond en hoog op gaat het.…

, zand dode strand waar ik mezelf heb gejut…

Blote voeten op ‘t strand Een rode lok in je gezicht Maria in je hand Voor de stilte gezwicht Blote voeten op ’t strand Heuptas op je dij De zee die overmant Isis aan je zij Blote voeten op ’t strand Broekspijp omgeslagen Zachtjes kietelt het zand Antwoord op je vragen Blote voeten op ’t strand Fluist’ren doet de wind Met je hakken…

Hier, vandaag, aan het strand, van Scheveningen.…

Ja hier, heel mijn koninkrijk voor een stukje strand! ---------------------------------------------- (wanhoopskreet bij het zicht van het Noordwijkse strand op een dag met tropische temperaturen)…

aan dit strand verzandt de tijd in een korrelig boek verdwalen we in zeegeluiden totdat het koud en kouder wordt aan dit strand ondermijnt het wassende water de handgegraven waterwerken en het laatste zandkasteel aan dit verlaten strand laat ik opnieuw het zand door de zilte vingers glijden totdat ik me los maak en vertrek…

de zee, zo blauw als de lucht golvend onder de zon die witte schuimkoppen die rollen naar het strand kinderen spelen aan het strand lachen zoveel ze willen de zee…

Ik wandel op het strand in de voetsporen van ‘t brandend zand in ‘t water geblust door de hemel gekust zing ik met opgeheven handen van de zegen brengende stranden…

De seks in de zee aan het strand Was slechts nog een robbertje stoeien Het vrijen was oninteressant Zij kon mij totaal niet meer boeien De zee en het strand en de seks Hoe kon ik mijn tijd zo verknoeien Op reis met mijn aanstaande ex Ons bootje sloeg om bij de boeien Het strand en de seks en de zee Ik voelde mijn lusten weer groeien Bij…

en dansen de rozen weer terug naar het land tot ze aanspoelen op het koude strand? er liggen rozen op het strand mooie rode in de knop zoute tranen in hun knop er liggen rozen op het strand nog lang niet tot bloei nog lang niet volgroeid…

Wat een heerlijk land Het Zeeuwse land Wat een golvend duin Het Zeeuwse duin Wat een prachtig strand Het Zeeuwse strand Wat zout de zee, zij kust Zacht de Zeeuwse kust…

Hoe noemt men één geodriehoek op het strand? Ik vraag u nogmaals Hoe noemt men één geodriehoek op het strand? KIJK ME MAAR AGWANEND AAN een geokniehoek. Ja, een geokniehoek. Mits een knie bruin wordt door het zonlicht…

Kwalletje Waar haal jij je schoonheid vandaan? Je bent als een danseresje met een tutuutje aan waaronder je hoofdje schuilt Of misschien draag je een parasol en kan ik niet zien dat je huilt…

Aan het strand van Tanganica ademden we Afrika in en uit. We zagen de zwarte vissers hun netten trekken bij hun schuit. O-is ! O-is ! zingende vooruit. Aan het strand van Tanganica blikkerde mica in mijn hand. Mijn hoofd vergat die mica. 'k Ben in een ander land.…

rollende golven het strand bedolven onder schuimende koppen het moet wel kloppen een oude man duinpan, het klotst aan de rand van het strand de oude man, ziedende zee een verloren land…

op het strand bouwden we mijn kleine zoon en ik zandkastelen zal ik nog wat zee naar je brengen papa vroeg hij op het strand denk ik buiten de tijd meng ik dromen met de werkelijkheid hoe jong was ik toen vader me verliet…

Je voelt wel voor een dagje naar het strand tot blijkt dat de directe treinverbinding verdwenen is. En bij die ondervinding krijgt menigeen dan vreselijk het land. Nee, Zandvoort is te zwaar voor de NS: Zien die meer in een Poolse strand-expres?…

Voor mij een strand een eindeloze vlakte aan de waterkant, kabbelende golven bespoelen het witte zand. Waarom, dierbaar strand, zo immens ver weg van mijn vaderland en de moeder die ik mis, voel ik me zo aan jou verwant?…

Waar ik nog even fijntjes op wil wijzen, (Dit minpunt las ik nergens in een krant): Hij, die het piepschuim weghaalt van het strand Is debet aan klimaatverpestend reizen. Wat de toerist ver weg zoekt is nu hier, Voor hagelwitte stranden…..op naar Schier.…

Ik zag je dansen op het strand golven verdronken in jouw ogen alsof je zweefde over het zand terwijl sterren overvlogen Ik zag je dansen op het strand zonnestralen op jouw toneel ineens pakte je mijn hand we vormden spontaan een geheel We dansten samen op het strand ik vloog met je mee in de nacht emoties namen de overhand deze droom…

spattende witte pluimen die woest worden neergekwakt op het zand van het strand…

Het vlakke strand voorland van het vlakke land met daartussen de duinen tientallen meters hoog ze houden ons droog doen onze dorst lessen, onze honger naar natuur met ‘t weer: onbewolkt, zon of bewolkt, koud en guur die elementen zijn als vitamines voor ons leven ik schrijf dit zittend op ’t strand wacht tot de zon daalt ver achter…

een vroege lentezon warmt mijn ziel als was jij hier aanwezig een zilte bries streelt mijn wangen als waren het jouw vingers een maalkolk van gedachten waart door mijn geest als was ik met jou aan het praten leven , hier en nu omringd door mensen en toch eenzaam en alleen een hart verscheurd door tomeloos verlangen…

je lachte ik zag hoe jij de wereld bedekte met een dun laagje goud voelde jouw warmte gloeien in hoe jij alles lieftallig met zijden bestreek zag tedere gebaren in ogen die staarden naar jou als bron van de zon raakte je hand wist in je blik licht witte wolken jij golfde al zee op zomerend strand…

Stilte op het strand zandkorrels verbergen schelpen openbaren niet alles mist sluiert geheimen zon tekent schaduwen golven dragen zeeschuim vinden en verliezen wind laat woorden zwijgen…

Het strand van de kinderjaren. Ik hield mijn hart aan de borst van de zee. De korrels metselde ik tot dromen en kastelen aaneen, mijn glimlach de mortel. Maar de golven leefden zo snel. --------------------------------- uit: 'Dun land', 1994.…

verder kan ik niet gaan in achtergelaten land ben ik hier gestrand gevoelig golft de branding ik schuim in witte koppen de vraag, ga ik naar de knoppen of ben ik de wederopstanding drukkend laag hangt boven het zoute water een loden lucht verzuchtend de zee opluchtend geeft de zon een gouden streep mee…

stap iets minder zwaar Het koude water groet mijn voet Het wordt donker, het is vloed Niet één keer kijk ik achterom Want achter mij valt niets te zien En ik moet verder bovendien De golven giechelen om mijn romp Een koude stomp vol op mijn maag Een windvlaag werpt mij om De zee duwt mij weer naar de kant Ze werpt me zachtjes op het strand…