Alle inzendingen over taal

Als stilte de taal der mensen was, slechts gebaren en signalen, geen enkel geluid. Als stilte de taal der mensen was, onachtzaam alle woorden, alle talen, een kreet onbeduid. Als stilte de taal der mensen was, vreugde en emotie gesmoord. Als stilte de taal der mensen was, liederen en melodieën nimmer gehoord.…

een schipper had een lief gevonden In een land ver over zee al snel ging hij op anker voer hij ver van huis vandaan Hij dacht toch wel te weten hoe bij haar de bakens staan maar zij bedroog hem lachend en dat viel nog lang niet mee Men bezeilt niet altijd wat men heeft bestevend hij werd beroofd en in de boot genomen het was gedaan met mooie…

Przewalskipaarden, raaigras savourerend De bedoeïenen in de Sinaï Ik zie chimaera’s in mijn rêverie In afschuwwekkendheid licht variërend Het is tog feelste moerluk alemaal Dat Groot Dictee der Nederlandse Taal…

wat was er eerst taal of muziek muziek denk ik taal denk ik muziek het eerste wat ik dacht dan taal maar ja ik denk wel meer…

mijn taal staat in de kinderschoenen met bezeerde knieën en altijd onderweg mijn taal is de afgebroken tak gevallen en voorgoed ontheemd mijn taal heeft geen verhaal is met stomheid geslagen in een onbeschreven land mijn taal komt en blijft zelden thuis…

Onze taal is jong; onze oudste taal is nog altijd aanwezig, de inwendige taal gevormd door gevoelens en emoties, de taal van onze dierlijke voorouder.…

kanaaltunnelontsteking voorhoofdsholteonderbreking prachtwoordenboek onderzoekbroek ik spreek rare taal ik spreek ware taal ogenblikkenlijkschouwing ik spreek een dode taal geen kaas van gegeten…

Als je dodelijk geveld wordt door een vallende oude boom spreken we dan van een geweldsmisdrijf of van een natuurlijke dood?…

In welke taal, welke taal is nog niet moe? Welke taal doet jou wel recht. Welke taal zegt dat wat ik voor je voel, als je begrijpt wat ik bedoel.…

In talen die ogen spreken. Ons lichaam stil verstaat. Denktaal is een vreemde taal, Gevoelstaal is geheime taal, die geliefden in ogen lezen. Mededieren wijs verstaan.…

Mensen willen worden verstaan, in alledaagse taal. Maar die taal is de wortel, van ons aller misverstand. Mensen willen worden aangevoeld, in de taal van het gevoel. Daarom moet onze taal, worden vertaald en vervoeld, in alledaagse gedichten. Daarom dichten mensen graag. Dichter bij het wonder. Dichter bij elkaar.…

De mooiste kleur in taal De mooiste letters die woorden tekenen in de harmonie van het leven Lees een traan op papier, voel een traan in je hart Een lach op de lippen voor een zin van vreugde Een panorama van woorden Een schilderij gemaakt van gekleurde letters uit de ziel van zijn schrijver het gedicht…

Zoals het is: zo, zo wil het gezegd zijn. U begrijpt: dat het niet anders is. Dat zou een ondraaglijke schande zijn die bovendien elke noodzaak ontbeert. We laden onze zinnen, leggen aan. gaan in mogelijk genot ten onder. Op afstand, zo is beschikt, zullen wij onze karige daden beschouwen, erom lachen, misschien huilen, nooit aangesproken…

één woord zegt niet al te veel maar als de woorden gaan groeperen met elkaar en met tekens voor lezen kunnen zij gaan spreken als een zin je mening is wel degelijk van belang wanneer je hem maar motiveert met zinnen waarschijnlijk kun je nu ook begrijpen dat mijn woorden niet altijd kunnen raken…

De taal slaapt je hoort haar stilte voor de storm het seizoen barst los wanneer het ochtendlicht gloort wordt zij ook in haar slaap gestoord met een vriendelijk gebaar verwelkom ik haar letter voor letter in een uitgesneden licht heft zij haar armen op ongemerkt ontstaat dit dicht…

Jacob, Izak, Sara, Kain, Onan, Onan, Terebint - zo spel ik mijn naam wanneer ik mij in Israel bevind. Ben ik in het rijk der Russen spel ik daarentegen zo: Josip, Inna, Sjostakovitsj, Katja, Olga, Olga, To. Maar aan Brusselse loketten bezig ik hun zoet patois: Jefke, Ickxske, Sjefke, Krieckxske, Olland, Olland, Toetatwa. ----------…

De klepgrage cabaretier en de konkelzieke columnist houzee houzee zij vieren feest in de clicheerfabriek het feest van wie het dunste woord weet te chiqueren de neutraalste druppels in chimerische vermommingen Waren wij een platvis wij zwommen in royale scholen op naar de burelen van de fopneus en de klapsigaar maar helaas wij zijn de vierdimensionale…

Zie de nacht stil in de keuken rusten op stenen tegels in halve maan verlicht die zijdeachtig glanzen Een ketting breekt, glazen kralen vallen Zie ze gaan, glijdend van het koord raken ze de grond en door de stilte gedragen klinkt hun helder lied mooier dan een woord ooit klinken zal.…

ik kende de betekenis van alle woorden maar kon me niet aan de zinnen overgeven die in ijle lucht boven de boomgrens zweefden ik kon daar niet ademen…

Herken waar het tekort aan taal geworden is en wij aanvaren op een in- en outbox, scheep en schipbreuk van de woorden. Laten wij weigeren onwelsprekend te willen zijn, en onwelschreven. Laten we taal opeisen.…

Hij die verdooft met klank en zin Hij die de vorm in de verf zet Zijn volbloedig woord Sierlijk als een gulden snede Lomp als een neushoorn Vlijmend of kreupel of koket Versmelt in vers en sonnet Met een vermeend gemak De mist is zijn dekmantel Hij draagt het alfabet naar elders Ontkurkt het bewaard gedicht In een roes, een waas van taal…

Amechtig sleutel je aan het eerste vers Enkele ronde letters in een maatpak Druipend op het prille witte stille blad Ze moeten nog herschikt Het woord vat geen vlam De rijmdwang gooi je overboord In een woekering van tekens en tamtam Groeit buiten elk besef de leegte De valse noot sluipt tussen de regels Het klaaglied ronkt langs alle kanten…

Sinds ik ben begonnen in jamben te dichten, ga ik meteen na of de metrums wel kloppen bij presentatoren en in krantenkoppen. Ik kan me haast niet op iets anders meer richten. Ter afwisseling op mijn jambische leven, heb ik met plezier amfibrachen geschreven.…

Eens lagen pen en papier verlangend naast mijn bed. Klanken op de rand van waken en slapen werden in één pennenstreek tot een vers geschapen. In één haal de toon gezet. Nu kadert mijn flatscreen een steeds veranderend schilderij van wisselende zinnen. Lang, kort weer afgebroken en opnieuw beginnen. Waar is het eind? Ik zoek…

onrust begeleidt de nieuwe spelling krijgen we een nederlands multiple choice nergens ter wereld bezit men zo iets moois voor de hollandse journalist een kwelling wordt het groene boekje toch heilig verklaard of handelen we naar de eigen volksaard…

Stil zijn is ademen zonder lucht te kapen een doorbloeden van levensaderen. Stil zijn is een luxe een voldragen bestaan dat niets hoeft te doen om te weten wat nodig is. Spreken is een last een strijd om licht om aandacht en ontzag dat daden moet werven. Spreken is blazen lucht verplaatsen een paraderen van protsige woorden.…

Verdraaide woorden pogen klare beelden te scheppen met verleidelijke contouren, letters zoeken dribbelend een weg om zich te schikken tussen het witte cement, dragende stiltes worden ingelast zodat de zinnen ramen krijgen om het innerlijk te verhelderen, punten twijfelen nog even over hun mannelijkheid maar de vrouw heeft hier beslist…

Verdraaid, het is waar ik kan alles kwijt in deze taal, maar (ik) verlies mij er niet in. Zoveel mogelijkheden, zoveel mogelijk, heden. Oppervlakkig spring ik in het diepe, verzuipen kan gewoon niet, tenzij ik in een afgelegen bar te diep in een glaasje kijk. Nuchter bekeken is Nederlands uw en mijn taal, voertaal, moerstaal.…

woorden vallen woordvallen kiemen in lieden aanzienlijk of arm of beide liederlijk gekleed in dwarse afscheidingen uit het geslacht der paardestaarten avond aan avond wordt er gezongen gewoon zonder gedachte aan klein- of kortheid om de positieve affecthouding tot de zaak uit te drukken de zege duurt niet lang men speelt vals ratificatie…

ik verhaal van taal tonen en toetsen van rustige rijm uit pennenvrucht een pagina poetsen een wuivende wevende hand schept in een scheve letter door kille kool geholpen een prille parade op blank blad, nog onbeholpen een gretige geest vreet vroege verzen waar woorden worden, spichtig of sproeiend, tot wat u nu leest…