Alle inzendingen over tassen

Ze keken binnen, lachten zowaar en schikten hun lege tassen. Hun rode koppen telden we voor ze verdwenen in de nog dampende velden. We aten ons brood, lazen bladen. Tegen het donker kwamen ze terug beladen met hangende poten.…

Wij zijn zelf uitgegaan, met tassen voor voedsel en een muts om ons gezicht grappig te doen uitkomen tegen de lucht. IJdele voornemens banen zich wegen naar binnen waar duisternis heerst, een ongehoord gewiste voicemail, een ongedoofd zoekgeraakte sigaret. -------------------------------- uit: 'Verdwenen obers', 2005.…

ze lonkt in zwart sieraden grijs merken van tassen vertellen hun prijs hakken gehoogd laarzen die tikken in het nonchalante voorbijgaan van blikken die subtiele echootjes klikken gare du nord de champs elyssee samen op trappen van de sacre coeur foto's alweer voor de fine de fleur proef parijs zonder handschoen zie haar…

In China geven ze aan elke klant die gratis witte tasjes bij de kassa. Maar de regering vraagt de mensenmassa: "Gebruik toch een textielen tas of mand!" Want plastic heeft z'n beste tijd gehad en fijn stof - uche uche - is er zat!…

Het vormt een plaag, ook op tv Ons land is van het spel bezeten Waarom het leuk is, zou 'k niet weten Men schopt een bal, die rolt prompt mee Ik ga pas kijken naar die sport Wanneer de voetbal vierkant wordt –…

De stad dompelt zich in plezier tassen en winkelende etalages terrassen vol riet van lentebomen het plein met overvolle kraampjes de straat bezaaid in volle glorie badend in zonlicht en opgejaagd ik zie vrouwen met holle ogen de begeerte is hen voorbij geraasd mannen met vergadergezichten witte hemden en grijze sokken op het bankje aan de…

Een slingerende bus vol kippen manden, tassen vrouwen en een enkele bebaarde man begeeft zich door stoffig landschap waar duizenden vragen fluisteren in verte de heilige stad Qom een gouden koepel glanst sprookjesachtig in opkomende zon de temperatuur stijgt naar veertig graden bestemming is bereikt een man in zandkleurige…

prachtigs mee naar huis genomen: een asbak waar een wulpse Lorelei op prijkt, een blikken Eiffeltoren die van koper lijkt, een echte imitatiezijdensjaal uit Rome, Manneke Pis in zakformaat dat ook kan plassen, een heilige uit Benidorm (made in Taiwan) van plastic en waarvan het lichtje branden kan en stapels leuk bedrukte T-shirts, petjes, tassen…

Haar lange blonde haren dansen losjes op haar rug haar pasjes gaan lichtvoetig het pinnen super vlug de ruiten spiegelen ogen gehaast en ongeremd haar handen dragen tassen woeste blikken onbestemd wil zij alleen maar shoppen schouwt elk pand als tent langs etalagepoppen verkleed als vrouw of vent haar leegte draagt steeds zwaarder…

ziet de mensen onbezonnen blakeren langs de paden op stranden bij de zee stil soms kort van stof hunne spinsels ontsponnen spanning vloeide uit aderen leven gaat nu op de pof blikken koel in tassen mee werk blijft onbegonnen gedoofd zijn alle lusten in dommel wel te rusten wat water op de akkers ach boeren arme stakkers lamlendig in het…

Wat leuk dat u ons zomaar komt verrassen ik bel wel even dat u bij ons bent ook let ik op uw beide tassen ik denk dat mamma u eens fijn verwent zal ik u helpen uw gezicht te wassen, dan ben ik net als vroeger oma’s grote vent.…

Vanachter het raam aanschouwt hij zijn jeugd emotie vult zijn ogen koorts gloeit in zijn hart herinnering flitst voorbij zijn gehoor, iets minder scherp spitst zich op geluid van komend en wegstervend ijzer Dokkum viert, Dokkum zwiert Het Fries klinkt rond de molen, op bankjes in schaatsvorm wordt popelend geknoopt, mutsen, sjaals en tassen…

er is geen liefde die slijt alleen de tijd geeft weinig mogelijkheid je vol te kussen de zinnen weer te blussen die onze afstand nooit kan overbruggen in een strelend samenzijn weet het plein hoor je laarzen tikken zie jou je blikken op de etalages richten wil je tassen dragen ja zomaar zonder vragen mee naar boven lopen je…

naar tweebenige wezens we hebben er immers twee meer Deze keer komt ie op twee wielen een koddig gezicht die benen op pedalen Daarover gaan zoveel verhalen ze heten fietsen en ze hebben een bel op het stuur Lui of vol vuur wordt het vehikel .....voortbewogen door 'n stel benen Ik hinnik: 'waar gaat het henen' 'met die tassen…

de zwever is er weer, te vies om aan te halen de zwerver is er weer in voddenbalen met ogen dof en lippen stuk zijn tanden verloren mompelt hij aalmoes aan eenieder die hem wil horen het losgeld in mijn zak verschaft een schoon geweten zo kan ik rustig verder gaan met patatjes eten de zwerver is er weer, met plastic tassen de zwerver…

Twee tassen vol met spullen het enige wat je nog had een ander zou het rommel noemen voor jou was het je grootste schat Wat kleren en een foto-album brieven, en een zelfgemaakte kaart kapotte ketting in een doosje en ook een ring had je bewaard.…

Het slaat toch nergens op die mannen met die tassen, zij maken uit hoe lang de aarde nog bestaat, terwijl de hele mensheid maar dient af te wachten wanneer dat is, op welke dag en om hoe laat. Wij willen leven, leven, leven, leven, met miljarden in 1 liefdevolle kring.…

In de lege coupé bezaaid met spullen tassen met gedachten om me heen sommige ingepakt andere half leeg De speaker spreekt de halte nadert zet gedachten stil en pak ze in maar almaar liggen ze daar weer Onder de bank vluchtschoenen die ik niet te pakken krijgen kan steeds staan ze ergens anders Trein stopt ik kan niet weg teveel gedachten…

Pap, zegt mijn dochter achterop Zie je dat meisje - ze fluistert bijna Ja, zegt pap, hij ziet het meisje Die heeft een broek van Replay Een truitje van Diesel en een Puma-tas Ooh, zegt pap, hij had het zo snel niet gezien Ik heb ook een Replay, vervolgt Achterop de dochter, en mama heeft Een truitje van Diesel, Puma-tassen Vind…

Gisteren ben je aangekomen, met tassen vol ervaring opgedaan, maar gelijk weer weggegaan, het glanzend instrument niet meer meegenomen. Jouw viool heb ik omzichtig daar geplaatst in die cirkel tussen mensen, niet ter vermaak maar om te wensen dat jouw klanken kunnen blijven, tot het laatst.…

hun blikken opstandig handen nerveus nog zijn de vonken niet overgeslagen heeft de overheid enige grip zonder slagen ze bedaren in samen door de somberte weg te zingen op het pad dat een stem in het donker beschijnt waar handen tassen pakken van het strand zonder elkaar aan te kijken want contact is de ziel zien die met…

Gewapend met tassen en borden. Microgolfoven, om punten in te stoven. Wordt gaar gestoomd, voor het werk waarvan zij droomt. Studentenleven begonnen, nog onbezonnen. Zonder tegenslagen of negatieve verslagen. Afwachten, een schooljaar lang zal zij het halen? Het is van groot belang.…

Hoewel de klant nog niet wordt afgerost als hij verdomt zijn tassen vol te proppen, wil weten of zijn kassabonnen kloppen, of eindelijk zijn schuld heeft afgelost: de dag komt dat het je je vrijheid kost wanneer je hebt geweigerd te gaan shoppen. © Hannelly…

Met een blik van hier ben ik Handgeschreven brieven zullen mij niet kisten Flinke baard en knopenrijk Vele straten Soms een dijk Met volgeladen tassen Bundels post, pakketjes Soms ook nog huis-aan-huis Lente.…

Geen karretjes in die tijd evenmin een auto, want vervoeren deed je alles op de fiets als je die had dan, lopend en sjouwend met loodzware tassen vol boodschappen die om de paar passen eventjes neer moest zetten.…

ik tussen knal en plas Overdacht onze arme gemeente, maar waar 't vuurwerk rijk altijd Toen ik zo liep door de straten bedacht 'k: 'goddank geen granaten' En in de warme winkel waren de bloemen daar, waarvoor 'k kwam nog wat boodschappen gevonden in schappen die vol stonden En terug tussen knallen en plassen met bloemen, volle tassen…

kriebelend tegen mijn lies en toe weet ik dat waar je ook bent -mijn zwakste plek blijft je bekend- in puls toon jij geen kuis doch kies Zo anders was `t niet lang gelee waar je heftig genoot, gedonder leek tijdens `t werk, in de kerk of op de wc Hoe vaak bij mij het schaamrood piepte als ik weer ongewenst zwanger bleek je schellend uit zak en tassen…

2 tassen in haar hand de trein staat klaar ze draait zich om zegt ik moet gaan een traan op haar wang ze verstopt zich in haar kraag ze loopt van me weg een leeg gevoel in mijn maag haar trein vertrekt want hij moet gaan ik kijk hem na blijf te lang staan Kijk naar de grond weg van het perron ik pak mijn fiets draai nog…

Doe maar niet, laat mij je verzinnen zo lief en je hoeft niets te doen Ik lieg mijn leven zelf wel leuk, denk diepe dingen van beminnen Zo heb ik je prachtig kunnen maken, kon ik je kleuren zoals ik wou gaf je geluid, tekende je lach en een hand om blozend aan te raken Nu woon je in mijn hoofd, mijn weten je pakte tassen hart en koffers…

De grootste winkel van Teteringen heeft eigen tassen, waarop stralende pracht uit het dorp prijkt, geeft hiermee koopkracht met geld- en kunstminnende wendingen. Daarnaast luiden gestamp en bevingen: men arbeidt, geleid door sterke eendracht. Welke nabije toekomstverrassing wacht? Jonge muren mogen welkomstlied zingen.…