Alle inzendingen over tegenpool

je buik is volgeklad met onverteerbaar jij was platter en zatter dan de wereld verbijsterd heb je morgen als eeuwig gezien gevangen stilte met donker vermoord ik heb je gelezen je woorden gehoord…

een vader en een zoon zittend aan de eettafel een dagelijks tafereel zo heel gewoon mochten ze iets te zeggen hebben dan praten ze langs elkaar heen maar zelfs dat gebeurt niet geen enkel woord van beiden zelfs geen een een vader en een zoon houden het verholen weten het terdege - we zijn en blijven elkaars tegenpolen nee…

Gij zijt de volheid van de leegte, de tegenpool van wat ik ken, de bron uit wie het alles stroomt, van alle schoonheid het geheim, de oeverloze, luide stilte.…

ken mijn sterke en zwakke punten maar trek mij daar niets van aan haar stem is hoog ondanks de donkere intonatie in het scherpen van contrasten ik ben nooit een optelsom geweest van delen maar straal intense vitaliteit uit het ongrijpbare dat uitlokt tot een lach omdat niet weten waarom jij jezelf nooit vergeeft wij zijn tegenpolen…

Jouw wang raakt vederlicht de mijne Ik ruik de aarde van je adem Proef het zout van je huid Ga onder in de zee van je ogen Ik begraaf mijn vingers in je zachte vormen Mijn lippen proeven bevend hun tegenpolen De zeven chacra's stromen, wijd open in kosmische extase, in zoete razernij Even is alle leed geleden De eenheid hersteld…

voor overpeinzing en tweestrijd zieners tussen liefde en gevoelens wanneer men sloft in mulheid op het meest onjuiste moment als voetstappen uit elkaar gaan armen niet weten van omhelzen zand in ogen waait zout van aanstormende tranen vermengen zich met de woeste zee die geen toegang geeft tot wegebben verdwijnt de kim in een waas tegenpolen…

een kort lontje explosief, niet zonder gevaar Wanneer ik ergens rustig wandel uit het niets is het weer daar Voel ik mij belaagd, zo niet begrepen opgejaagd en impulsief ontembaar, scherp, het is verschrikkelijk Een lelijk monster, ver van lief die zonder pil een ander mens is verwilderd, fel en en uit zijn kooi De tegenpool…

Als aanhoudende magneet in het paradijs kaatsen onze tegenpolen met verleiding verwikkeld door een aantrekkingskracht zonder veel woorden wel als een gerucht.…

Dat dood zijn de tegenpool van leven is. Vertrouwend op het onmogelijke. Oog in oog met de dood. Moedig in het leven staan. Dat is véél. Méér kan een levend mens niet doen.…

een dichter kan niet vliegen, noch met nat voorhoofd buiten zinnen treden en holle lucht ademen dit beeld weerspiegelt schaduw in een wassen aangezicht -in alles een tegenpool- leidt deze trap naar de kip of het ei, komen randen bloot te liggen waarlangs de vezels van de ziel bewegen?…

niet alles wat jij raakt deelt zegeningen uit opent vaak heel ongemerkt je ontvankelijke huid terug in herinnering ontmoette je het voorval dat voorafging aan de geregistreerde beschadiging van opzet wordt niet uitgegaan kwade lijnen hebben in principe geen bestaan in jouw contacten het is uiterst zeldzaam een tegenpool…

onvermogen je te bereiken, jij, ontwijkend… instinctief je in mijn armen nemend, stevig vast vruchteloos kussend je lippen en wangen je blanke borsten… witte bergen van albast echter..je negeert mijn hunkerend verlangen je wereld is een andere, ver weg, verscholen je handen werend al mijn genegenheidgebaren je keert je van me af, als waren we tegenpolen…

hij nooit zijn scherpe tanden zien het wezen is geboren om te knagen die taak is door zijn schepper opgedragen er is een eeuwenoud en vast stramien hij wentelt zich in groeiend onbehagen de chaos is voor hem de haute cuisine hij vegeteert op vrees en bovendien zal wroeging nooit zijn zielenrust belagen bij zonlicht lijkt het beest de tegenpool…

Een handvol akkoorden drijft neerwaarts als de muze haar lente lispelt Het is alsof er woorden missen in de grootte van tegenpolen Ik herken de eeuwig vallende traan als nabijheid van seizoen wisselt en de verte wenkt in kraters en zwarte holen Met een dichterlijke vleugel dek ik graf en kerker toe Niet zichtbaar voor een oude…

krullend schuim gelaarsde voeten streelt naar terugtrekkend water strek ik mijn handen uit tot de verbinding is verbroken en voetsporen zijn uitgewist dan opgenomen in het geheel wordt ik weer bruisend zee en waar ik ga is er verandering waar liefde en eeuwigheid voor altijd blijven verandert 't ebbig tij weer langsaam in haar tegenpool…

jij snoept van hartig ik snoep van zoet jij vaart bij laagtij ik vaar bij vloed jij huilt om vreugde ik om een traan jij straalt bij zonlicht ik bij de maan jij ziet het blauwe ik zie het groen na zoveel jaren niet meer te doen…

Ik wil de schone Muze overal horen in klanken van harpen en van violen met reien en gezangen als tegenpolen Ik wil de schone Muze steeds weer horen Ik wil de schone Muze steeds weer behagen poëtisch spinsel aan haar opgedragen haar bejubelend in schoonheid van minnedicht Ik zie schone Muze komen vederlicht als frêle deken die zich spreidt…

terwijl op het gazon de kleinkinderen spelen de hond zich door late zonnestraal laat strelen de vissen spartelen door de vijverplas gestaag neigt de zon zich ter kimme kleurt in het westen de horizon reeds rood uit majestueuze eik klinkt nu de eerste noot van de nachtegaal als schone hymne ik zit daar en geniet van natuur en kinderen tegenpoligheid…

Haar private dancer was een liefdeslied Al rees haar ster, proud mary zong ze niet Te zoet voor river deep en mountain high Zij was geen podiumbeest als miss Tina Zij bleef het kleine zusje Yokotjang Als 'zangeres der eeuw', haar leven lang Een Indisch meisje is geen dolle mina In 't verre oosten rees haar bintang ster Van tegenpool…

Ukrain òù 3 Voorwaar hier tijd heeft stil gestaan Opgedrongen leed zwijgend aanvaard Verhuld in machteloos tijdloos geheel Ontzegde met dwang de nieuwe eeuw Sobere herkenning ingetogen ongewild Dragen gelaten onbehagen en berusten Vluchten zij steeds weer in drankgeroes Schrijd de omkerende tijd lijdzaam voort Gezag tegenpolend wakend…

Geluk is een meervoudig equivalent, enerzijds gewogen in een ragfijn web gesponnen, werd ik door gevoelsspinnen verleid, achtervolgt door tegenpolen, als speelbal in een labyrint, tevens als begin - en eindpunt, raak de kern van het droomschip maar langzaam kwijt, verstrikt in de verkorte zaligheid van een fictieve zekerheid van…

. _________________________________ Laatst kwam een supercampionissima Rosmalen met een flitsbezoek vereren Als het niet waar was zou ik 't niet beweren Zij werd ontvangen als een prima donna Een sympathieke levende legende Sereen en kalm, terwijl Serena rende Haar tegenpool, de zus die ieder kende De winnares, maar bron van de '…

Ontelbare uren in ademnood Tot je een ankerpunt vindt, tegenpool van pijn of dood. Keurig. Minzaam. Voornaam. Zo sta je daar…mijn wilde schoot. Regendruppels spatten open op jouw haar.…

langzaam voor je uit maar de sterren bleven hun lichtend pad stralen met zicht op vooruit jij kende de stille geheimen van de nacht en hun natuurlijke elementen die zich altijd anders zullen voordoen dan verwacht in overgave ging jij je gedragen naar wat er gevraagd werd daarbij bleek dat dag en nacht niet alleen elkaars tegenpolen…

zijn want misschien was het niet veel maar ik gaf je alles wat ik bezat toen jij siebert de huiler was ik de knuppel sloeg ik je uit het ijs wenste jij gered je vacht geföhnd ik blies een cycloon gaf je ijsjes ik was je stijve captain iglo die je in driedelig pinguïnpak de gouden visstickstaven op zilveren schalen bracht en hoewel ik jouw tegenpool…

tegenkwam, een spiegelbeeld, een zwakke configuratie van yin en yang, queeste naar cognitief evenwicht, slaat door naar een optimist, die uit de goede vijver vist die ander zich tooit als een populist met z’n ego naar binnen gericht en de quota van de waarheid mist , op de schouders rust ethiek of een duivelse advocaat door tegenpolen…

het pad van Lucifer te volgen langs de dunne richel, te dansen op het scherp van de snede van amorele vrijheid die inzicht biedt: zwakke rebellen houden de opstand niet vol en hoe dan ook verslindt de revolutie haar kinderen en herbegint de cyclus ooit zal de duivel dansen op het graf van het perverse dualisme dat goed en kwaad als tegenpolen…