Alle inzendingen over tekeningen

de kosten van bezoek Aan dames achter rode ramen En mijn neef met wie ik neuk Is dus ook mijn liefste nicht Hij belde mij om te beamen Ik heb een druiper in mijn broek Ik vind het niet meer leuk Het lijkt me niet zo slecht Mijn advies dat is oprecht Weet je jongen wat je doet Kijk maar effe wat je doet Mijn buren geven in de nacht Tekenen…

Praten, geconcretiseerd aan de hand van tekeningen over 't mooie uit leven aan ons allen zomaar gegeven. Door verbeeldingskracht en het schenken van aandacht voor alle pracht om ons heen, in weilanden en het woud 't oudere goud zwijgend bewaken wat bestaan ons bracht.…

huizen staren me dreigend aan achter ontbossende karkassen en ogen overal ogen, ogen, waarom is iedereen jong en vol bloed alsof het geen oorlog wordt en iedereen het verzet in moet zien ze overal de tekens niet? dit komt nooit meer goed.…

Geen berg of dal In een gebed van liefde Luister nu naar dit gedicht Sluit de ramen, deuren dicht Pluk de woorden recht uit de lucht Hoor de echo, hoe diep de zucht En de woorden, ze vallen op een steen De regen weent, in een gebed van liefde De mensen knielen biddend neer Voor wie, dat weten ze niet meer Maar ze zien de tekens…

Op de tekenen moet je letten, leer ze lezen of begrijpen, want dan zal je weten wat ons nog te wachten staat. Versaag niet, ik heb je toch anders geleerd. Hou vol in Godsnaam en bestrijd dat wat je niet het goede lijkt. Ik zal dat ook verder proberen.…

elke avond weer opnieuw als ze eindelijk in bed liggen moet ik naar boven komen om mijn verhalen te vertellen van zigeuners en vogelverschrikkers adelaars ook of nachtuiltjes met klauwen over een aap met een zoekgeraakte baby of de sterrennacht vol feeën en elfjes natuurlijk maak ik er tekeningen bij met zwaaiende armen getekend of met…

Verdrietig laat je de lijn los, terwijl Jij weet dat dit niet had gemoeten Hoopvol, en tegelijk vol van schaamte Gekerfde tekens in verwoeste aarde, die Omgeploegd ons verdriet doet toenemen Geplaveide wegen werden jouw deel 't Verdriet verstomde, weggestopt In een woud van verlangen naar niets Alles dat niet voldeed aan jouw criteria Werd…

o Nevelduisternis, bij nachte zien mijne ogen de duizend tekens nog, die ‘t ommegaan vertogen des sterrenhemels! Gij, o nevelduisternis, en toogt mij niets van al, daar hope of troost in is!…

Sneller, lichter dan de lichtste en snelste tonen huplen zij… Op ’t arpeggio van de vedel tekenen zij, die tovertonen, Arabesken, - glijdend, glibberend, gletsend…als een zucht…voorbij……

En verspreid de stille stuipen van puistjes, tekens van een sluimerende val. Wie toch zou er weten waaromheen de broze lippen beslagen, en als damp zich voegend, en aanslag, weke, zo warme zich cirkelen?…

ik zie graag schaars bedekte lichaamsdelen van jonge anorexe meidenstellen, wat kunnen ons die tekeningen schelen!…

Driftig wisselen we glimlachjes onze gelijkgestemde tekens. Maart nadert over de lauwe rivier. Ze streelt de knoppen verzadigt de ochtend die rinkelt met vliegende pluizen met de luwe beweging van de zon die haar boogbaan rekt tot in de top van het gewelf Omkranst van glitter en gloeiend geel. Kan je een straal proeven?…

Je bent niet meer alleen Dat straaltje wordt een bundel Die je diep, heel diep verwarmt De wolken worden wolkjes Je wordt door echte vriendschap omarmd En ja het vriest nog immer En de regen slaat op je neer Maar je voelt je warm van binnen En geniet het leven weer Diep van binnen ben je getekend Getekend door het leed Maar die tekening…

Op de oever verschijnen snelle tekeningen: het water van de Ter** is als een kreeft: een teken van de tijd, een teken in het wit. Een eenzame man vol hoop een jonge vrouw die uitrust een god in drieën: de zee die danst ...........................................................…

Altijd vrolijk tekenen en bijkleuren. Er altijd weer wat van maken om de boel op te fleuren Tot ik er ineens genoeg van had, om de kar te moeten trekken Ineens te beseffen dat niemand anders ook die wil heeft Genoeg is genoeg, nu kunnen ze verrekken.…

Er zijn veel tekens in de tijd. Je hoeft niet moeizaam te reizen want er is ruimte om te zeilen op de wind. Naar juist dat ene hart. Met woorden als jou dans om iets te delen.…

Zal ik Weer golfjes tekenen gaan? 13 mei 2012…

Wind die aantrekt tot een zware storm zeer divers gekleurde bladeren bungelend aan laatste adem tot een storm hun einde zegent guur is wind, nog natter die regen op stalen rossen of in blik wij kunnen er tegen Liefde voor muziek en passie voor bijzondere fotografie tijd leert dan de dagen, tekenen van een glorieus herstel zien daar muziek…

zonlicht door open raamvensters, volgt ze haar gedachten die dansen tussen bomen in verwrongen vormen, waarvan de twijgen onder de vorm van ledematen in elkaar geweven zijn tot een dak van gebladerte, een koepel van welkome verkoeling waaronder wolken dansende muggen en waterjuffers vergezeld worden door schrijvertjes, die magische beelden tekenen…

Niemand heeft in de gaten Hoe ze een winterbed vinden Achter een vermolmde luik Op de vuurtoren lazen wij vreemde tekens Kreten van verf. Kladwerk. Buiten het bereik van ons verstand. Iets dat lijkt op een gebroken ster Een vallende druppel…Bloed? Een hart dat huilt? Nee. Het hoort niet.…

Dat het je bevrijdt van het gewicht van de wereldse tekenen. Dit is mijn wens, mijn gebed en mijn streven. “…het voedsel voor hen die naar U verlangen bestaat uit de scherven van hun gebroken hart. “…

de smeekbede in haar vermoeide blik staat in een taal met onbegrijpelijke tekens wanneer moet ik mijn liefje laten doden? ze ligt nu zo ontspannen vijand die een vriend kan zijn hou je zeis nog even bij je V.…

buiten op het gebetonneerd gebladerte rusten nog de naamloze resten van het misgunde: als kralen rijg ik de okeren tekens van de schande aan het snoer van mijn zang, haar kronkelen vereeuwigt ter plaatse de openbaring.…

Vol tekens, vol kometen met staarten die ze niet kon duiden. Uiteindelijk werd haar eigen geest een donkere nacht. Haar ziel groeide vol met distels en stekels. Uiteindelijk begreep ze dat de dood op alle vragen die ze had antwoord gaf. Ze ging daarom haar eigen dood beminnen.…

Nooit meer satirische tekeningen door kunstenaars waarbij het licht nu is gedoofd. Puur omdat er in de vrijheid van meningsuiting werd geloofd. Het schrift en het beeld zijn vermoord dat maakt me zo kwaad. Plus het trotse moslim geschreeuw in een doodstille straat. Ook boos omdat een hele groep gelovigen hierop raar word aangekeken.…

Er zijn er die op mijn vlerken De tekens van tranen merken, Die in mijn stemmige dracht Hervinden de toon der klacht, En aan mijn onwichtig zweven De naam van grillig geven.…

Tekeningen door het hele huis Schilderingen aan de wand Wat mijn ogen zagen zette ik ooit Op papier met mijn hand Waar is de kunstenares in mij gebleven.. Fotodozen vol met kiekjes Vele rolletjes volgeschoten Boeken volgeplakt met herinneringen Momenten waar zo van is genoten Waar is de fotografe in mij gebleven..…

‘k wou dat ik kon tekenen, van die prachtige portretten ‘k zou de wereld wat betekenen, van die linkse of die rechte! ‘k wou dat ik kon schaatsen, zwieren en zwaaien op de baan Hard, steeds harder, oh ‘k zou er helemaal voor gaan!…

Wij zoeken 't ver:- Ik zoek het zuiver schone beeld, Dat kan verzoenen met dit leven: De vreemde vlinder die daar speelt Draagt 't op haar vleugelen geschreven - Doch als 'k mijn handen om haar sluit Wis ik die tere tekens uit!…

. ------------------------------------------------------ *u in het bos vertrekken: in het bos een plekje zoeken *di = je * bin ‘t = ben het *zoetjes = zachtjes, kalm *ziet op = luister naar, sla acht op *gewenk = tekens geven met de ogen (cf. oogwenk) *met wierden kwijt = mee kwijtraakten *wan = won *eglentiertjes = wilderozen-struiken…