GGZ 14.15 UUR, 11e AFSPRAAK
--------------------------
--------------------------
de tram stopt niet precies voor de witte lijn - dit voelt niet goed -
ik wil ergens staan met prima rugdekking
en een goed uitzicht op de ingang/uitgang,
zodat ik nog een kans heb.
huizen staren me dreigend aan
achter ontbossende karkassen en ogen
overal ogen, ogen,
waarom is iedereen jong en vol bloed
alsof het geen oorlog wordt,
en iedereen het verzet in moet
zien ze overal de tekens niet?
dit komt nooit meer goed.
(als je praat met een monteur valt alles van je af)
waarom moet ik alles uitleggen: het is zo'n lang verhaal
en dan is je ingekochte
liefdestijd op de sofa alweer op
ik zie niet hoe dit gebabbel ergens toe leidt
het komt nooit meer goed
het geluid van gehark en geschoffel
vrolijk klinkend tegen stenen onder het open raam
ik heb zin om zeer nuttig bezig te zijn
zonder overmatig vuil te worden
maar overal wordt je vuil van, toch
zelfs van gewoon een beetje leven en
je kan niet altijd blijven poetsen.
warm eten om 18.00 uur rond,
dan lopen met de hond,
iedereen doet verdacht vriendelijk.
Daar en toen is het al fout gegaan,
en ook dat ging hopeloos mis.
Maar nu is iedereen al jaren dood.
Dus.
-----------------
laatst wandelde ik in twee
dagen van A naar B.
ik sliep in het bos
en kon alleen maar
luisteren en staren
naar de sterren.
er knabbelde iets,
er rende iets
voorbij.
iets zoemde, iets tsjilpte,
verder niets.
--------------------------
--------------------------
Zie ook: https://www.gedichten.nl/account/profiel
Schrijver: Simon K., 30 december 2021
Geplaatst in de categorie: psychologie