Netgedichten

netgedicht (nr. 76.062):

Stukjes geluk

ik wist
dat ik even
onder je vleugels
mocht schuilen
tot rust komen in
loslatend huilen

me in warmte
aan je kon koesteren
jij die zoveel
kon geven aan hen
die dat net tekort
kwamen in hun leven

jij stimuleerde
de stukjes geluk
die vaak ongebruikt
lagen te wachten tot
liefde ze eindelijk in
glinsters deed ontluiken

overal waar jij
kwam vonkte
de spanning kregen
lach en ogen de
overhand in een
ongebreideld feest

juist in een
emotioneel samen
dat al zo lang
geleden zo
ontzettend dierbaar
en intens was geweest