Alle inzendingen over tepels

zonsopgang in september mistflarden drijven over gras een vaalbruine spin draagt een kruis er vloeit kleffe zijde uit haar tepel ondersteboven wacht zij in het web gif sluimert in de holte van een kaak trilharen meten elke gril van de wind elke loze vliesvleugelslag maar de druppel glinstert en verraadt haar plan…

Laat in de zomer de lust nog in bloei belofte van blauw in de lucht en zijn blik gulzig 't geluk als een ijsje gelikt de zee niet gezien en geen golfjes gehoord tot hij, tussen twee tegenliggers in behoedzaam een borst pakt uit haar schelp en even terloops een tepel streelt een zwerm zilvermeeuwen zit onverstoord.…

ik was er onderdoor gelopen haar uitgestrekte naaktheid liet ze, maar haar stam droeg water ik zag hoe schors zich vormde, tot het grillige verloop van takken die ze zweven liet uiteinden zwollen als tepels, door winterkou verhard daaronder groeide lente waar de magere dag mijn lijf verdraagt verdraag ik zelf het wegen van haar witte…

Zijn bovenlijf uit het meest blanke marmer gehouwen met tepels groot en hard zijn billen als van draadstaal blonde lokken die wuifden in de wind in zijn hele postuur wat onbehouwen ontegenzeggelijk was hij het godenkind hij overtrof ons allemaal wij huilden dan ook brutaal alsof wij streden om wie de grootste smart totdat zijn dood werd…

tussen gras onder berk verscholen ontluikend de witte hoed, zachte schubben boven de licht gekleurde tepel de gesloten onderkant draagt mysterie zwarte magie voor later...nog twee dagen...? jonge hoeden voorzichtig gesneden knoflookboter in de pan, zacht beroerd met inkt het recept geschreven..…

Eens sliepen nog jouw borsten wachtend op een teder gebaar, dat jouw tepels zou wakker schudden. Eens kwam steeds dichterbij steeds verser aan de raking, die mij doet versmelten in jouw eeuwigheid.…

Die blik Bis Tepelend Van links naar rechts Glijdt mijn hand Van Haar heuvel Staand. Rechtop In De diepste Krochten van Haar lijf Staande ovatie Perfecte eenheid Ejaculatie *Deel van een zin uit een hoeveelheid aan prachtige regels uit de AWB-thriller 'Niets dan de waarheid' van David Baldacci.…

zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw Ik wil haar leren…

Zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw…

jij ontbloot het baken waar ik naar zoek ofschoon mijn blikken steeds weer dwalen naar je string die ik duidelijk kan zien, je beha en de contouren van je tepels doch is er in mij geen begeerte verlangen of een gekriebel in de buik en kan ik rustig rechtop blijven staan zonder dat jij bij me een erectie ontwaart jij bent mooi, mooier…

zag de ader kloppen in je hals je ademde iets sneller mijn handen waren traag en streelden je toen feller huid verstrakte in het groeien van je lust je hebt mijn tepels zacht gekust je wilde met mijn borsten spelen vingers gleden naar beneden ik voelde hoe je binnen kwam mij heel teder nam we waren samen dat moment het geluk…

ik zag de ader kloppen in je hals je ademde iets sneller mijn handen waren traag en streelden je toen feller je huid verstrakte in het groeien van je lust je hebt mijn tepels zacht gekust je wilde met mijn borsten spelen vingers gleden naar beneden ik voelde hoe je binnen kwam en mij heel teder nam we waren samen dat moment…

ik zag de ader kloppen in je hals je ademde iets sneller mijn handen waren traag maar streelden je toen feller je huid verstrakte in het groeien van je lust je hebt mijn tepels zacht gekust je wilde met mijn borsten spelen je vingers gleden naar beneden ik voelde hoe je binnen kwam en mij heel teder nam we waren samen dat…

Toen zij op huwelijksreis weer eens bij maanlicht wilde zwemmen en bij zonsopgang terug kwam naar hun suite met koortsglans in de ogen verweerde lippen van het kussen, schorre stem en moegetergde tepels, spermasporen klevend langs haar dijen en ook nog hooghartig weigerde hem te bevredigen, maar hem afwijzend de rug toekeerde begon…

springen over golven hete voeten van het strand spetters koelen de verbranding schonen ook het plakkend zand borsten bruinen tepels donker lokkend naar de zon gericht warmte zindert langs de duinen zeewind koestert het verhit gezicht mensen staan te juichen de branding is het zomerfeest zij zijn winnaars in het schuim voor even weer…

heuveltjes vanuit de branding zie ik heuveltjes op het naakte strand paradijselijk wit zie ik gebruinde heuveltjes borsten nieuwsgierig priemen tepels met moeite naar boven in verdovende warmte de branding spoelt over mij heen en trekt zich weer terug sporen achterlatend in de glooiing van mijn rug ik zie jou liggen met ogen toe je…

Liefkozende handen jouw zachte lijf, lippen op de jouwe vingertoppen maken tepels stijf. Zó verleidelijk o , zo fout, beslagen autoramen vreemde lijven zo vertrouwd. Gedachten op hol door handen en stem, je maakt me week maar jij hoort bij haar en ik bij hem.…

wil ik je zoenen de kamer horen zingen zuchten tussen twee zinnen steeds weer je vol verwachting aankijken overgevoelig worden, overwonnen zoals het licht zoekt en vindt verovert over tepels en teder, rozen zich dan laaft aan ruimte verbeelding de zee en het seizoen waar ik van houd, wil ik je plagen op het strand met…

Als een grote baby zuigt hij aan haar tepels. Ze verharden. Hij verhardt. Hoe lang geleden waren zij zo intiem? Maar nu zijn zij het. Yes, zeker weten. Onder zijn mond voelt hij haar sidderen. In dat ene moment vallen meisje en vrouw, moeder en minnares samen in één geheeld lichaam dat ook hem ruimschoots toelaat.…

dat je mijn naam niet kunt onthouden dat je me Bernard noemt in plaats van Hans het is in mijn dromendans die vitale werkelijkheid van jeugdig falen onbevangen in toekomstig dralen maar ik geef niet op er is nog voldoende drank om op te zuipen er groeien nog stille bloemen in de dakgoot van de tempel ik denk aan jouw trouwe tepels…

De streling van de tepels in een afglijden naar de buik en navel. Toch konden de borsten hem altijd bekoren; gaven zijn nimmer enige spijt. Minder strak rimpelen nu nog de appels; is de sex ook van deze tijd.…

ik schilder je plet je op het doek mijn mes snijdt borsten tepels rijzen onverhoeds ik vorm en modelleer je in het raken, leg mijn ziel in je als ogen die je meer dan levend maken verf droogt in eigen lijnen en legt zachte emoties bloot ik penseel vooral de mijne je bent niet klaar nog lang niet opgedoekt het drogen duurt…

in mijn wintertuin slechts een roodborst, oude vorst en ik sta bevroren op mijn plek de vogel zoekt tussen de sneeuw zijn snavel witter, als hij kruimels eet en vet, hij danst op randen van versteende potten de vleugels vluchtig en zijn borst geeft licht ik sta bevroren warm mijn tepels met mijn linkerhand de ander houdt het vast…

bij een bezoek gedreven door een hang naar toen getroffen door de somberte der straten merk ik de wind als het amechtig ademen van een stad die ik niet meer lief kan hebben hier at ik eenvoud dronk ik het jonge leven gulzig als een pup aan de tepel van zijn moeder nu de wereld zoveel ouder is en mijn blik rust op het voorbije…

ik treed uit je ogen en ga wat dichter naar de verte elke stap opent de einder waar schreeuwende vogels beuken tegen de branding van barstend zelfbedrog wanneer dagen korten en zich losrukken van wat ooit vleugels waren over een vlakke zee van meisjesjaren die ik meedroeg op mijn heupen voor jij in mijn tepels beet en het naïeve…

Je handen glijden langzaam over mijn strakke bloesje De opwinding is zichtbaar als mijn tepels zich aftekenen Je vingers knopen langzaam mijn bloesje behendig open Dan sluiten je handen zich om mijn zachte borsten Je handen glijden langzaam over mijn lichaam naar beneden Daar vinden zij mijn geheime oase en kreunend laat je mij genieten…

het wicht van Brechtje zoog zich aan haar borsten, de kaakjes geklemd rond rode tepels, stalen de ogen ongetemd het licht van valse vorsten die in blinde woede het gepeupel door het hengstenpad joegen kreupel geslagen braakte Krelis zijn gif op het ritme van de roede de lucht verdonkeremaande zwarte raven op hun onheilsvlucht terwijl…

zoals wij daar voorzichtig haar heuvels beklimmen tot het topje van haar tepel vanwaar wij uitzien over wijdste welvingen tot aan het rieten schaamhaar en het zachte mos aan de oever van haar zwanenmeer zoals wij daar hand in hand luisterend naar haar vruchtbare diepte heiligheid ervaren zoals wij daar zijn ademloos woordeloos samen…

Het was net alsof de zwoele Emma in de hitte van de zomerdroom bij me was in haar doorzichtige roze jurk hing zij de was op om te drogen aan de waslijn ik keek naar haar lichaamstaal en genoot toen zij zich omkeerde zag ik haar tieten met op haar tepels opgestoken madeliefjes ze was zoals een hologram van een bloem haar wulpse bloementaal…

neer geneigd blaast hij plagend over mijn borsten, mijn oprijzende tepels tergend lichtjes ontwijkend zijn vlinderlichte lippen fladderen over mijn hunkerende borsten, zijn verslindende ogen geloken in zacht grommend genot als diep in mij het oerwarm verlangen oplaait naar het verblijden van mijn opgetogen tepels schokkeren mijn heupen…