67 resultaten.
MOE EN KRACHTELOOS...
hartenkreet
3.0 met 53 stemmen 10.447 Hij wilde het
nog mee-beleven
als zijn dochter
voor het altaar
zou staan
en haar ja-woord aan
mijn neef zou geven
zo is het ook gegaan
In een rolstoel
kwam hij binnen
Hij vreesde dat
het niet meer kon
Dokter had een extra
shot gegeven
Zodat hij toch
nog blijven kon
Ja, zijn dagen zijn
nu wel geteld
want hij is terminaal
de…
Hardleers
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.260 Torenhoog rijzen de gebalde
vuisten ten hemel op
geknoopt aan verwijten tot
mijlen achter de horizon
ze schieten te kort, de buur
die vriend en God aan top
hun terminale ego’s straalden
al eer het heelal begon
Meedogenloos kloppen
stalen harten betonomrand
ijzingwekkend luider
door het kille ijspaleis
verkracht gevoel
slechts geldgevoed…
Vergeten
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 657 Niet eens terminaal
maar wel het leven verloren.
De oorzaak niet meer in je hoofd;
Verweest, ver weg, verlaten...
Vergeten.…
de abattoire mens
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 108 steeds minder geneigd
de postulaten te prediken
(alsof er een categorie is
de zucht naar de slachtbank)
de terminale eindconclusie
de termen en de delen
gesplitst tot op de lendenen
van de geslachtsdelen
wordt niet gesproken
de bal is rond
wat een ander betreft
is die vierkant
en is daar nog een gelijk ook
vertel me eens
wat je…
Hand begon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 495 de aarde laat moeizaam los
wat het ooit begon
maar laat tinten bestaan
totdat er geen sterren meer zijn
onzichtbaar de scheppende hand
die nooit laat gaan
vuisten ontspant en palmen opent
soms pas diep in de herfst
als de laatste mist het erf opsluipt
'sterven is van alle dagen'
fluistert het woud
terwijl het daglicht van thans
terminaal…
Ik heb geprobeerd een vlinder te aaien.
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 633 Ik heb geprobeerd een vlinder te aaien
hoe dom dat was zag ik pas
toen ze daar met haar beschadigde vleugels
reddeloos verloren lag
Ik heb geprobeerd een vogel te vangen
geen nuttelozer daad dan dat,
ik besefte het pas toen ze wegkwijnend
ineen zat, zielig en terminaal
Ik heb geprobeerd mijn hart te vermoorden
het was me bijna gelukt…
het eind in zicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.290 het licht van de lentezon
zo kaal nog maar viriel
strooit tranen in je ogen
staalt de kern van je blik
geen jaren meer te gaan
de maanden weken
de liefde houdt je wakker
telt de donkere uren samen
in een verenigd ademen
de troost zijn trots te zijn
geen winter meer te vrezen
de weken dagen
je lijf legt zich langzaam af
in de armen…
Mama
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 612 Té goed was je voor je kinderen
Het ging je ook nooit hinderen.
Onze zware boekentassen sjouwen, het vieruurtje stond steeds gereed
Mama en oma waar je - moest - van houden
Zo wijs onderlegd ook gewoon Liefde.
Wat bracht je ons bij
Even genoeg voor mij.....…
Cyclus voor Salome
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 412 I. Nog niet
al wordt het avond
ga niet weg
laat bladeren verdorren
rood goud is in je haar verweven
dat ik streel tot aan je ingevallen lendenen
de nacht kan je nog niet verzwelgen
want de flonkerendste sterren zijn je ogen
toe, ga niet weg
je maakt je mooi
je blijft
II. Koestering
niet de seconden tellen tot ze lijdt…
Hersentumoren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 117 Wat wordt voor de toekomst wellicht soms echt
voor dat wezen aan vrezen bespaard op aard,
als geruststellend deel van een terminaal geheel.
De ijzeren Hein is niet impotent hij heeft gerend.
Hoe verwerk je de nachtzwarte randjes van leven
waar onmacht omstanders ook geen raad meer geven.…
De huidige malaise
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 107 Ik zie je gaan, afgezakte schouders
met een bleek gelaat je gemoed dragen.
Ze zijn niet te krijgen de antwoorden
en al begrijp je ook de wolkenzaal niet,
't tolkende, laat staan het ijzige koude.
Zie, de kinderen genieten hun maaltijd
zijn onbevangen niet in staking gegaan.
Ze boycotten de nieuwe hulp niet, vechten
niet voor 'n ander moederschap…
Heimwee naar teruggaan in tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Niets is je nu nog om het even
om nog uitgebreid deelnemend
nog een keer te beleven.
Alles en ook niets is nog meer
dan wellicht rumoer of even stoer
van waarde, buiten thuis eettafel
intens moeder van je drietal zijn.
Teruggaan in tijd kost je te veel vlijt.
Moed is niet verloren valt dagelijks
te horen, dromen zijn niet verstomd.
Geuren…
We stalen vast de toekomst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 126 Nu ik weet dat je thuis aangekomen
uitzicht hebt op die frêle portretten
moederwangen bijna kunt voelen,
de grond je grond is ben je veilig.
Het serviesgoed en de kelderkast
ziet, nu nog even niets naar afvaldiensten
verdwijnen gaat , heb ook ik tijdelijk rust.
Alle enveloppen liggen geschreven klaar.
Het gevoel dat steeds weer als bom…
Vol tederheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Dan zit ik aan mijn bureau, tel de bomen
de vogels op het talud, ontcijfer de gedachten
die bij mijn leeftijd vertakkend passen.
Ik heb de laatste letters nog niet geschreven.
Onderga na enkele minuten dat intense
wat de tijd in me achterliet en gaat laten.
Niets anders dan nederigheid kan nu sieren.
Mijn lichaam is het hare en vice versa…
Passaatwind
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 129 deelden
is gestold tot lava in mijn houten kop
Je vader in het verre Java
zorgt vergeefs voor een klein meisje
in een armoedig huis
Hij ligt niet in diepe coma
de ware reden voor jouw reisje
ligt bij een houten kruis
De tranen om je dode kind
spoelen diepe glans
uit een dunne laag vernis
In pirouette slaat jouw passaatwind
- als terminale…
Goede doelen manie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 118 Fit blijven, meten met anderen, teamgevoel
koppel je hedendaags aan jóúw goede doel
Je loopt ongetraind de marathon voor een enge kwaal
Liefst ongeneeslijk, tergend lang en terminaal
Het maakt eigenlijk niet uit waarvoor je het doet
Jouw unieke doel oogst respect, het móét
Zo beklim ik voor ALS per driewieler de Alpe d’Huez
Collecteer 48 uur…
Nadat je wegging
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.172 Snuif in m'n handen
je zoete geurspoor
je zweet van het vlugge fietsen
(je was te laat)
gevangen,
bewaard in handdoek :
koester ik deze avond druppelsgewijs
wring de herinnering uit
tussen de schrokkende dijen
gulzig, terminaal wanhopig
vlinderend op bekend terrein :
daar lag je hoofd
plooien in de drie-zit : tweelijf.…
Opgegeven
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 2.633 Lieverd mag ik een lepeltje jus?
Aardappels zijn anders zo droog
Af en toe zie ik je slikken
Toe, hou je nog even groot
Steek de kaarsjes daar eens aan
Trek de gordijnen maar veilig dicht
Echt gezellig vind je niet
Kom niet huilen, toe nou lief
Erwtjes smaken niet met zout
Rust maar even op mijn schouder
Staar met mij niet verder dan morgen…
mors vincit omnia
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 529 mijn witste bruidsjurk
trek ik aan
zie ik hem te wenken staan
in nood zijn komst verwacht
mijn bruidegom
mijn knekelman, ik kom
met een zeisslag maait hij
mij spontaan
apocriefe vleugels aan
witsierlijke bruid
doodsgezellin
leedvrij eeuwige leegte in…
LAATSTE WENS..over leven, over lijden!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 507 Als de zwaartekracht van de mens
zo blijft hij kleven aan de aarde
al wordt hij op grote hoogte gebracht
zijn blik blijft op de wereld gericht!
Hij durft te springen en te landen
en zijn mooiste lach te tonen
het leven mag geleefd worden
"of er niks aan de hand is"!…
Zo gevoelig
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 53 De dagen verschillen in hun bestaan
laten vooraf niet zien hoe ze vergaan.
Zal het de dag worden van vertrekken
die van nooit meer bestaan kunnen rekken.
Zal het de dag worden van de laatste reis
een laatste keer dat liedje van die kleine sijs.
De dag van leven te overdenken achterstevoren
alles nog een keer te voelen en te horen.
De dagen verschillen…
Luister lief
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 65 Durf jij voorzichtig om je heen te kijken
want alles blijft maar gaat ook voorbij.
Zie ook jij de vergankelijkheid van dingen,
al lopen wij nog op met elkaar zij aan zij.
Zoals ooit in oktober ons samenzijn bij zee,
we brachten samen mooie herinneringen
schelpen, oud eikenhout en een zeester
blootvoets al juttend naar huis weer mee.
Durf…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 76 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Die ene mooie ster
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 39 Laten we allemaal een schaduw na op aard
is dat wat ook de zon ons gebaart,
een boom, een mens zelfs een struik fluitenkruid
tot op een dag het andere licht dit alles terugfluit.
Ik snap wel waarom vogels daarom in zwermen vliegen
sporen zijn dan moeilijker te ontdekken ook op de grond
als je als deel van een vlucht in de lucht over de landerijen…
Mag ook ik even
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Mag ik je schouder om even op uit te huilen,
wees maar stil nu gaan de woorden toch verloren,
ik wil eigenlijk alleen maar even voor verdriet schuilen
nu kan ook ik woorden van troost even niet horen.
Blijf gerust even zitten woordeloos mij warm omringen
soms zijn er gewoon draden onbeschrijfelijke pijn
ooit zal ook ik de vogels weer gewoon…
Uitweg in een inzicht, maar in het geheel niet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 278 Wij zullen met zijn allen
de terminal bezetten
op parallelle wereldbollen
om dan
gerepatrieerd te worden
met het neurale woord om
van antwoord te dienen.
Kut! Ten behoeve van wie?
Ons heelal is een proton
in het kleinste teentje van een ventje...
maar dan een ietsiepietsie groter.…
Ademnood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 46 Hij heeft van die dagen dat hij het is vergeten
vergeten te glimlachen bij het opstaan,
dat heb ik hem nooit verweten
al kan ik het soms niet vergeten los te laten.
Vooral toen het winterkoude was,
ik nog maar pas van het onheil had vernomen,
had ik langer nodig van deze ernst bij te komen.
Ik houd nog vast, er is nog hoop en het voorjaar…
Levensdans
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 49 Het glinsterde en glom vandaag in het firmament
het lot is er geland en heeft er eventjes wellicht
onverplicht toch heel kort een hart verpand
tussen de seringen en sneeuwklokjesboom aanbeland.
Oh mensenkind met je smalle snuit
liefde komt er soms op die tedere manieren uit.
Er zijn zoveel soorten vreugde naast ook verdriet
die een ander steeds…
Hun voetstappen in ons huis
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 58 Ik zelf ging vandaag op weg door huis een pad vinden
verbeelde mij dat beeld van hun verschralende haar.
De toetjes van gisteren stonden dus nog op de eettafel,
het bestek en de borden waren al wel weggeborgen
dus zonder die zorgen ging ik vandaag weer op weg.
Het heeft geen zin om vandaag over gisteren
over eergisteren te treuren, vandaag heet…
Wat zaait het leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 61 De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg
slootwater in plaats van ijs omringt de boeg.
De dag voelt als grote rimpeling in de sloot
een die ons alvast laat ruiken aan de dood.
De wintermaanden hebben gedragen en gebaard
hebben ons als voorjaarsboden aangestaard,
wensen nu eveneens met het daglicht te spelen,
al wilden krokussen deze zonnestralen…