20395 resultaten.
Eoceen
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.668 Alles gaat
weg
naar
de
tijd -
1 graankorrel gemaakt van
steen valt vaker uiteen in
je buik. Je praat de dood
rond - een sleutel tot leven
in een ander soort wereld,
waar levenden zich ook
zonder moeder luidruchtig
openbaren.…
Vergankelijkheid-1
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 157 In de lucht weerklinkt
het geluid van ganzen
de letter die ze vormen
tijdens hun hemelreis
is meteen het begin
van vergankelijkheid
de zomer is dood
leve de herfst…
een winteravond
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.518 Lang zitten kijken hoe de verkankerde stam
van de oude vlier verbrandde
niet na te vertellen dit trage eenzelvige afscheid
deze vanzelfsprekende geboorte van as
en niet te rijmen hoe onderwijl naast de tijd
in een belendend dichtgesneeuwd heden
de zevenslaper ontwaakte en de radio
het lied zong van de fonkelende beker
en hoe later de witte…
ontworteld
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 130 (de dichter kijkt)
de wortel ziet er niet uit
niet te verkopen
het loof bijna verwelkt
zeg maar gerust verlopen
door iemand neergelegd
op een verweerde plek
van vergankelijkheid
maar als je goed kijkt
proef je warempel
nog iets dat lijkt op
een vorm van gelukzaligheid…
op kousenvoeten voor de foto
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 58 het plaatje zegt veel
de klompen daargelaten
moeder de vrouw
in een stoel met het
schort stijf gesteven
harmonie van jaren her
weergegeven in het zwart/wit
van een lang vervlogen tijd…
Knekels rollen
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.788 Klei is eigenlijk het enige dat helpt
in een eeuw van afbraak en wederopbouw
in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid
niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand
in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht
en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede
een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in
een moegeprezen moegestreden…
de overwegwachter
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 126 (wie kent hem nog..?)
de overwegwachter
haalde de bomen neer
en vroeg terloops
of ik een
open haard had…
wat verdwijnt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 169 wat verdwijnt
komt nooit terug
het zijn de foto's
die getuigen van weleer...
we weten dat niets
blijft zoals het is
maar dat doet niets af
aan de pijn en 't gevoel
van dat het wel wat snel ging…
over houdbaarheid
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 365 wij filosoferen dikwijls
over het eeuwige leven
dit tegen beter weten in
omdat we goed beseffen
dat het lichaam
het niet aan kan…
ontmoeten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 98 zij zag zijn ogen
achter het glas van de helm
geen maskerade
maar wel een glimlach
die zijn masker open brak
zij zag zijn ogen
zij wist wie hij was
wie achter dat masker zat
zij zagen elkaar
glimlach in de storm
in vergankelijke tijd
de diepe stilte…
Het is oké...
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 3.350 Vandaag kust mijn leven de dood wakker
De tijd van afscheid komt dichterbij
Het vergankelijke sterft in dit uur
In deze roes zweef ik mijn leven voorbij
Beloof me maar niets
ik zou het onmogelijke van je vragen
Beloof me maar niets
het is anders zó moeilijk te dragen
Het is oké laat me nu maar los
en dolend mijn zoektocht ingaan
Het is…
Natuurproces
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 737 Spinrag ligt
als een dun
geweven sjaal
rond stakerige
schouders van
wat struiken
in mijn tuin
Geen kruid lijkt
opgewassen tegen
het verstrijken
van de tijd en
zelden lag een hof
er zo verlaten bij
Mijn lustoord blijkt
vergankelijk te zijn
en mij rest slechts
het brakke paradijs…
opnieuw herfst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 214 het is de vergankelijkheid
die vat krijgt op m'n gemoed
kleuren van de herfst maken
ruim baan voor melancholie
als ik iets weg slik besef ik
dat de tijd van gaan is gekomen
seizoenen komen en gaan
telkens sneller dan voorheen
en wij schikken ons in het lot…
Vergankelijkheid
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 914 Als de schoonheid van een witte lelie
bloeiend in haar pracht en praal
Zacht verspreidend een aangename geur
is zij de schoonste van allemaal
Maar als haar schoonheid begint te tanen
zij langzaamaan verdort
Is zij niet meer
de schoonste van haar soort
Zo is het ook met ons leven
het gaat zo snel aan ons voorbij
We hebben tijd gekregen…
Vergankelijk
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 689 Op sommige momenten
In mijn leven
Voel ik mij een pluisje
Een stukje paardebloem
Varend in hogere stromen
Hulpeloos hangend in de wind
Niet meer dan een seconde
Een tel, heel even
Voel ik het geluk
Dat ik ooit had als kind
Het is niet aan te geven
Dit bijzondere gevoel
Het komt ook nooit gepland
Altijd maar heel even
Onverwacht, gewoon…
Vergankelijkheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 362 Wit op aarde van boven onttrokken
gekoelde witte vlokken
dwarrelend in spagaat
van morgens vroeg tot avonds laat
Een dek gespreid in vele dagen
geluidloos in vele lagen
dan treedt er in de dood
de dooi geeft zich bloot
Transformatie als melder
het wordt glashelder
het aardse wordt weer zichtbaar
wit verschijnsel is verdwenen
water neemt…
vergankelijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 532 de bode schreef vooringenomen in
de bede kerkte ons huwelijk
de aubade schrok van onze leeftijd
onwijs oud geworden
en daarna dood,
gewoon, uit elkaar gevallen…
Vergankelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 437 Je ogen smelten in hun duister licht.
Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel.
En op je nauwelijkse lippen ligt
De oude dauwglans van je lauwe speeksel.
Je siddert en uit trillingen bestaat
Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert
Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat
En ik mijn adem in jou adem fluister.
Of huiver met mijn lippen…
de vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 542 het verval ten voeten uit
als bij de oude romeinen
de opkomst, bloei en teloorgang
zo kwamen, zagen en gingen
ook de Spanjaards
zij lieten een afdruk na in de tijd
het lief, doch vooral leed
uit overlevering waarbij lijfsbehoud
en hongerklap
schering en inslag waren
een stukje historie in de volharding
van een gemeenschap
zomaar ergens…
vergankelijkheid
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.732 schijnend voor verval en dood
zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt
wellicht gebroken in het tijdsgewricht
eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt
een vast punt van duurzaam schijnend licht
licht, dat misschien al lang niet meer bestaat
want wat wij zien, ligt buiten ons bereik
geen kans dat dáár een mens ooit sporen laat
ik zie vergankelijkheid…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 356 Mijn leven is vergankelijk
Elke dag een beetje sterven
Maar morgen leef ik nog
Om de stand bij te houden
Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem
Licht geworden door de barometer
Bezin ik helemaal te loor
Zak ik af naar de goudsbloem
Passeer de metafoor
Ik schat mijn kansen in
Haal ik deze lente
Of bak ik zo bruin
Dat men mij begraaft
Onder…
Vergankelijkheid
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.017 De roos is uitgebloeid
En haar geur verloren
Flonkerend rood nu bruin
Verradend haar eerzame leeftijd
Een tijdsmoment in kleur
Toont ons schoonheid van weleer
En weerspiegelt het onherroepelijke…
VERGANKELIJKHEID
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.688 De maan staat op de Yo Mei-berg, een boordevolle schaal;
Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal.
Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen.
Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…
Vergankelijkheid
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 794 Een ongebreideld verlangen
naar dat wat komen gaat
niet stilstaand bij het hier en nu
ga ik fantaseren over de werkelijkheid
en realiseren dat het een droom behelst
die in ons allen vergaat
ons verenigt en pas de aarde verlaat
vergezeld van het wezen waarin ze bestaat…
vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 831 vandaag verliest
het kind in mij
vandaag verliest
het kind in mij
opnieuw de hoop
die blijkt,
al kon hij het weten,
verborgen
in een
onlosmakelijke knoop
van liefde en
zorgen
alhoewel gedragen
door een prille ochtend
ligt het duister op de loer
waar allengs
onder de onbereikbare zon,
de verwachting sterft
wat dan het…
de vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 375 maar helaas wanneer de bloemblaadjes
gaan verwelken en neer zullen
dalen op de koude grond
weet je het maar al te goed:
de vergankelijkheid zit je
'je korte leven lang'
op de hielen…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 332 ik heb dit jaar van
het versgemaaide gras
de geur nog maar
één keer opgesnoven
zeker,
de zon heeft het groen
wel degelijk verwend
en spattend nat
heb ik ook wel herkend
toen regenbuien
zonnestralen
van licht en warmte
wilden beroven
*
thans kleurt de hemel
anders blauw
en sloten lijken geulen
zelfs de wilg weigert zijn…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 389 Het is in de grond, het raakt er
het wortelt er aan de beginselen
de kus van de dood, de Maan
die geboorte gaf aan een levenloze woestenij
de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde
op een stormen en een blussen
tot het over gaat, in een versleten seizoen
iets houdt er de adem in
op de zijlijn van een woestijn
het wervelt er in een navelstaren…
Vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 126 zelden breekt sereniteit
pas als eeuwigheid
weer lange vingers krijgt
wordt onrust geboren
geen inbreuk
op de tijd
het aardse is begrensd
door haar vergankelijkheid
pijlsnel kiest een ziel
zijn mogelijkheid
om in aards stof
vorm te nemen
een nieuwe mens
betreedt het heden
net nog zonder verleden
nu al potentiële werkelijkheid…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 [Haiku]
Langzaam verbloeiend
zeven lelies in een vaas
geschikt voor de dood.…