231 resultaten.
Gedane zaken
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 230 Liep achteruit
op de gang
van zaken
die gedaan waren
zonder keer
het volle gewicht
van loden spiegelbeelden
persoonlijke waanbeelden
vol valse metaforen
koude adem snijdt
in zachte kelen
buiten tegenwoordigheid
van elke tijd
vergeefs
op zoek naar
tijdloze vergetelheid…
Tijdloos
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 757 Nachtschaapjes koesteren zich
tussen onze tijdloze gedachten.
De maan schetst een halve glimlach,
sterren schieten wensen door de hemel.
We omarmen de zon in ons hart
en groeien onvoorwaardelijk naar elkaar.…
Momentopname
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 584 Meelopend met de tijd haasten
de managers zich het leven door
geen seconde blijft onbenut
altijd onder tijdsdruk
Managers van de eigen tijd
opgezweept, voortgedreven
slaven van de klok
onbewust van hun wrok
Targets moeten worden gehaald
verpakt in tijdloze pakken
branden ze in no time op
eindigend als wrakken…
school - vakantie
hartenkreet
3.0 met 39 stemmen 5.821 de minuten tikken traag voorbij
de dagen gaan vlug
een blik op de klok
een duik in het zwembad
een stortvloed van woorden
een vlaag zonneschijn
notities waaien door de kamer
brieven waaien door mijn hoofd
en dit alles
drijft me voort en voort
dus waarom
zou iemand
besef moeten hebben
van deze tijdloze eeuwigheid…
Waimes (Ardennen)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 289 het pad gehuld in vochtige
geuren van mos en vers
gestapeld hout
het water nog ruisend in
tijdloze klanken, de stenen
glanzend rond geslepen
het licht getemperd onder
oeroude bomen, het dorp
in glooiende rust
de avondzon gedoofd
mijn blik met louter
schoonheid gevuld…
Het schouwen en het schouwspel
gedicht
3.0 met 35 stemmen 12.256 Vanuit het onbeweeglijke
is de beweging
zij gaat in cirkelgangen
die geen ruimte zijn
haar vloeden in de tijd
zijn beelden van het tijdloze.
Slechts in de as beleefbaar.
Slechts in het punt volstrekt.
Ter plaatse roerloos, het schouwen.…
Met lentelicht
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 95 zal ik je haren
al met lentelicht
laten stralen
of wat
lieve schemer
voor je halen
als de zon
zijn warmte
heeft gebracht
want de
avonden zijn nog
guur en koud
jouw jaren
tellen niet want
jij leeft zonder oud
in een perspectief
waarin jij liefdevolle
vrijheid geniet
nog altijd speelt
er licht op jouw
tijdloze gezicht…
Hunkering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 714 Ik wist het wel,
je zag me graag in
tijdloze ruimten, en
tussen ons in een
zacht vlinderend aanraken.
Mijn schoonheid reeds
verwelkt; je hield
me standvastig in je hart,
wou niet dat ik ging,
ook al was de tijd gekomen.…
Lady
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 149 Maagdelijke manier van flirten
sierde haar
Drentse wangen bloosden
toen ik een zoen stal
van haar lippen
zo rijp als een geopende aardbei
Genegenheid schuilde zich in haar oogopslag
die zij zo stug probeerde te verstoppen
Zij was een tijdloze vrouw
die op een avond
in mijn leven binnen wandelde
met de ogen zo helder
als…
Ook ik . . .
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 151 als het ademen stopt
het bewustzijn verdwijnt
dan begint de laatste reis
door het universum
in een tijdloze staat
misschien is de ziel
overal en nergens
zowel gelijktijdig als apart
oneindigheid is eeuwig
en ze kent geen grens
kosmische ruis voelt
als weldadige stilte
geen irritatie, geen zoeken
en ook geen verlangen naar . . .…
Onaards concert
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 586 wijd zijn de gespreide vleugels
die speelse woorden dragen
vederlicht vluchten klanken
langs vingervlugge handen
tot een volmaakte melodie
ik vang gretig, en adem
tijdloze muziek uit nevelnerven
van het ongebleekte blad
bespeel het heelal in koralen
vervlochten met trompetgeschal
van hemelse engelen, zeven in getal…
Vreemde schaduwen
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 902 Ogen kijken bevreemd
met een tijdloze blik
die vergeten
belooft
als het wachten niets
bereikt
en jij weer vraagt wat
ik schrijf in de avond
die we
niet samen beginnen
en waar we niets
meer delen dan
vreemde schaduwen en
ogen die alleen maar naar ons
verdriet kijken.…
Gods hand
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 88 licht wolkte
speels tegen
een donkere hemel
vonkte af en toe
in het versterken
van elkaars intensiteit
in serene stilte volgden
kleuren het tijdloze
pad van komen en gaan
zonder een ons
bekend patroon bleef
de balans zuiver en schoon
ergens lichtte
volmaaktheid op maar
gods hand wuifde gewoon…
Ultieme vrijheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 179 ik heb nooit
als vogel gevlogen
die ultieme vrijheid gekend
wilde altijd wel
naar boven
beneden was ik gewend
draaien en keren
zweven en scheren
in tijdloze vlucht
duiken en stijgen
landen en krijsen
in koud warme lucht
geen auto of huis
maar een tak in de boom
‘s nachts een zorgeloze droom…
Immuun?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 291 waarom vloeit er nog inkt
harte vocht, in kanalen bedwongen
naar oceanen van papier
altijd weer die eendere golf
vervluchtigde monding
vergleden strandzand
wat me krimpen doet
mijn zinnen ontdoelt
afgedreven wrakhout
ergens aangespoeld
op tijdloze klippen
zonder ondervloed
verlaten, verwezen
mijn pen
leeg geschreven…
kraakt in zijn trappen
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 408 het huis telt
de stappen en
kraakt in zijn trappen
op het slaan
van de deur zit
de tijdloze sleur
het interieur
heeft de geur
van verleden
een bank droomt
gerieflijke plooien
in liefde ontdooien
gordijnen
zijn zwaar van
het lichten der jaren
de muren
bekrast en belast
met herinnering
thuis
is vertrokken
het huis…
Laten we wachten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 75 Laten we wachten
op de dag van morgen,
op hetzelfde licht als vandaag
en op de onbewogen stenen
in de straat
Laten we wachten op de vogel
die gisteren overvloog,
op tijdloze wolken
in een heldere blauwe lucht
en op de bomen
van eeuwen geleden
Ik zal wachten
op het ogenblik
in jouw ogen
dat nooit voorbij zal gaan…
thuis is vertrokken
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.025 het huis telt
de stappen
kraakt zijn trappen
in het slaan
van de deur zit
de tijdloze sleur
het interieur
heeft de geur
van verleden
de tafel is oud
een bank droomt
gerieflijke plooien
gordijnen
zijn zwaar van
het lichten der jaren
de muren
bekrast en belast
met herinnering
thuis
is vertrokken
het huis staat te koop…
parel
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 203 buiten kijk je meer dan levensgroot
naar binnenhof en ridderzaal
denk je in de verte misschien wel delft
waar je kleuren en mysterie zacht gloeien
tegen de duistere achtergrond van je tijd
waar de onschuld van je jeugd
vecht tegen ontluikende gevoelens
een eeuwige parel schittert in den haag
springlevend in stille tijdloze schemer…
Blauwe bloesem
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 490 Ik voel de inkt leven onder mijn woorden
blauwe bloesem schrijft zich een nachtsonate
een tijdloze uitvoering van vingerlicht gekras
terwijl het maanlicht door mijn venster sneeuwt.
Ik spreek de lente toe, zij is mijn troost
mijn meivogel, muze van leven en dood.…
Opende jouw zilte huis
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 162 je blauwde
weer in ijs
van nooit ontdooide
permafrost waarin
jij tevergeefs
je dromen zocht
met tijdloze
kristallen in briljante
setting vocht
om de dood met
staal te kaderen in de
groene aderen van het land
mijn warme hand
heeft jou gesmolten
in het kruis
de dwarsverbinding
met de werkelijkheid
zij opende jouw zilte huis…
Uitweg
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 160 Gevoel van een portret
een tijdloze gedachte
door één lichaam
zo fluweel zacht.
De verborgen angsten
een wond van droge tranen
verdriet zonder pijn
tegen beter weten in.
Met de laatste druppel
van de gevallen traan
heeft de transparante route
een andere lading.…
Weten wie we zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Ik passeerde mijn ouders
van veel jonger tot anderhalf
keer ouder dan zij, serieuzer
werd ik, grootmoeder werd ik
Ervaring, mijn leven
herkennen in vrienden
en het terugzien
in de kinderen en kleinkinderen
Samen optrekken
onze lichamen vertrouwd
met mankementen, pijn
en rommelige herinneringen
En nu wil ik naar buiten
weg uit het tijdloze…
Wachten in de winter
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 881 Het is geen vlucht maar een gebaar
van de winter en zijn
tijdloze geduld.
Langzaam ontwaar ik
zijn mantel en is
de lucht weer het gordijn
waarachter hij graag zijn roeping viert.
En ik kijk toe en voel de kou
van de twijfels
die ik zal delen
met wie zijn eigen winter
steeds vergeet.…
Pijnbomen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 186 Gouden warrige haarlokken
losjes als tamboerijnbellen
tikkende tijdloze klokken
tenen die naar voren hellen
draven langs zwarte grachten
in warme zakken tissueproppen
zijn frases zullen verzachten
benen die niet zullen stoppen
Twijfelachtig wil ze negeren
en ontbering voorkomen
haar tranen stromend dresseren
wuivend pampasgras, pijnbomen…
RILLING VOL VRAGEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Een zachte frisse zucht
strijkt over het bosmeertje
kleine trillende rimpels
glijden langzaam voort
even tracht het riet te zingen
maar zwijgt gewillig
boomtakken boven het water
zuigen de fluistering op
dit vluchtige ogenblik
geeft zich aan het tijdloze
gaat ongehinderd
als een kronkelbliksem
door allerlei gebeuren
maakt een reis zonder…
uitgaand
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 127 het landschap herinnert mij niet
ook al heb ik er zoveel paden betreden,
mijn longen met tijdloze adem gevuld
en hier mijn neus gestoken in eeuwige geur
het landschap hoort mij niet,
alle zuchten, soms lang geleden
en zo vaak herhaald, of stelt
mijn geheugen me teleur?…
Ik zou zo graag
hartenkreet
4.0 met 23 stemmen 2.201 keer
je hand vasthouden
samen stil genieten
in het warme zand
De windstreling delen
luisterend naar
het zachte golfgeruis
Ik zou zo graag
je ogen nog eens zien
als spiegels van de zee
waarin ik verdronk
als je vol liefde
naar mij keek
Ik zou zo graag
nog eens
de vormen voelen
van jouw krachtig lijf
dicht tegen het mijne
in een tijdloze…
Dek me toe, lief
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 232 wat heb ik te willen
nu jij in mijn nachten
je zinnen laat schijnen
even achteloos
als de dood die verdwijnt
nu jij me verwarmt
met je tijdloze klanken
mijn rusteloze hart heelt
mijn hongerend lijf
kom, geef me de toegang
tot jouw verste verzen
en pas ze diep in mij
als waren ze nieuw
wek me met een morgen
die niets onbesproken…
De moeite waard
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 155 Steeds sneller en pijnlijker
dan ooit, onderwerp ik mij
aan tijdloze vragen, om
zinloze antwoorden te dragen.
Wat is de aard op het grote
te blijven jagen, waarin het
lijden is verjaard, blijft de
vorm van schijn onvoltooid.…