Alle inzendingen over tocht der eeuwen

Er wordt geschrapt in de geschiedenis: “De Gouden Eeuw” heet voortaan “17e”, omdat men denkt, dat tijdperk overziende, dat die benaming het rechtvaardigst is. Zolang er sprake is van helse oorden, is ook "de hemel" echt te gek voor woorden.…

Een halve eeuw , dat lijkt een hele tijd Maar vijf keer tien lijkt niet zo veel Bewaar alleen het allerbeste deel En niet de uren van angst en spijt Verman, de beste jaren komen nog Ervaring is met geen geld te koop Laat uw energie de vrije loop Want rimpels zijn slechts gezichtsbedrog Plan en doe vooral je eigen ding De lat moet echt niet…

Het stof der eeuwen neem ik af, zo blijft alles bij het heden.…

Wetenschapper die de Tijd in formules splijt, Dichter die de tijd In woorden vangt, Zo is dit brein vermalen In de tijd, van zelf en ik En eigen voorgoed ontdaan Van nu aan, voor altijd, En staan we op tegen pesters Tot in alle eeuwigheid Tot in alle uithoeken van Dit land wordt gehoord: Pesters hebben NOOIT Het laatste woord…

In de afgelopen eeuwen. Toch koesterde ik, met beschouwen en vooral: een diep weten dat het anders kon. Ik sta en stond ervoor open. Ik maakte mijn keuze tot verschil. In mijn stilte. Telkens hervond ik mijn krachtig geloof.…

komen eeuw na eeuw gehoorzaam aan het recht en de belangen die hen dreigen met de sterke arm de harde hand en een uitgerukte tong…

het tochtte op perron waar een paar verdwaalde mensen wachten tot hun bestemming weer op tijd en krachten verder reed was alleen met jou zag de coupés passeren de lichten van de ramen langs ons flitsen en jij ging niet mee het kaartje in je handen voor het verbreken van alle banden heb ik in goud gelijst het tocht altijd op het…

Als het van onderen goed zit Zit ‘t goed door goed ondergoed!…

soms is het beter wachten wanneer een tijd de ruimte laat wenen denk in gisteren was de tocht gierender dan vandaag…

Duizenden banen staan op de tocht. Maar op het Salon wordt zonder pardon een resem luxewagens verkocht.…

barrevoets reisde ik - een onbesuisde tocht - terug in de tijd die - uitgerekt en vervormd - naast me strompelde de werkelijkheid haalde me met moeite in…

Eigenlijk is dit de beste tijd De lei is schoon en alles kan gebeuren Er is slechts veel verwachting te bespeuren Geen bitterheid, geen woede en geen spijt Maar straks komt die malloot weer van z'n boot En is het weer volledig code rood…

Ogen smeken om vergiffenis waar angst te lezen is. Woorden ontbreken in alle talen. In zware klei staan voeten vast. een vuurpeloton richt. Een hand gaat neer, de laatste wens wordt neergeschoten.…

nachtelijke nevels omhels dit hart is mijn tocht door tranen aan het einde zacht breek regenboogkleuren in het gelaat van de zon laat grijs overheersend in hoop overgaan als ik vervaag in het dwalen als schim van mijzelf op zoek naar een lach door nevels heen…

Zie de eindeloze wegen Wachtend op de stille tocht Tranen in de lenteregen Niet gevonden, wel gezocht Koude handen, dood en leven De contradictie in mijn hart Ik wil wel maar ik kan niet geven De stilte maakt mij licht verward Verdriet en haat gaan pijnlijk samen Zinloos is het juiste woord Toch kan ik u nu wel beamen In stilte wordt…

doorleefd in zijn pijnen nog even te gaan alle hoop verdwenen in leven vergaan zoeken naar een lach de pijngrens voorbij waar engelengefluister zijn angsten leidt in een tocht door tranen het dal der verdriet ook de nacht zal huilen de dag dat jij gaat…

hoe je vluchtig aandacht blaast in wolkjes kou en de verwarming onzichtbaar in het nauw leg je mijn adem stil ik ril tussen deze vier muren weeg de stilte en tel nog maar eens je lach echoot door ’t gebouw en ik warm twee handen aan mijn hart…

vandaag ligt weemoed aan de voet van mijn diepst verstopte bergkam mijmer ik langs de ontstane rivieren die de rug in alle koelte verlieten nu leiden ze naar een warmtebron waarin ijsbloemen zeepbellen zijn doorlopend sta ik stil bij de tweesprongen die mijn verstand en hart verscheurden geen denkraam verstond het tikken geen glas maakte…

je wilde niet geschreven staan had uitstel in gedachten toch werd je laatste wil bepaald door hoog’re machten elke strijd wordt ooit beëindigd het laatste gevecht altijd te vroeg zeker als je had kunnen winnen en slechts tijd de kansen droeg berusting is wat over blijft met doorgaan in jouw geest het levenslicht is nu gedoofd de laatste…

daar was de dag dat ik mijn ziel liet gaan en zei, ga maar ik ben van aarde jij van wind verzamel afgevallen blad bolsters van tamme kastanjes esdoornvleugeltjes beukennootjes de geur van dennenhars van pasgevallen regen maar bovenal zoek naar de stem die jou tot leven riep en kom dan weer bij mij dan spelen wij nog samen…

koor van engelen Zingt over de geboorte Van het kindje Jezus Herders worden op weg Gestuurd naar de plaats Waar het Kind is geboren Daar zien zij een stal Midden in de winternacht Een vrouw en een man Zitten voor een kribbe Waar een kind in ligt Dat in doeken is gewikkeld Zij knielen eerbiedig voor Hem Het was de eerste stille Tocht…

- marslied - Rep uit de schemer uw schuchtere voeten, Rijs uit het dal om 't licht te begroeten. Dat zegenrijk valt in uw schoot, - Heel de aard gaat in bloed en in orelog onder, Uit haar rokende as stijgt een herelijk wonder, Dat harten de ruimten instoot: - Die poolster zal uw leven bestieren, Haar licht zult ge met ons vieren, Voort!…

het raam is donker maar de deur staat aan in vleugjes tocht laat het huis zijn adem gaan vertelt in geur de kleur van bewoners in een subtiel onderscheid geeft zij hun geheimen prijs het ongewassen raam oogt weinig openheid en orde de deurmat is versleten door generaties voeten vegen toch bel ik aan laat het verleden staan het zo…

Terwijl de bladeren hun bomen verlieten trokken zij eindelijk hun wijde wereld in om echt te zoeken naar zichzelf in stormen en regen met pijn en alleen Hoe vaak moet je jezelf tegenkomen voor je ik gewoon een bekende is die je begroet zoals de morgen wanneer de nacht niet verzwaard was met de dag die niet verwerkte wat verdronk in de grote…

deze stille tocht is bedoeld om het begrip zwarte piet te gedenken behouden voor de kinderen stel je voor men wil de kinderen regenboog pieten schenken… tijd dus voor een stille tocht. Traditie is tenslotte traditie. de barbaren hebben hun zwarte piet weggenomen….kinderdromen aan gort geslagen. zij …..…

Hoge appelbloesems wiegen losjes in wijde bolle kruinen waaronder kleine krentenbomen luchtig ademen uit hun stil vlammend wit de grote gaard vol zuchtjes is een kluwen flamingo's die op wil vliegen maar steeds laag boven de grond door zich heen blijft zweven blije verwondering geeft met opwekkende vragen en antwoord naar ieders zin.…

we stopten het eindpunt mijn laatste station jij was een schim op het verste perron herkende en zwaaide in kleuren ik kom handen en lippen vochtig en klaar maar het tochtte verleden ook daar we lachten en huilden het jaar van de scheiding die nacht bij elkaar ik ben ontwaakt jou in mijn armen vraag niet naar hoe…

de fleurigste stukjes leven vol sfeer die snel herkenbaar lijken uit de meest nabije werkelijkheid omdat woorden ziel geven aan de taal die we gebruiken ook waar we wonen hangen onze dromen geen gewone maar juist uniek in hun kamerbreed samenkomen bij deur of plint waar het plot van de dag altijd info vindt door de eeuwige tocht…

Ochtendnevel, halve huizen halve schapen Rode zon kleurt het water Ganzen ondernemen een vroege tocht Een verre bestemming doch vermaak kleurenfoto siert de krant Eerste halte, boerendorp frisse gezichten geur van de ochtend 7 fietsen in de vouw Laatste halte in zicht mensen ontwaken boeken slaan dicht mystiek neemt plaats voor…

Mooi weer! was de kreet, en de blozende morgen Beloofde ons een pralende, stralende dag; Het tochtje ving aan met een dankbare lach; De vogelen zongen: verban uwe zorgen! De bloemen verkondden: geniet uwe jeugd! Gods vriendlijke hemel: ik gun u de vreugd! En ’t opene hart hield geen smartje verborgen: Een jonkheid van weelde, van liefde…