Alle inzendingen over traag wegtrekkende mist

ik zag de stralende dag maar telde traag de uren af op het geraamte van verveling minuten rammelden hun knokige eentonigheid met seconden zonder leven op het afgekloven bot tot jij kwam het lot in handen nam mij overrompelde met je overwinnaarsblik zonder strijd want jij schonk mij wat ik een leven lang al miste een toekomst waarvan…

de bomen kaal, de tuin gehuld in mist de vissen dobberen lui en loom op het trage ritme van hun kieuwen de tuin verteert het dode blad en gaat zichzelf vernieuwen ik vertrappel onachtzaam in het gras een late dwergbovist zo tikt de klok gestaag de seizoenen genadeloos vooruit ik oogst de laatste vruchten, ik wied het laatste…

De dag loopt in sukkelgang. Regen klatert van druppel tot drop. Jij frunnikt aan je haar en mijmert: morgen ken ik het weer in opheldering.…

Rusteloos bouw ik lege dagen en verlies mezelf, alleen door mij gekend. Ik struikel over elke stille morgen, ‘k heb mijn ogen afgewend. Het licht verstopt zich in mijn verdwaalde blikken, waterdruppels doen mijn gedachten steeds opschrikken. Heel zachtjes huilt het diep in mij, zonder woorden, maar zo heel dichtbij. Ik zoek jou in een…

regendruppels vallen in zee de wind drijft mensen huiswaarts ik keer noch richt mij verder naar vragen, luister enkel naar weemoed en verdwaal tussen geruis, de mond verlaten sinds het afscheid ken ik de weg van de regen en hoe meer ik waai hoe meer ik tot zwijgen kom ik wil de vloed staande houden, de meeuwen die in zilte plassen de…

Nog nieuwtjes van de twee informateurs? Jawel, de stand van zaken werd door Remkes onthuld aan journalistenboys en -femkes, die ongeduldig wachtten op primeurs. Hij roemde de gemaakte overuren en zei: ‘Het gaat nog wel een tijdje duren.’…

Docentenschaarste, PFAS-gif, Ter Apel, de jeugdzorg en de woningbouwmisère, aardbevingsschade, toeslagenaffaire, het kabinet loopt niet zo hard van stapel. Als het in Nederland om mensen gaat komt actie laat, te laat, of veel te laat.…

Regeren wàs vooruitzien, nu niet meer: geen proactief beleid voor zware kluiven, het is de trend om ze vooruit te schuiven, zo sneuvelen twee spreuken van weleer. De zorg wordt onbetaalbaar, valt te vrezen, omdat we niet voorkomen maar genezen.…

Herfst, het regent weer de oude droefenis -- van mijn bange hart.…

Verdriet sluiert hem in als een dempende mist waarin met trage pas zijn gedachten gaan; hij weet niet waarvandaan, waarheen de weg hem voert, welke naam de schaduw draagt die zijn verweesd gemoed beroert.…

Vermoeid slaat een klok: traag tikken op de gang looprekjes van maaltijd naar maaltijd naar bed. Ongekende kleinkinderen, vergeten geliefden komen en gaan; het verdriet blijft voelbaar hangen. Er wordt gedwaald in mist, gebeden, geleden, gewacht in zware stilte; hier duurt het leven lang.…

ik was weer aan het strand zag de hand van wind in het afslaan van de duinen het zand is hard en koud meeuwen troosten zich met mist die winter verre van ons houdt het grijze sombert stilte de golven rollen kilte schuim wiegt wit en traag de korte dag vandaag maar als ik terugloop zie ik de konijnen struinen in het watertje van zon…

Jouw oude lichaam bewoon je nog, en toch tref -- ik je niet meer thuis.…

De zon wordt onverbeeldbaar schoon Boven de mist die houdt omhangen Der wereld windestille woon In dit vertederd dagenlang verlangen. Weer blankt de boskamp, een besloten zaal, Een witte kamer die de bruid verwacht, In smetteloze glanzeloze praal Op uit de zwarte nacht.…

Ik heb er niet naar gezocht ben er plotseling ingelopen nog voordat ik erbij stilstond had de mist mij al ingesloten dikke mist om mij heen verbergt jou voor mij laat mij in onzekerheid achter ben je er nu wel of niet voor mij?…

De nacht valt snel en de mist wordt dikker. Mijn honger wordt groter, bijna onhoudbaar. Een zachte schreeuw wordt gedimd door de nevelslierten. Mijn honger is gestild en ik fladder verder op zoek naar een volgend slachtoffer...…

Als zienden soms vergeten hoe het is om blind te zijn is het soms wel even handig net zo mist/bijziend te zijn. Want de wereld is zo klein, door dat enorme grijze gordijn; echter wij zienden hebben één ding mee, als de mist optrekt zien de meesten weer voor twee!…

of een gum al de contouren van de bomen heeft gewist resten slechts de vage vormen van de bomen in de mist roerloos hangt de dichte nevel de geluiden zijn verstild koude wringt zich door de kleding al het leven wordt verkild vogels laten zich niet horen de omgeving wacht verstomd tot de mist zich laat verdrijven als de zon tevoorschijn…

Mist hangt over zee sluiert mijn gezicht verbergt alweer de droevenis warme adem in koude lucht maakt alleen meer mist mijn gedachten aan jou brengen plots weer zonneschijn licht glinstert over water gedachten klaren op dofheid verdwijnt uit ogen wangen blozen frisse lucht…

Je rijdt in laaghangende wolken, Je ogen priemen, maar geraken er niet door. Net melkglas zonder één korreltje klaarheid. Behouden moet je blijven, maar hoe? Het vraagt inspanning en je wordt moe. De rand van de baan merk je niet alleen je handen op het stuur. Waar is die omgeving van voordien, zij was zo helder en puur? Nu heb je schrik…

Hij kapselt in geluidloos hij heeft er meer dan aanleg voor…

Wanneer de mist is opgetrokken zie ik de contouren van jouw gezicht dan lijk je steeds wat dichterbij en leef ik weer in helder licht Wanneer de mist is opgetrokken en ik mijn eenzaamheid weer overwin dan leef ik naar het daglicht toe en daar geef jij mijn leven nieuwe zin Wanneer de mist is opgetrokken dan voel ik mij zo dicht bij jou…

Wanneer zij nog half slaperig haar bed uit stapt en met verwarde haren in peignoir en pantoffels kruipt bibbert zij. Zoals vroeger voelt het, toen op de dijk de vochtige wind haar huid aan flarden scheurde en ganzen haar bij de punten van de rok naar de einder voerden. Nu staat zij in de dampende badkamer van haar flat met aan de andere kant…

de ,,vorst" is aan de grond gekomen hij kust de groene grassen zij worden wit berijpt, en liggen als een stijf gesteven sprei flarden grijze mist hangen laag over koude velden, die zwijgend als dood, het leven verbergen voor nevelgeesten die zwerven in zilverglans breekt de zon de nacht, zij kijkt verbaasd over de rand van donkerte, naar…

tot de tegenwind eindelijk weer waait lijkt alles dichtbij maar toch afwezig de rest van de wereld verhult zich tijdelijk in zinloos grijs maar of je echt veel mist blijft in nevelen gehuld…

M I S T De l e e g t e van m i s t i s volmaakt heeft alles wat elke andere l e e g t e m i s t…

Mystiek heerser is in deze vreemde nacht mist zich als een sluier om me heen vleit. Dan is er ook de rust die mij omringt. Stiller dan stil is de vrede in mijn hart.…

Mijn voeten zijn onzichtbaar de bomen ritselen de hond snuffelt voetstappen komen dichterbij het lijkt een enge film. De overkant is niet te zien net zomin als de zon ik schuifel langs een voorheen bekende heg, verlangend naar de beschutting van mijn huis. Ik haat zo'n kleine wereld!…

De mist is opgetrokken De mist in mijn hoofd is nog steeds aanwezig, Dus vliegen mijn gedachten met een noodgang over de rails van mijn leven…

Waar mist hangt Is het gevaarlijk beangstigend. De droom van helder licht is weggekwijnd door hartenpijn. De tranen zijn als regendruppels, maar de onzichtbaarheid blijft. De mist streelt mijn weemoed, gaat hard tekeer in mijn lijf. De realiteit van de waarheid zijn beklemmende, vochtige oorden.…