Alle inzendingen over trotseren

verweesd verdwalen kale takken in de ijle lucht het feest van lommerrijke lange dagen is al geweest langzaam stromen sappen door de winterklare bast die wacht en rust in regen sneeuw en kou trotseren tot het tij alles zal keren…

mag ik de stapsteen leggen in de waterval die al klaterend haar regenbogen laat verschijnen wij droogvoeten langs gordijnen kleur zie ze in je ogen stralen in trotseren kunnen we het pad over de stapsteen naar ons eigen hart vertalen…

Niets liever laat ik mij verzwelgen, verdrink ik in jouw vloed, bungel ik aan jouw lippen, die mij in verzoeking leiden, trotseer ik jouw zilte nat, tot het einde als het moet.…

in verlatenheid sterft het hart treedt het lichaam in weerklank buitendijks wat met ziel en vlees verbonden is leeft voortdurend tot water en zee ik ga weer liggen leg afstand naast je neer -trotseer dood…

geluk is de veerpont het heen en weerom stromen trotserend zonder pardon... aan gindse oever waar ze wil zijn wacht haar geliefde met een tuiltje jasmijn liefde is zoet zoveel sterker dan pijn wreed het gemoed als een gedicht van Verlaine…

ik begrijp jou wel moeder, dat je me naar de kop vliegt je moet gewoon terug naar die plek van die takjes en twee warme eitjes die ik met zorg, veger en blik opnam en wegkieperde je moet wel en daarvoor trotseer je zelfs de daderes van die dubbele moord…

Dit leven een wonder, vanbinnen en buiten; de liefde een kracht die de dood zal trotseren, een hoop die niet sterft voor al wie wil horen: alles wordt weder geboren.…

onbevreesd tegemoet gaan het zegt niet ik ben niet bang maar ik durf mijn angst te trotseren kijk die met open ogen aan zo spreekt ze met een fluister vastberaden in de wind ook al zijn er vragen ook al zijn er voetklemmen en angels onderweg ik denk dat ik het antwoord er op wel in het “leven zelf” ga vinden…

Zon omhelst de morgen een zweem van verdriet laat de nachtvorst achter verloren bladeren glinsteren trotseren hun ware schoonheid er wordt een aria gezongen elders blaft een hond uitgestrekte landerijen ontvangen deze morgen met open armen…

Zoekend naar een zeldzaam ras, door bloedzuigers gekweld, uitputting trotserend, ver van je geliefden, door jezelf gedreven blijkt hetgeen je zocht te worden opgemerkt tussen de bessenstruiken van je eigen huis door wie je liefhad, achterliet. Zo dreef je haar in armen van de ander en zo verloor je wat je had.…

Je lag als een sfinx in de woestijn : peilen naar jouw gevoelens ontweek je onberoerd en de tijd trotserend, overstromingen van het leven negerend. Piramidale ontzag had ik !…

in stilte achter schuiltakken rust ik uit maar de bladeren zijn gevallen langs mijn huid onbedekt trotseer ik alle blikken weer doet het zeer dat vragend prikken ben nog niet klaar om het heden open tegemoet te treden hardnekkig spookt de pijn uit mijn verleden…

geef elkaar een hand voel de warmte van gelijkgestemden de band van het hart heeft nog geen ideologieën concepten zijn zo groen als gras trotseer de arrogantie van de maaiers negeer hun geld en macht de woorden zullen komen groeiend uit het occupy werkelijkheid in plaats van dromen…

Watervaste vuren trotseer ik voor jou aanhoudend, verschroeiend, hete vuren Ik vertrap ze met blote voeten en mijn handen op mijn rug Niet te blussen, niet te vertrappen Brandend verschroeien ze, elke regel die, ik ooit ook had Deze watervaste vuren Van waarheid, voorzien, durven ze de leugens niet verder te trotseren dan…

Mijn eerste Valentijn zonder jou En dat terwijl ik nog zoveel van je hou Negentien jaar lief en leed Totdat je deze afschuwelijke daad deed Je koos voor een andere vrouw En mij restte enkel rouw Maar ik trotseer jou met een lach Voor mij bestaat alleen even dit jaar geen Valentijnsdag...…

ben doodop mijn geest doolt door het niets murw geslagen kom ik ten ijs stuurloos de kilte trotserend onder mij het donkere niets krakend en steunend hoor ik met beangstigend geluid de echo het verleden peilen met onder elke bladzijde mijn paraaf... Elinora, 22 december 2010…

god en godin zoeken de goden niet verzoeken geweten laten spreken bidden zonder bedelen jezelf niet bedriegen anderen niet beliegen trots en wraak trotseren de liefde honoreren waar van vals scheiden veinzen van oprecht met acht lopen op de middenweg…

Vandaag wordt een dag van grootse daden op straat trotseer ik de dwaze koppen niemand ontziend en bij mijn doel aangekomen ken ik geen genade ik wil alles alles of niets maar even later thuis terug van m’n strooptocht moe, trots en voldaan bleek ik dan toch weer ’t toiletpapier vergeten te zijn.…

ik wilde de ijzige kilte trotseren de dag van de nacht onderscheiden en het vuur van het ijs ik wilde mijn onwetendheid te lijf gaan alle kleuren zien en horen de zilte tranen proeven ik wilde dat de stilte peilloos was en alles kon vervangen: het bittere zout en het zachte zoet…

Soms zijn er zware stormen En dan vaart je levensboot Door de ruige zee En is de mens in nood Je zet de zeilen bij Het roer stevig in de hand Trotseer je de orkaan De bemanning aan je zij En tussen het wassende water Heb je nauwelijks nog zicht Maar plots verdwijnt die donderwolk En zie je weer het licht…

kan mij niet schikken in tal van klein plaatsen ben bang om te schrikken wat doen we daaraan we werken in stappen eerst licht en dan zwaar trotseren de angsten proberen…het is waar het kopje moet denken dat het hart wel zal durven verse gerustheid te schenken zo claustrofobie bij de… lurven…

Wat is het fijn om even stil te worden; de drukte te laten voor wat ze is; heel diep adem te halen en te weten dat niets van wat we zo belangrijk achten de eeuwen zal trotseren. Wat is het fijn om veel te kunnen relativeren en te kunnen glimlachen zomaar, zonder bijbedoelingen.…

In jouw nabijheid wordt het leven trotser door de rivieren je bent op papier niet groter dan ik die in een bladzijde leeft bij dageraad zal ik vertellen hoe het uitzicht mijn emoties schildert tegenover bergwanden met witte dorpjes zoek ik mijn wandelstok op een balkon onze gedachten ondermijnen geen vrijheid brengen alles…

bruggen zijn gebouwd tunnels gegraven bergen geslecht dalen gevuld in een leven vol dagen was het ravijn wel zo diep en het graniet onbegaanbaar bleef de rivier in al die tijd echt onbevaarbaar mogen wij wel de aarde trotseren of is leven van elkaar leren…

De beste dichter van Den Haag ging heen Helaas, ook jij kon niet de dood trotseren Je streed niet, schreef je, kon het accepteren We weten het, ons leven is te leen Jouw laatste bundel prijkt hier in mijn kast Als ik je lees, hou ik je teder vast – © Inge Boulonois…

wij zijn met duizenden en verkleuren tegen de stroom in onze onderkaken steken steeds meer vooruit, willen bevruchten wij trotseren versnellingen springen de dood tegemoet, water moet vallen, maar wij zijn op weg naar het ultieme ei wij weten, wij zullen sneven en laten stroomopwaarts ons leven…

de taaie vlieren stervende stakkerds meer dood dan levend buigen zich naar het land om de zoute zeewinden langs de kust te trotseren geharde judasoren verteren het hout van de geplaagde vlieren om bij vrieskou even te verschralen en zich in betere tijden vol te zuigen met vocht alles buigt onder het gewicht van het verraad…

Het witte doek deed er niet toe in een stilte die geruislozer was dan verzwegen woorden … hoe de dag ook wandelt in de zware klei met sporen die sjokkend de wandelaar laat herkennen zijn bedoelingen de wolken die ik streel gelaten verfrist de wind mijn geest en trotseer de regen met liefdevolle dagen, de film die is geweest…

Laden vol warme halzen breit zij en komt zo mensen op het spoor die het jaar door winter trotseren in haar. Naalden zijn de laatste taal. Een na een heeft rijm de levenden het zwijgen opgelegd. Toch zijn ze er nog allemaal. Hun alfabet is een perfect geheim, het wordt omwonden, niet gezegd. Wie spreekt kan er niet bij.…

ik plet niet wat mij ongevallig is maar smeed liefdevol het rond de smidse is het atelier waar ik met balg en vuur mijn passie vond met lederen voorschoot hamers en mijn tangen een volle waterbak waarin de ijzers sissend hangen mijn kunst kan alle tijd trotseren oud roest is de perfecte laag tegen verder oxideren…