Alle inzendingen over tuiten

Omdat we blijven lachen, gelaten huilen we tuiten, vallen er gaten in harten en gezichten, verscholen achter maskers in een strak mimme, biggelen tranen over de wangen van de tijd,gesoufleerd in een dramatisch slot, uitgebeeld in een onvoorspelbare acte van een geënsceneerde remedie, is de juiste plot in deze wereldse komedie nog…

De opgezwollen borst keek bevrijd en vrolijk om zich heen met een keihard, lokkende tuit om mijn eeuwige dorst even te tarten, want het gelukkige hummeltje plakte er snel aan vast zoals ik zonder glas mijn biertjes drink. De moeder knikte naar mij, had me wel door en ik keek met mijn droge mond verlegen opzij.…

Beu ben ik uw klitten ouwe wijven van vuil bescheten tenen die zo kien met traan, met tuit, gejank en gegrien menig congres spiralen naar kijven het plan is gevat ver weg te blijven van zwijnerij niet aan te zien geen woorden voor en bovendien mis ik de lust, de lol in schrijven vertel eens: wat kan iemand drijven zichzelf te lonen met…

zal verder lopen als je je openlaten wil geef me de tijd terug geef me de tijd de wijzers Brechtje, waar is de geur gebleven de tremolo van jouw harp verdisconteer de noot de snaren ontbolsterd verweven twee pedalen diepgang twee diepe dalengangen keuze in tijd en klank Brechtje, snaren barsten bezadigd geruisloze tranen met tuiten…

de ganse dag al klagen de winden bij tij en bij ontij stuifsneeuw tolt rond met een onbeschrijflijke snelheid buien hagel striemen met geweld vanuit een kudde razende wolken de weinige meeuwen ineengedoken hun neus in de wind altijd maar de wind die huilt tot oren tuiten die golven doet wentelen en uiteenspatten die sneeuw in 't zand…

Misschien verstaat u in welke taal zij zwijgen, en waarover zij kwetteren, als vogels massaal hun snavels tuiten.…

Je lippen, je tuit ze. Kom me niet te na. Dit ijs is nog te dun om ons beiden te dragen.…

ze stond achter het raam het was alsof ze gedag zei ze wreef met een doekje de vlekjes weg tussen haar en mij ik bleef staan en keek mijn hartje ging onstuimig te keer ze tuitte, alsof zoenend, haar lippen en zei "dit is glassex, meneer" maar ik hoorde slechts "sex, meneer" ik knikte en riep "een half uurtje" wist ik dat ze aan…

praten kan ze nog niet een klank lijkt soms een woord ze kijkt met grote verbaasde ogen wat heeft haar rust dan verstoord zoëven lachte ze, kirde ze waar je geen genoeg van krijgt nu huilt ze tranen met tuiten een klank die alles overstijgt ik troost haar, neem haar op stil maar kind, wat is er dan ze schudt na tegen mijn borst ik krijg…

secondanten en meelopers staan gretig klaar met kruisbogen van notenhout de tijd verstrijkt haar eigen rol hoog aangeblazen in stille gaten dirigeert doofheid de weeromstuit weg met ingevallen stukken bekoring springt stemmig uit banden vangt horigen in diepe gangen met een stok tot terugkeer geslagen eindigt de extatische vertoning traag tuiten…

De zoetste glimlach siert haar mond, Haar ogen tuiten van nieuw leven, En op haar voorhoofd, zacht en rond, Zijn al de rimpels uitgewreven. Ja, zegt zij, onder 't mild gezang Der vogelen in de groene blaren, Mijn winterkommer en bezwaren, Mijn kinderen, vergat ik lang.…

moedermelk Mij ongevraagd wordt aangeboden Begin ik als vanzelf te zuigen Met mijn tandenloze mond, Melk die noodzakelijk is Om dit leven op gang te brengen; Een mensenleven later, als ik Als ik een van de weinige gelukkigen Ben die mag wonen in dit verzorgingshuis, Wachtend op het einde dat komen gaat, Beginnen mijn lippen zich te tuiten…

jij glundert omdat het moet van mij ik regel de klaarte van jouw blik die blikkert als een lemmet in zon het brandpunt schuift tot ik klik de straal die ik toeliet glipt door de glazen lens je wil jouw lippen nog tuiten maar te laat elke omtreklijn kantelt de matte spiegel kaatst hem naar een broos vlies van zilver dat oplost zoals…

Mijn hartje huilt tranen met tuiten, ik kan mijn liefde voor jou niet opsluiten! We moeten proberen afstand te bewaren, maar ik kan mijn hartje niet bedaren. Hoe ik ook probeer mijn gevoelens te bedwingen, het lukt me niet om ze te verdringen. Het valt mij zo vreselijk zwaar, de pijn maakt me zo ontroostbaar.…

samen in het voorjaarsgroen wacht ik op je eerste zoen het is lente, dan is het wachten zoet op die eerste voorjaarsgroet samen in de zon genieten broeiend geluk in water vergieten alles wat ik wensen zou ik geloof dat ik nu al van je hou samen langs dat paadje lopen die eerste zoen, 'k blijf erop hopen in gedachten tuiten mijn lippen…

muzikaalste lichaamsdeel je laat het eigen melodieën fluiten al ga je daarvoor beter eerst naar buiten de lucht wordt anderen zo vaak te veel en als je bezig bent dan kijk je scheel eenmaal begonnen, ben je niet te stuiten je voelt je één met ploerten en schavuiten maar daarna loop je snel weer in 't gareel je hebt er bij die kort hun lippen tuiten…

ontspruiten ik vang ze in de hand, geniet de pracht soms komt er slechts een habbekrats naar buiten maar is er sprake van een karrenvracht die zich ontworstelt met een woeste kracht dan vallen trots en jubel niet te stuiten het puntje van de tong streelt daarna zacht de gladde massa en de harde kluiten nu wordt het tijd de lippen te gaan tuiten…

Er stonden meisjes op het duin, stil, in het laatste licht gevangen van de ondergaande stralen, gekleurde nagels op de lange rokken, het avondrood smeert de smetteloze wangen, de bleke lippen tuiten zich in gene van een groot verlangen, de sokken tot de magere knieën opgetrokken, de blonde lokken verleiden zich en de zwoele avondwind,…

Haar paardestaart Danst op haar pas Klassiek haar hoge hakjes Ze komt een winkel uitgestapt En draagt een zak met pakjes Een jongen fluit Het meisje lacht Maar dan is daar haar vriendje Die ziet de jongen fluitend staan Hij heeft een heel kort lontje Ondeugend als het meisje is Tuit ze met haar mondje De jongen grijnst nu ongeveinsd…

Ik show hem mijn fris fruitige beentjes en tuit dan mijn kersenrode lippen. Willy Wortel gaat nog net niet flippen, wordt zo rood als een biet en zweet peentjes. Kosten nog moeite worden er gespaard. Maar hij blijkt ondanks al mijn aankopen, achter de bakkersmeid aan te lopen en noemt zichzelf trots, de kers op haar taart.…

al in de lauwe bel, in de buidel zie ik op een scherm van draden de krijtlijnen van de eerste stuip lippen tuiten en vinden de duim die hen sust na een geeuw, na de huiver doezelt hij weg soms wordt hij gulzig dan propt hij meteen zijn hele knuist in de roze vliezen van zijn mond sinds ik weet dat het zijn tandvlees schendt dat hij…

Het zingen, ’t Springen, ’t Fluiten, ‘t Tuiten En ‘t zwieren, Gieren, Dat In de Linde Leefde Zweefde, Was nu stil en zat Te luist'ren; ’t Fluist'ren Van de blaên ging zacht;- O Goên, Zo schoon Een zang! Haar dwang Heeft mij verkracht.…

Ik huil tranen met tuiten, maar vaak komen ze niet naar buiten. Van smart schreeuw ik het uit, terwijl ik dapper een liedje fluit. Ondertussen gaat mijn hartje naar de knoppen, is er dan niets dat mijn pijn kan stoppen? Zoveel momenten dat ik zo vreselijk moet wenen, momenten dat ik amper nog kan staan op mijn benen.…

voor lovende woorden van zonden ben jij je alleen bewust al stammen die uit een ver verleden van toen ik jou nog niet had gekust jij spookte door de zware hoofden van slapeloze geliefden van weleer legde bij hen jouw vragen neer de dwazen vroegen, kregen meer mijn lippen op jouw grote mond voelen de volheid van jouw kus zo in het sterke tuiten…

Door die triomfboog rolt, als door een tuit, Een zee van zomer 't laaiend mengvat uit, Iedere golf een parelmoeren zon: De veerkracht van de koele Atlantis trilt, Als hij omhoog die vloeîende zomer tilt, Dampend van horizon tot horizon.…

Na vele jaren oponthoud rust zij in het kopergroen Tussen het roze groen en blauw zonder kou Zonder vergeetmenietjes te kuisen, zonder Naar het frisse gras en mos er onder te verhuizen Zonder rag of schimmels te verslinden hier bij de linden Zonder tranen uit tuiten rust ze liggend zonder te fluiten Als lafenis zonder weerbarstig…

rol haar toebedeeld Later heeft ze -wat moest ze- nagespeeld Wat anderen nu eenmaal in haar zagen Ze wilde Eddy du Perron behagen Maar deze had een ander afgodsbeeld Platonischer, en op zijn ziel veel eelt Hij wist Alice te pesten en te plagen Ze dreigde zich van kant te willen maken Hij zei haar maak daarmee een beetje voort Tranen met tuiten…

die die kletser zo lang aan laat staan Van slijtage heeft ze nooit gehoord of wel, maar is ze ’t geheel vergeten Wordt die stoorzender ooit ontstoord ze breekt elk record al voor het eten Praten, kletsen ze is ‘t nimmer moe je oren gaan er zowat nog van tuiten Ik wil dat ze zwijgt. Vertel maar hoe met een ander exemplaar opsluiten?…

Stel dat ik hemel en aarde tot papier zo dun zou schaven je lid zou niet meer plassen geen hoon werd meer gehoord Priem je tong door je platgeperste lippen tuit ze en fluit maar een lasterlijke deun Mijn haren vonken je tot de komende nachtgestalten als het duister jouw licht komt doven Ik zal over grauwbesmette takken hangen en…

Twee uit èèn stuk en toch ook weer niet Beiden hetzelfde en anders als je ons ziet Tranen met tuiten kunnen we laten En de oren van je kop afpraten Lachen, huilen en praten Wij kunnen dat niet laten Als ik om raad bij jou ben Luister je naar me ook als ik dan afrem Niet ieder heeft zo een vriendin Maar ik ben bevoorrecht geloof daar maar…