Alle inzendingen over uitvaart

Hij schommelt mee in zijn satijnen bedje boven een affuit en hoort niet meer de hoeven ploffen dof en dof op straat.…

daar loopt ze uit de pas met moeders oude mantel rond haar levendige geur begraven in de bonte kraag en oh ze kent het bouquet goed en oh ze heeft het parfum graag een vage glimlach krult haar rouge stift gelijnde mond een moment uit de plooien van het starre dat ze vond in het leven aan de boezem van de rijke bovenlaag en oh ze kent de bodem…

ik heb geen woorden aan je meegegeven hooguit goede reis voor jou was het eindelijk prijs gekoesterd als wens herinneringen en fragmenten verhalen jouw aandacht in de mens jij hebt gedeeld bent gegaan blijft toch bij ons in voortbestaan…

O, bij mijn uitvaart, hoop ik, zal je staan Op een der bruggen van het Canal Grande En mij voorbij zien glijden als een aal. ------------------------------ uit: 'Alles onecht', 1984.…

Het licht tilt op, laat gewichtloos zweven door haar eeuwigheid geen dag en geen nacht, alleen rust en stilte van ademloze heerlijkheid voel het zweven, hoog en laag regelend op eigen kracht langs glanzende planeten die stralend welkom heten fluisterend; je had het moeten weten je wil voert langs je eigen tijd nergens meer je aan…

de auto’s rijden al een tijd in zwart of grijs mij vlaggend tegemoet ik heb daarvan nooit opgekeken alsof je het intuïtief tijdens het leven hebt gemeden zij zijn uitdagend schoon vervoeren het theater waarin de droom is uitgewoond het laatste tripje net zo liggend als vroeger in het kribje langs de bekende plaatsen met…

Gedenk te leven dat met grote mate maar denk ook na met mindere mate maar wel af en toe over je dood na je sterven na je heengaan En dan met name aan je nabestaanden aan de achterblijvers voor wie 'het dag' blijft "Zij zetten je niet bij het grof vuil" Geef hen handvatten regel dus de uitvoering, vervoering van je uitvaart…

Na het begraven komen de problemen, Een vers gedolven graf ligt er slecht bij. Een uitvaartondernemer tipte mij Voorlopig maar een opklapgraf te nemen. En ik ga blind op zijn adviezen af, Zo ’n man die kent het klappen van het graf.…

Plotseling zag hij een helder licht En waar kwam die wondere wijs toch vandaan Voor hem stond nu een spichtig kind Een meisje, nog heel jong, was voor hem gaan staan Zij zong hem toe over boven de wolken Waar enkel liefde bestaat, en tederheid Zij gaf hem het vertrouwen om los te laten En hij hulde zich weldra in de vergetelheid Immers,…

Hoor, de doodsklok luidt. Zie ons levenden gaan, op weg naar het graf. Einde van ons bestaan. Ruik de versgedolven aarde. Hier sterft onze haat en nijd. Voel hoe zelfs afgoden zwijgen. Hier sterft tegenstrijdigheid. De weg, de waarheid en het leven. Hier wordt vrede opnieuw geboren, de opstanding van waarachtigheid. De duivel heeft de…

sluimert oude zomer bladrood grauwt daarna doorborduurt de narcis kil krokust jonge lente er trekt een voorhang op boven vluchtende ruïnes ver uit krijsend hete bergen slijkland zompt verdriet naar het westers paradijs somma knijpt een oogje toe ruilen lokt de satan zijn glimlach zegt genoeg…

Is onze uitvaart al geregeld? Is onze diagnose al gesteld? Dood wijst onherroepelijk naar ons leven. Dat is een blijmoedig makend feit. Het wordt hoog en hoog tijd, voor oud en voor jong, dat we ons opgewekt gaan voorbereiden. Zijn onze koffers al gepakt? Zijn we al klaar voor de reuzensprong?…

De horizon is niet meer mijn limiet Mijn existentie lost niet op in schimmen Ook nu rust onvolmaaktheid in de dingen Maar overdag, een onbewaakt moment Van rakelings langs oude dikke bomen Scheert vagelings een vlaag voor 't geestesoog Zwevend uit het niets in 't nu naar niets Naar een opgeborreld tweede leven Verloren zijn dan woorden…

en ween bij mijn uitvaart zelf laat ‘k geen traan meer m’n geliefde anna catarina wel elk verdriet is van korte duur muziek brengt allen hogerop tijd voor een ontmoeting met hoe je lacrimosa was bedoeld was het nog mooier geweest als je ginds langer was gebleven jou verwacht ik heel spoedig deze eeuwigheid duurt niet lang dan altijd…

In brons gegoten klokken galmen luid mijn ingetogen uitvaart uit de mensen droef gelaten schrijden voort in lange rijen zij volgen zo eerbiedig stil wat er nog rest van mij met houten sier omsloten vier zwarte raven sleuren aan het koperen beslag zij trachten even triest te lijken als zij die volgen hun gedachten ingesloten In steen…

Wie uitvaart ben niet ik, maar onze illusie, dat eeuwig leven bestaat. Sta alleen maar even stil. Luister naar het fluisteren van de kerkhofbomen. Zie niet naar gisteren om, wanneer een merel fluit. Kom, laten we, vandaag nog, rode tulpen kopen, zoals verliefde mensen doen. Kom, laten we, vandaag nog, ons leven vieren.…

Ik verzorgde de uitvaart o.a. met duiven, die telkemale bij me langskomen, waar ik me ook bevind, zoals eergisteren in Zuid-Spanje op mijn balcon. Het gedicht is opgedragen aan wijlen Constance Blanken.…

Je bloemen van de uitvaart, verjaard, geurden nu als een wildboeket, en dreven na droge rozeblaadjes, takjes mochten met je mee oplossen in de zee tot fijnste stof.…

tremolo's der groene specht Surrealistisch, dat de lente daar is En als de duvel zegt dat dat niet waar is Schenk mij dan klare wijn bij het gerecht Het teken aan de wand is aangebroken Het sein op groen der hoorn des overvloeds In struikgewas geen rovers, niets dan goeds Vaarwel, o roze Cadillac, 't is over Er klinkt geschal bij uitvaart…

Voor jou zal geen kaarsje branden jouw bestaan is slechts op aarde af Gisteren vouwde ik jou de handen morgen zakt je lichaam in het graf Van jou kon de dood vlug komen jouw lichaam schonk je maar pijn Je bloed zal bij het mijne stromen zodat je voor altijd bij mij zal zijn Voor jou bestaat nog slechts rust liederen bij je uitvaart hoor…

De felle Dood, die nu geen wit* mag zien, Verschoont* de grijze liên. Zij zit omhoog, en mikt met hare schicht Op het onnozel wicht, En lacht, wanneer in ’t scheien De droeve moeders schreien. Zij zag er een, dat, wuft* en onbestuurd, De vreugd was van de buurt, En, vlug te voet, in ’t slingertouwtje sprong Of zoet Fiane zong, En huppelde…

Er hangt wat weemoed tussen huizen die er onbezorgd wel staan maar waarin de ruiten iets weerspiegelen van uitvaart en vergankelijkheid.…

ijzerwater gelost van afgedankte vrachten slingeren hun haken traag het gewicht van de tijd over resten averij in de haven lagen nog, ontmanteld, naakte schepen hoog op hun roest wiegend op duwgolven droomden ze schaamteloos van een make over in het dok tot wreed het zwaarstromend slagzij, dachten ze nog aan verre zeeën, hun uitvaart…

Ontspanning dat stervenslijden voorbij is, wordt uitvaart weerzien van familie en vrienden; de dood leeft sterk en ze komen van heinde en ver afscheid nemen. Keren we huiswaarts verwaaien in de wind sporen van de dood die aan ons kleven; ik zal me haar altijd blijven herinneren zoals ze was tijdens haar lange leven.…

Vandaag is de uitvaart van iemand die dierbaar is in ons aardse leven. Naast de kist ligt aarde en zand zo wilde zij worden teruggegeven. God was voor haar niet een naam nee, Hij leefde mee in haar leven. De zon komt binnen door het raam een mooie dag is haar nu gegeven. Ook op de begraafplaats schijnt de zon.…

schilderij zonder lijst Een peuter zonder haar tandjes Een rijstveld zonder rijst Een land zonder haar vlag Een klok zonder uren Een vleugel zonder haar Bach Een kasteel zonder muren Een rivier zonder haar bedding Een machinist zonder trein Een vrouw in nood zonder haar redding Een diepe wond zonder pijn Een moeder zonder haar kind Een uitvaart…

Als je geen stap of voet meer zal verzetten Weet men zich met stip in je te verplaatsen Als je volledig horizontaal bent afgelegd Wordt verticaal de loftrompet afgestoken Op het kruispunt van je verle(i)den Vindt iedereen je lief, aardig en mooi! Mooi meegenomen toch geestelijk wel te verstaan zo'n after-party van na na naastenliefde!…

De laatste bel, ze roept het leven heeft een nieuwe uitvaart, jouw erfgoed moedig in haar nieuwe wending steeds geëerd. In liefde worden jouw woorden gemist zoals een film, een laatste documentaire de dood hij heeft het voortouw genomen, hij zag je duidelijk graag.…

Tot nu toe was de keus alleen uit twee: Wil je een graf of urn na je verscheiden? Mijn moeder zei altijd: ‘k wil geen van beide! Nu is ook ‘resomeren’ een idee. Na al die moeite die het leven kost, Wordt aan het einde alles opgelost.…

dat wat rest, ligt in mij opgeslagen geborgen in mijn dunne handen verankerd in mijn hart bij vlagen vloeibaar maar steeds warm het zandkasteel, de parelmoeren schelpen het zachte van je wang zo ver als ik maar kijken kan, wil ik je volgen, tot ik enkel nog een stipje zie samen met het witte van de wolken verdwijn je aan de horizon jouw…