Alle inzendingen over uitvliegen

Snoei afval restproduct van een reorganisatie als rook de schoorsteen uitvliegen of gelost worden in de rivier van de uitkeringstrekkers .…

Daar sta je dan Klaar om uit te vliegen Koffers aan elk van je zij Een koffer met kleding Een koffer met herinneringen Daar sta je dan Klaar om te gaan Je kijkt nog een keer om Zacht rollen tranen over je wangen Nu moet jezelf gaan vliegen Klaar op het randje van het nest Daar ga je dan Het is zover Je vliegt zo hoog Het nest is uit…

lente melodie het is geen ochtend zoals velen dat zou snel gaan vervelen maar juist de kleine variaties in licht en geur geven de begeleidende muziek haar unieke kleur het is dat gevoel van op weg zijn naar het volmaakte doel waarbij scherpe kantjes worden bijgevijld voor het ultieme moment waarop zij wij en de wereld het uitvliegen…

Vroeger liep je koddig En je sprak een eigen taal Tegenwoordig vlieg je zonder vleugels Maar in een kast van staal Van oost naar west reis je Door het luchtruim of op de grond De techniek brengt je overal Een vreemde taal komt uit je mond Vroeger liep je Geen zeven sloten tegelijk Tegenwoordig vlieg je En ik zwaai als je naar beneden…

Het komt hard aan Om te erkennen In te zien En toe te staan Dat het nu stil wordt Je zult moeten wennen Dat je moederplicht Nu is voldaan Je kan ze nu Niet veel meer helpen Ze doen het zelf Zoals het moet Los van het nest Gaan verder leven Zelfstandig worden Op eigen voet Laat het los Al is het moeilijk Voel je je leeg En schiet…

ik plak overal letters laat vogels uitvliegen in de hoop je te vinden fiets ik door straten schichtig om me heen kijkend driftig zoekend naar een glimp van jouw onbevangen glimlach zodat rust wederkeert in mij…

Denkend aan het uitvliegen van kinderen, gebeurde bijna hetzelfde met dat verschil dat er geen water bij te pas kwam ze stapten hun eigen leven in, leeg was het huis.…

laten we uit vrije wil stilstaan bij dat wat we hebben en bij dat wat we verliezen door nog meer te willen zo’n auto die nog sneller kan zodat we nog eerder ergens komen – zo snel dat we de klap niet eens meer merken of horen als we de bocht uitvliegen tegen die niet meer te ontwijken bomen gedwongen stilstaan en alles alles…

Ik kus de tranen in je ogen Je laat mij ze doen opdrogen Ik wilde je geen pijn doen In die allesvernietigende zoen Ik kus de tranen in je ogen Je laat mij in liefde dogen Ik wilde niet tegen je liegen Je laat mij eindelijk uitvliegen Ik kus de tranen in je ogen Je laat mij ze doen opdrogen Ik ga nu in liefde bloeien Je hoeft mij niet…

Ja ik weet wel dat het pijn doet nu je kinderen uitvliegen maar GENIET toch van ze laat ze gaan in hun eigen ruimte Ja soms vallen ze neer met een smak op de grond maar je bent zelf ook vaak gevallen het bleek niet eens zo ongezond Ja ik weet wel dat jij ze wilt behoeden voor de fouten die je zelf hebt gemaakt maar leven is geen leven…

Vliegen als een vogel de vrijheid tegemoet over land en zee verhalen vertalen Wolken doorklieven regen trotseren zon koesteren storm begroeten Sneeuw bewonderen woestijnen negeren bergen vermijden meren begeren Vermoeid nestelen "gezin" stichten Uitvliegen ervaring doorgeven Kringloop van 't leven !…

aan flarden openkrabt de bolster uitvliegen.…

als mijn gedachten uitvliegen op het licht van de zon verzamelen zij stukjes schoonheid die samenvallen tot jouw gezicht waarbij het langzaam in warmte begint te stralen en je gevoel een mystiek lichaam aanneemt waarin wij een worden omdat wij voor elkaar geschapen zijn nog zijn wij niet volmaakt maar weten het pad te gaan…

het krioelen tasten en voelen kost weer te veel energie heb mijn vleugels uitgestoken zweef in stilte land in rust naar de grens van het bestaan gezocht ver van iedereen vandaan het enige geluid dat komen mocht was mijn eigen hartenklop nog leef ik bruist mijn bloed de overzijde zien doet me goed ben op mijn eigen wereld…

het is niet alleen het huis dat verdwijnt het is ook de dood die ongenood zijn intrek neemt meermaals op mijn schouders klopt ik wuif het weg als een vogelveer is zij een engel misschien ik denk aan de hand van een moeder hield zij me vast ik weet het niet aan de duiven van een vader die de tempel in en uitvliegen altijd in de…

Een hand, mijn hand tilt je voorzichtig op Met mos en takjes dek ik je toe, prevel iets wat mens noch mees verstaat – ooit zul je uitvliegen…

wat ik vrees is de waarheid van mijn gedachten, ze struinen onbeholpen op zoek naar die ene nacht waar ik niet zal spreken tegen de duisternis met zijn verlaten paden telkens is er die ene til, het honk dat me het uitvliegen belemmert, mij herinnert aan een metgezel die als verstekeling in me huist te graag breng ik mijn waarden ter…

Geef degene, waar je van houdt Vleugels om te vliegen Grenzen opzoeken, liefst lekker stout Leren vanzelf het verschil tussen eerlijk en bedriegen Uitvliegen is een leerzaam iets Ook al vind je het als ouder soms niets Utrecht, London, Alicante of Madrid Coole stad, waar je kind leeft en pit Geef je kids en partner een thuis Een reden…

De één zal ooit uitvliegen, wanneer hij zover zal zijn. De ander zal bij me blijven, ook al doet dat me pijn. Het is niet dat ik dit niet wil, begrijp me niet verkeerd. Maar het is nu eenmaal zo en dat heb ik geaccepteerd. Hij is een bijzonder kind in meervoudig opzicht. En voor hem blijven zorgen, voel ik echt als mijn plicht.…

Je bent een held als je bijsturen kunt, niet opnieuw de bocht uitvliegen wilt. Versnellen kunt, vertragen. De dromerige nachten, de lege dagen, vullen kunt. Je bent een held als je vanuit de diepte weer mens weet te zijn aan het oppervlak, van geen wijken weet wanneer het tij zich tegen je keert.…

Zou het wel goed met ze gaan, als ze het nest uitvliegen? Allemaal vragen, vragen, vragen, het zijn er zo ontzettend veel. Als hij er goed over nadenkt, grijpt het hem naar zijn keel. Het denken zal niet helpen, want het gaat zoals het gaat. Hij fluit nu gauw zijn ochtendlied, door al dat denken is hij laat.…

afscheidt er komt geen goud bij te pas in zulke termen ben ik ondeugdelijk voor de firma onkoopbaar, onomkoopbaar van weinig waarde het vliegtuig dat opstijgt met een weemoedige inhoud aan vernietiging stort neer en mijn stilstaande witte schaduw verbrandt er blijft niets over dan het gat in de lucht waar vogels zonder ophouden in- en uitvliegen…

eendagsvlieg oogverblindend zacht met wit doorzichtige parelmoeren vleugels vliegen vanaf de oever naar de overkant had ik vleugels van morgenrood…

Wij mensen doen elkaar zeer, al dan niet bedoeld en ik moet even kwijt, dat de koolmezen die elk jaar hun nestje maken in dat minieme kastje, voor hun eieren zorgen en erna voor hun kroost, tot ze in staat zijn zichzelf te bedruipen, uitvliegen en volgend jaar vast wel weer opnieuw aan de slag gaan voor nageslacht, de eenvoud…

achter de rug Trekt Oeganda arcadisch aan ons netvlies voorbij Papyrusmoerassen, vulkanische rotslandschappen En theeplantages om en om als een Hof van Eden Twee Neushoornvogels klapwiekend in de verte Zes drommels op een hommelende brommer Wat lodderig wit vlindergedwarrel Over het deinende wegdek En mijmerend in haar luisterkokon De uitvliegende…

Natuurlijk weet je dat ze eens uitvliegen en zo hoort het ook te gaan. Soms blijven ze vlak bij je wonen, maar soms gaan ze ook ver bij je vandaan. Dat dit moeilijk kan zijn,daar weet ik ondertussen alles van want dit is dus wat mij ook te wachten staat.…

mijn kind ik hou van jou maar hou je niet meer vast laat je uit mijn nestje gaan voor we elkaar ervaren als last indien nodig zal ik naast je staan spring nu maar uit het nest de wereld staat open voor jou vertrouw op haar en op de rest sla je vleugels uit op de wind vind de juiste windvlagen om te zweven om te slagen probeer zwevend…

De kinderen zien uitvliegen, het pensioen ontvangen, nu samen genieten, gezond pogen te blijven, lekker wat voor jezelf leven, het kleinkind zien opgroeien, in de windstilte geraken, terugkijken op een lange weg, en tot de slotsom komen: het leven wàs èèn bries geluk!…

Er zijn dagen dat boerentroost geen drank voor vrouwen is duiven niet meer uitvliegen met gevleugelde woorden liefs zelfs gordijnen uit zich zelf dichtblijven. Al waren er ook ooit dagen met veldboeketten en madeliefjes bankjes aan het water en vergezichten draaiorgels op straat en handen vol vrolijkheid zelfs vergeten doofheid.…

uitvliegen in eeuwigheid, op je voettochten door het land, voetafdrukken in het zand. Regelmatig zocht jij eenzaamheid op, wilde jij alleen zijn. Verlaten je woning, rouwende mensen dragen je aan de rand omdat onvergeten liefde voor je familie je levensdoel was, een hechte liefdevolle band.…