Alle inzendingen over vaders

ik ben 8 en m'n vader is 29 hij is erg bang voor de tandarts. waarom? omdat de tandarts hem pijn heeft gedaan toen hij klein was erg hè ik vind het meer dom dan erg dat ik dat alemaal weet op deze leeftijd maar over slim gesproken slim is hij wel maar niet super slim…

Walste met haar de kamer door Fluitte met opzet hard en vals De man die zich op schilderles Afzijdig hield bij het pauzeren Zij bracht de stille kunstenaar Dan altijd koffie Met verbazing zag ik Hoe hij tijdens reünies Kleurrijk en met open blik Tapijten conversatie knoopte Voor mij bleef hij gesloten boek Batik om magerte, mijn vader…

Toelichting: Vader Jan en dochter Giulia van 1 jaar slapen samen! Zij aan zij zij bij mij armpjes opzij hoofdje opzij hoopje zij pure kei stukje van mij zo slapen wij…

Op de vraag of ik genoeg van mijn vader hield om hem voorgoed te vergeven het liefst vergeten kan ik niet ontkennend antwoorden hij timmerde zijn hart uit de ingewanden van een boot liep langs de oevers van een onbewogen kust bouwde vogelpaleizen langs de zijkant van het huis was nooit ergens anders te bekennen dan onder mijn moeders…

Parmantig zit je naast me Met gekamde haren en diadeem Je bent mooi, een spiegeltje van jezelf en voor de wereld. Ik kijk in je oogjes en zie de ongenerfde schoonheid, Speciaal voelen en de wereld Is van ons een glimlach lang. “Mamma komt mij ophalen hè”…

wij spraken nooit dezelfde taal al peuterde de kleuter die ik was letters uit zijn mond ik kraaide nimmer zijn GEMAK noch zijn ONVERMOGEN wel eigen wisselwoorden die hij niet verstond stappen, fietsen, autorijden vreemde talen die hij sprak of liever: schreeuwde tot het kristallen lexicon van mijn kinderliefde brak deelden wij geen idioom…

Hoe is het gesteld met de toon der dingen hoe lelijk mooi kan worden omdat het aan de ribben kletst of schots en scheef een tong draait met de waarheid Hoe jij de sluimering onder je fiere borstkas lispelt met wat samengeraapte gebaren en elk verzet uit mijn gezicht valt Hoe wij het noodzakelijke spreken in het ongezegde alles wat ons…

Een jaar verstreken Zonder je nog te spreken En sindsdien Heb ik je niet meer gezien Na 365 dagen Beginnen je sporen te vervagen Verbannen uit mijn gedachten Je hoeft nooit meer iets van mij te verwachten Al 12 maanden uit mijn leven Ik kan je niet vergeven Nee pa, je hebt teveel gedaan Blijf ver bij mij vandaan! Na alles kan ik…

Ze hoort het meisje huilen…Ze voelt álles en niets voor dit kind Ze is haar moeder en tegelijk haar zus Haar vader, tegelijk haar opa Hoe moeten ze verder leven? Ze vraagt het zonder woorden aan de vrouw in de spiegel. Zijn haar kinderen eigenlijk normaal of is hen onrecht aangedaan?…

[Wijding-sonnet ter Gedachtenisse en Ere mijns vaders] o Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart, en míj liet leven, en me teder léerde leven met uw zacht spreken, en uw strelend handen-beven, en, toen ge stierft, wat late zon op uwe baard; - ik, die thans ben als een die in de avond vaart, en moe de riemen rusten laat, alleen…

Herinnering aan het geitenland zonder vaderhand of moederborst vrienden of verwanten, ziel in een boot op ruwe zee silhouet in het duister schim van een werkelijkheid met armen en benen een reiziger, vol grote emoties de nacht steeds wreder weg in het geroezemoes nadat schemerlicht valt als een gordijn van gefluister in lange schaduwen…

Ik moest het altijd beter doen, nooit goed in woede en in moed, zelfs onderdanig aan je lijk: dat waardig lijk dat vader bleef en waar geen gram van rest. ----------------------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten 1977-1990', 1996.…

De Tros zet ons voor Oslo vast op scherp; 'N lied bij vader Abraham bestellen !…

Haar vader wil blijkbaar graag in de krant Is die man wel goed bij zijn verstand?…

Liefje en ik Ik zeg je dat ik je goed ken ik weet, je voelt, wie ik ben ik laat weten van je te houwen ik wil 't liever daarbij houwen ik, verlangende liefde, verlaat niet ik geloof: hoop en liefde voorziet Je biologische vader…

een pleintje met twee winkelstraten een man die zong de strooien hoed en mensen die zich aan hem vergaapten geen sjofel type maar een geschoolde stem zong over haar en hem gebroken door een scheiding diep sneed zijn pijn in een klassieke timing de melodie met liefdevolle nostalgie tekst uit zijn verleden het leek alsof mijn vaders…

vader toen bleven we dicht bij je nerven je was hoog opgeschoten je kruin raakte de hemel we speelden konijnepijpen met je wortels en het teveel aan oudemansbaard gaf je weg wilgetenen die verwanten waren het leek wel wildgroei broers en zussen de aarde vanonder je voeten je was niet te ontrafelen tot op het bot uitgevlochten het…

een aanraking, een streling heel erg zacht een stukje aandacht bij de thee alleen al die aanwezigheid dat doodt voor hem, die immens lange tijd die in niet zien en horen kwijnt geluk heeft hij heel lang gekend het leven heeft hem goed verwend daar teert hij op, geniet intens wat bleef was, die streling bij de thee het kan je eigen vader…

Nerinkie handelswaar halen briefje met betaal volgende keer kon je vader niet? nee Meneer moest jij weer?…

Ik dank U voor Uw liefde aan mij gegeven U zorgt elke dag als een vader voor mij U Heer, maakt mijn leven vrij en blij Dat ik dit steeds maar weer mag beleven.…

Vader, ruik je de kaneel en proef je de papaver? is een lepel je teveel van mijn studentenhaver? brul vanuit je slappe vel nog één keer over tafel maak een eind aan deze hel en eet je laatste wafel geef mij het geheime teken voor het strijken van de mast laat ons samen oversteken onder lakens van damast.…

geruisloos als ik je nu beween Vaak mijmer ik over vroegere tijden, jij warm, veelzijdig, immer luisterend oor, mooie momenten die me nog steeds verblijden en kracht geven voor nu want het leven gaat door Toch wil dat vanavond maar niet lukken, en door waterlanders geheel overmand, geef ik toe zonder onderdrukken aan de pijn van voorbije vader-dochter…

onze vader die in de hemelen zijt prijs uzelf gelukkig daar te wonen verlost van werken om den brode uw botten krakend tot de dood zie toch onze nood in ’t heden te moeten buigen voor de zweep in handen van de slinkse tollenaars die de akte van berouw versneden met het zwarte zaad van bedelaars geschreven en verleden op zand en loze beloften…

Mijn begin is start aan navelstreng een eerste breuk een eerste kreet de eerste stap mijn groei is hand in hand het moet alleen mijn eerste val ook weer een stap mijn onvolwassenheid geen hand, geen steun alweer alleen het lijkt een val een stap, een misstap ja, misschien mijn vader zijn mijn hand geeft steun kind niet alleen…

Jo ziet me niet meer maar hij lacht haast onmerkbaar Dag Jo, dag lieve Jo…

Zet ‘m stil de tijd, bevries dit moment. Zie ze spelen aan de tafel, hun kinderhandjes omklemmen het potlood als de lepel waarmee ze elk ontbijt verkliederen. Houd je vinger bij de wijzer van de klok zodat die stopt met tikken - die kregen ze al genoeg; zie ze daar krassen met tevreden gezichtjes, wit - dat wel. Stop ‘m, wie is…

Ik raak er maar niet aan gewend dat jij er op je verjaardag niet bent Hoewel ik je elke dag nog mis is dit zo’n dag dat de leegte versterkt is Je zit in mijn hoofd, in mijn hart voor altijd maar ik mis zo je stem, je aanwezigheid Gezellig bijpraten aan de telefoon over van alles, het lijkt zo gewoon samen op stap, samen uit eten ons laatste…

Vandaag is er een jubileum Want papa is al even dood Al 12,5 jaar Tien jaar geleden geloofde ik het niet Nu besef ik het Het is waar En nu pas zie ik in Wat hij werkelijk is Geen goede vader Een leugenaar, een egoïst Dat is wat jij was, pap En dat zul je altijd zijn Je beseft namelijk niet Wat je mij hebt aangedaan Zo ontzettend veel…

'k hoor mijn moeder weer piano spelen en vader verzen voordragen met een sonore stem met kerstmis klonk uit onze zilveren kelen een cantate voor 't kind van bethlehem.…

O vader, die ik nimmer heb gekend, Die in de schoot verzonken zijt der aarde, Voordat ik werd geboren, toen de lent’ Wederom ontbloeide in Hollands weide en gaarde. De zorgen, die mijn moeder sindsdien gaarde, Zij raakte daar wel nimmer aan gewend, Terwijl voorts ik haar leed en kommer baarde, Hetgeen ik pas veel later heb erkend.…