Alle inzendingen over vastgeketend

Je wilt met me meegaan Maar bent vastgeketend denkend dat je niet mag leven En moet blijven lijden onder Het Zuiderse juk. Denkend dat je dit verdiend hebt Aan je vorig losbandig leven. Je bent kind van God en God wenst je een ander leven!…

Wat ik altijd voor onmogelijk hield is gebeurd ik ben met veel pijn en moeite uit het woordenlabyrint ontsnapt in deze werkelijkheid kijk ik verwonderd rond ervaar en hoef niet te benoemen ben gedicht en open wat allemaal wel zo kan zijn maar zonder de woorden zijn de stilte en de eenzaamheid een heldere spiegel die nog meer pijn…

vastgeketend in een vicieuze cirkel begeef ik mij in het vertrouwde, net zoals mijn omgeving waar ik aan vast blijf houden, niet loslatend zit ik in de sleur die gaat maar door, door, door en door…. Vasthoudend aan het vertrouwde Blijvend vastgeketend in de vicieuze cirkel van de oeroude loepen…

ronddwalende zielen op zoek naar kleur wit vertekend strompelend verder, vastgeketend in de mist der waanzin. vervagen zonder tijd in grauw stuifmeel...…

Heb jij eigenlijk Wel een idee Hoe je in m´n hoofd rondspookt Vastgeketend Onderdeel Van mijn gedachtestroom Weet je eigenlijk wel Dat ik gewoon, Altijd.. Ik hou van jou!…

Ik wil leven Echt leven Echt voelen Echt beleven Niet bang zijn Niet afgeremd worden Niet voorbestemd zijn Niet ingevuld Gekaderd Vastgeketend Maar los Mijn weg gaan Durven vertrouwen in mijn gevoel, mijn persoon…

Ik sta met lege handen als een crimineel aan de kant vastgeketend aan de muren met heel mijn verstand Sergeant en als u bent uitgepraat vol haat marcheer ik met een bek vol tanden volledig uit de maat…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

Ga weg kom hier geef gauw Pas op ik heb je in de klauw Ho, stop let op lust je rauw Kan niks fout gedaan stomp je blauw Aan zoveel gebonden en vastgeketend het stoffelijk lichaam slechts De ziel de geest gaat waar het wil geheel vrij van de rest.…

Of zal ik mijzelf als vrij ervaren, terwijl ik een vastgeketende gevangene ben, gedoemd tot programmeren aan een mislukkend apparaat. Dank God voor de levensparadox.…

Aanvang, 't doek gaat op, p.c. gaat aan, vastgeketend aan je stoel, klik je internet open. Ellebogen op 't blad, muis in je hand, gedichtensite opengeklikt en als hij openspringt gaan! Je hoeft er niet de deur voor uit, kaartje kopen is er niet bij, verslavend ja, dat is het wel, maar dat maakt niks uit, althans niet voor mij!…

Hebben ze je soms vastgeketend? Je weet toch wat je voor me betekent? Je afwezigheid doet me verdriet Waarom kom je dan niet? Hebben ze je soms gehersenspoeld? Is dat soms wat je hiermee bedoelt? Als je me met tegenzin verliet Waarom kom je dan niet? Hebben ze soms doornen gezaaid op je weg? En wil je dat ik me hierbij neerleg?…

ik groet je maar je hoort me niet ik zwaai maar je ziet me niet vastgeketend zit ik nu mijn benen niet meer willen ingepamperd in dat wat eens mijn luie stoel was zijn de veren duidelijk voelbaar al lijkt de stof als nieuw het vertellen aan dat ‘ie versleten is kan ik niet meer en aan wie kinderen zijn opgegaan in de rook van alzheimer…

Verderop ligt een hond vastgeketend aan een deurknop. Achergebleven en zwijgende getuige.…

Het verdriet van de verbeelding is zo groot als een aangemoedigd langzaam lopen aan een ketting vastgeketend, verplicht emotieloos wandelen, niets achter te laten in de natuur de eeuwige natuur van wantrouwende blikken verloren gaande in misprijzen, om in herhaling dromerigheid te ontwapenen, onschadelijk te maken, met nieuwe machteloosheid…

Neergedaald naar de bodem Gevangen achter tralies Overspoeld door verlangen Een gezonken wrak Vastgeketend aan jou Verdronken in de overvloed Aan schijnbare minieme wonden Enig lichamelijk gevoel Verdwenen Getransformeerd in een zwarte gloed Waar enkel hoop Een redder in nood kon zijn Helaas werd hoop weggespoeld Door reusachtige golven…

alleen in verzet sta je daar of vergis je je doorgedraaid in zelfbeklag klaag je aan vastgeketend in een donkere wereld schreeuw je woordeloos alsof niemand je horen wil je legt je waardigheid af ontdoet je van je zelfrespect kaal en naakt sta je staart de wereld aan met grote ogen strek je je handen uit en voel je hoe de regen…

Toen het dal Ik verloor mijn weg en hervond hem tussen de wateren en bossen tussen de velen paden strek ik me uit en kijk omlaag over het dal Het uitzicht ligt smetteloos voor me onwetend wat er verder voor me ligt ben ik nu zoals ik geloof dat ik nou eenmaal ben Toen het dal De muren waarin ik vastgeketend zat liggen ergens…

Inwendig was Ik leeg - Mijn toekomst Gesloten Vastgeketend aan Mijn verleden - Met een gebrek Aan weemoed En de moed Der wanhoop Streed ik zo Hard ik kon Voor het laatste Restje leven, Voor die nieuwe horizon Die 'k in me had En Goddank bereiken kon Gebrek aan weemoed en een gesloten toekomst zijn de twee belangrijkste…

De jazz stamt van de negers De negers in Amerika De negers in Amerika stammen van huisuit uit Afrika Ze werden door ons Hollanders met schepen naar de States gebracht En bepaalde niet eerste klas maar als beesten vastgeketend in stinkende ruimen opeengepakt om aan de overkant - zo ze nog leefden - als slaven te worden verpatst…

Hij zat in een kooi vastgeketend kon er niet uit een Franse aap in een Frans kasteel met hiv besmet, ach, weten die beesten veel. Ze is gered van dat Franse kasteel.…

Het laatste licht Handen vastgeketend aan de Mergelmuur Waar mijn eenzame schaduw Wandelt in de duistere grot Waarin mijn verkleumde Voeten verstijven En mijn verminkte ogen Zoeken naar De brandende toorts Van de laatste lichtstralen Misschien wacht ergens Wel mijn droomvrouw En baadt zij haar ranke Lichaam in het diepe Grotwater…

mezelf… Mijn gedachten dwalen af… Af naar vliegen… Vliegen door het duister en het licht… Op naar vrijheid… Waar ik durf heb om te doen en te laten wat ik wil… Mijn gedachten dwalen af… Af naar mijn vrijheid… Die ik nooit zal krijgen… Want de werkelijkheid is hard… Mijn gedachten staan stil… Stil bij de werkelijkheid… Waar ik vastgeketend…

Leeg was ik Inwendig - Mijn toekomst Voorgoed gesloten Vastgeketend aan Mijn verleden Met een fataal Gebrek aan weemoed En de moed der wanhoop Streed ik zo hard ik kon Voor het laatste Restje leven Voor die nieuwe horizon Die 'k in me had En Goddank bereiken kon Met oprechte dank aan: alle behandelaars Universitair…

vastgeketend in een hoofd met dons en een kapstok vol herinnering vlieg je door een heg met doornen je laatste pak zo linnengrauw - de schering los van inslag - en aderen als rood koraal het hoofd nog trots geheven maar geen poot om op te staan bewoon je nu het laatste huis de hoge rots, zo hard, zo kaal, zo koud oh lief, je weet niet meer…

vastgeketend in een hoofd met dons en een kapstok vol herinnering vlieg je door een heg met doornen je laatste pak zo linnengrauw -de schering los van inslag- en aderen als rood koraal het hoofd nog trots geheven maar geen poot om op te staan bewoon je nu het laatste huis de hoge rots, zo hard, zo kaal, zo koud oh lief, je weet niet meer…

Als een trage beer vastgeketend, die niet weet wat vrij zijn betekend, dwaal ik door het landschap van ijs. Verblind door wat ik achterliet, door het leven dat mij verried, volg ik een lange, eindeloze reis. Verleerde mijn gevoel te delen, kon het me niets meer schelen. Liever dan te leven, was ik dood.…

Huiselijk geweld; nergens kan ik heen vastgeketend aan jou, afhankelijk verklaard Vrijheid ontnomen, de deur is op slot Eenzaam wacht ik op de vrijheid die ooit zal komen, eens zul je vergeten mij op te sluiten, en dan ren ik, dan vlucht ik Nergens kan ik heen, zonder vrienden… Alles heb je mij ontnomen zelfs mijn vertrouwen, liefhebben…

Toen Andromeda werd geofferd Wreef Keros zich in zijn tentakels En gluurde hij door de caleidoscoop Toen de maagd was vastgeketend En het verblinde monster zich verlekkerde Kronkelde het gruwzame lot naderbij Toen de wanhoop bezit nam van de prinses En alleen schaarse sieraden haar lijf bedekten Vielen Perseus en Pegasus uit de hemel…

Hij kermde aan een liefdesbed , vastgeketend aan zijn blote voeten. Niets deed hij bijna. Hij kon haar ook geen kind schenken, de verder waardeloze man. vOOR HAAR WAS HIJ ALLEEN MAAR EEN LIJF.…