Emotieloos wandelen
Het verdriet van de verbeelding is zo groot
als een aangemoedigd langzaam lopen
aan een ketting vastgeketend, verplicht emotieloos
wandelen, niets achter te laten in de natuur
de eeuwige natuur van wantrouwende blikken
verloren gaande in misprijzen, om in herhaling
dromerigheid te ontwapenen, onschadelijk
te maken, met nieuwe machteloosheid
als een zinloos emotieloos wandelen
is dit verdriet, de eenzame natuur.
Inzender: Henk van Dijk, 28 januari 2011
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
wandelen 3.0 met 8 stemmen 
408
408
Geef je reactie op deze inzending:
terwijl wandelen in de echte natuur
juist veel positieve emoties geeft
tenzij je door emoties niets ziet