Alle inzendingen over verbannen

Zulke critici moest je verbannen naar een iglo op de Noordpool kunnen ze schrijven voor elkáár, zijn wij verlost van die tirannen.…

En nog even tot niet meer want de nacht is geen omhulsel het is de kennisgeving van eenzaamheid en het vulsel dat wat toen was van nu scheidt het zijn maar woorden en de plek waar ons naar werd verbannen viel nergens te bekennen de ongeloof over hoe zoiets kan breken is een verhaal te lang voor leken Het onbegrip, de vrijheid en de ironie…

Gehuld in een bruin gewaad, schrijdt zij langzaam voort, trots geheven, haar gelaat, verbannen van dit vervloekte oord. De handen op de rug gebonden, touwen stremmen het bloed, verborgen zijn de open wonden, ze aanvaardt haar lot met moed.…

Uit het volle leven verbannen versleten na werkzame jaren paard ooit voor wagens gespannen staat eenzaam op stal te staren.…

Was hij verbannen of gevlucht? Was hij een ketter of een geus? Was het de passie die hem dreef? Of was het simpelweg een zoektocht Naar nog betaalbaar akkerland? Mij liet hij weinig na, Tenzij de plaatsnaam Van dit steile stukje straat, De Kalenberg.…

Een oorvijg, wat verbannen criminelen ? Waarom niet levend koken, vierendelen, onthoofden, duimschroef, kielhalen en knoet ? Terug naar schandpaal, brandmerk en schavot ! Het hakblok wacht, de nieuwe bijl is bot.…

Toch is het me gelukt, om je uit mijn te leven verbannen, nu ga jij eronder gebukt, maar ik blijf zelf ook gespannen. Want ben ik nou blij en tevree? nu ik weer ben bij het begin, zit ik er niet een klein beetje mee, ik praat mezelf geen moed meer in.…

het groen geloverte betovert haar, dwingt haar schoenen uit tot verbanning van voeten zonder glans en dan maar naakt te rusten in het park op vers gestreken grasmat haar toekomst te ontdekken een onwaarschijnlijkheid die leidt tot haar gelijk de professor zonder snor maar montuurloos bebrild de katalysator tot morgen bij het schouwen…

We lagen in ons bed van middagzon Uit elk verband Uit elke geschiedenis verbannen. Vogels vlogen op uit ons verstand De huid die om ons heen zat, loste. We vloeiden uit en over elkaar Werden zee, zwommen zonder handen.…

ik spiegelde in glas zag anderen op mijn schaduw trappen zwaaide en keek om hoorde slechts de echo’s van hun passen ben in het volle licht getreden mijn silhouet is nu verbannen uit het heden ontmoet de zwarte kat loop onder ladders door het onverwachte heb ik wel gehad leer eindelijk beseffen dat alles wat ik doe mijn schaduw…

Ben ik verbannen naar een dorre prairie die nimmer zijn groene velden heeft gehad. In mijn gedachten hoor ik de woorden. Zij spelen met mij een dodelijk spel. Ben ik verbannen naar verre oorden. Ontnomen is mij de woordwaarde die ik mij voorstel. In mijn lichaam voel ik het leven stromen. En is er nog plaats voor het goede bloed.…

Een nieuw leven heb ik gestart, heb jou verbannen, voorgoed uit mijn hart.…

Ik geniet als ik geheel onbewust van mijn wazige koers afwijk verbannen is de onzekere rust als ik een seconde vooruitkijk Meegezogen in een kolk van verlangen links en rechts wordt de druk opgevoerd als door levende decoratie gevangen terwijl de gewillige passie loert Vastgeklemd tussen het onzichtbare niet langer mijn vrijheid die telt…

woorden wachten in een doolhof van donker zinkende gerechtigheid het roesten van je gelaat tekent het zwerven langs smalle kieren en verbannen hoeken je aders beitelen al zo lang de stilte in de morgen en in je zwart-witte ogen sterft de dichter een verborgen dood nu je leven later wordt en je alle woorden vergeet stroomt…

Hij schreef de potentaten brieven Opende op onze toekomst perspectieven Kondigde de eenheid van de mensheid aan En hielp een wereldbeschaving ontstaan Ofschoon hij de grootste vrede had voorvoeld Werd zijn gevolg door geweld overspoeld En als persona non grata van tirannen Naar Akka's gevangenis verbannen Maar voor wie de schrift onbevangen…

Verbannen naar daar waar zijn hoop- volle vingers verdwijnen in schemer en in voorgeschreven, trage tijd.…

Toch heeft men hem, de man van Hollands Glorie, naar ’t buitenland verbannen, potverdorie! … In Houston (USA) overleed de schrijver Jan de Hartog, die in eigen land nooit de literaire erkenning kreeg die hij verdiende, hoewel hij – na Anne Frank – de meestgelezen Nederlandse schrijver was ……

Je hebt jouw deur gesloten en je liet mij buiten staan niet meer opnieuw beginnen maar onze eigen weg inslaan Nog steeds kom ik jou tegen in de donkere stilte van de nacht dan kan ik stiekem naar je kijken naar je ogen en naar hoe je lacht Soms denk ik jou ineens te horen of ruik zomaar spontaan jouw geur ik kan jou niet uit mijn hart verbannen…

Wanneer we van de ander proeven En we het verlangen voelen Om één te zijn Is daar de drang om te vliegen En te genieten Van dat ene moment Als de ziel de ander herkent Wanneer je voor de ander staat Met lege handen Zijn voor een seconde Angst en koude verbannen En je voelt de leegte Tussen twee harten Wanneer liefde aarzelt Op…

Bewijs van afgedraaid verleden, verbannen op schreden tot de zolder, verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd,…

de gekte van toen werk ik weg uit mijn geest stapels gedachten worden geordend goede behouden slechte verbannen. Had het al eerder moeten doen. Het is net een tere zoen. Willen, maar schrik hebben van het onbekende. Wat was ik dom, het is nu zoveel gemakkelijker.…

Ik ben daar niet meer geweest die heb ik verbannen dat arrogante beest. Op een eigen verzonnen rivier drijf ik van berg naar dal en hoor mijn klanken klinken in ieder uitverkochte hal. Dit alles zegt niks over de pijn in mijn hart of al die stomme liedjes over de smart maar dit hier is nu eenmaal het leven Keihard.…

O, als ik had vermoed dat uit ons diepst verlangen deez'onmacht was gegroeid; de liefde in vlucht gevangen, verbannen en geboeid; o, had ik het bevroed; misschien had ik de waan verstaan, en d'hunkering, dat broos torment, uit haar streng arrest ontklemd, en in vrijheid laten gaan.…

De zon en de maan hebben haar verbannen sombere nachten liggen voor haar klaar te lang was de situatie zo gespannen en ineens was zijn enige leugen waar Zijn hart veroverd door een andere vrouw haar hart en ziel gebroken in een seconde lang was hij haar als een hond zo trouw maar zijn levenspad was gelijk aan een rotonde Hij draaide rond…

Verbannen, brullend verkeer. Neergeslagen is het stinkende beest, dat al jaren het centrum teistert. En ook de tram en fiets zijn opgelost in het grote zwarte niets. Geen gejakker van een krioelende menigte, bevangen door een verslavende koopzucht. Alleen onstuimige jeugd, die het straatbeeld domineert. Kilometers lange lichtjes toer.…

Handen die reiken; Maar kan er niet bij; Net juist die anderhalve meter en veel meer; Maakt de weg niet vrij; Ben pas thuis als ik je mag vasthouden; Warmte mag ontvangen; De leegte verbannen; Intens verlangen. Ik wil naar huis; Een knuffel wat op mij wacht; Liefde en begrip; Mijn hart weer lacht.…

Ooit hebben wij samen een kamer gedeeld jij al een puber ik nog maar kind, Hoe zout moeten tranen zijn om onbegrip te stillen als galachtig noodlot jouw verbanning inluidt Kinderoren vangen een draaiend antwoord stilvallend gefluister dat schaamte ontbloot Leugens afgepeld in verstrijkende jaren mijn inwijding bekrachtigt…

ik heb wel zo mijn twijfels het is waar ieder over praat niet 1 minuut uit het oog verliezen dat vinden wij niet echt vertrouwd hadden wij het voor het kiezen, dan hadden wij hem welbeschouwd veel liever laten verbannen en hem nooit meer aan de maatschappij toevertrouwd…

Laat ons de beelden verbannen naar diepe kerkers van onze tenen waaruit ze nooit meer ons hart kunnen deren. Laat ons schreeuwen met elkaars stemmen, schrille tonen. Laten we nooit meer nemen de woorden waaruit we zijn geboren. Laat ons enkel nog wenen in kleine gedichten die we stiekem voor elkaar schreven.…

Ik wil weer leven mezelf ruimte geven Eindelijk rust creëren gevoelens evalueren Ik wil goed denken even flink bijtanken Voelen wat ik nu wil af die gekleurde bril Ik wil gelukkig zijn geen stress geen pijn Geen onnodige tranen niet hopen in wanen Ik wil nu ontspannen alle onrust verbannen Energie niet meer verspillen aan hoe anderen…