Alle inzendingen over verdronken land

Zo rond het middaguur rol ik geradbraakt uit mijn bed en neem me voor -nee zweer ik!- dat het uit is met de pret. Maar amper één uur later spreekt koning Alcohol mij sussend toe: Toe, ééntje maar, en giet mijn glas weer vol. Ik drink nu moederziel alleen tot rond een uur of vier. Dan stromen de kantoren leeg en ga ik mee op zwier. Want drank…

Loodgeschoeide wolken vertrappen het zinderende landschap, zwaar hangt de regen, een zwelglanzend web. De kokospalmen buigen nu de starre wind het grijnzend hoofd opsteekt en laatste scherven zon vergruisd. In zilverdraden stortbui leegt een wolkgeworden spin het gruwelstaltig lijf. Het okeren kind zenkt het verstrikte gelaat een laatste…

Verdronken is nu definitief het oude land in jou, niks is wat het leek, van streek jouw bijzondere wereld van de schitterendste kleuren en een ring die bloedt is wat je nog draagt, de wolken en de Regen komt niet tot bedaren meer, alles is laag en komt te dichtbij, weken van ontkennen ten spijt het is over en uit, weet je?…

Blik door het venster regen op het platte dak asgrauw daarboven zij luisterde niet maar het blauw van haar ogen daar verdronk hij in…

je blijft naar mij staren Zonder dat jij daarvan je mening geeft Toch zullen de bladeren ooit verleppen Die getuigen van een blijde tijd De tijd van actie is verkeken Nu is het wachten, hopend en vol nijd Maar voor wachten moet met rusten Toch mijn hart rust niet als zij zingt Ik kan zo dus niks beginnen Als mijn hart haar zo bemint Verdronken…

Met onbeholpen mond riep de visser het water tot zich. Nooit meer draait de wind in zijn veel te grote oliepak.…

Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot Gebroken was haar oog 't meisje leek zo dood Haar blik heel verbaasd; haar lichaampje ijskoud Een man schoof ernaast hij depte haar ’t zeezout Haar handen heel zacht haar voeten blauwrood Voor haar eeuwig nacht 't lief meisje lag dood Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot God,…

Smaakt naar meer, Meer, meer, veel Meer, natte sporen Op wang en kin, Is toch normaal Want ik heb zo'n zin Om alle sores die Me kwellen weg te Drinken, zodat ze - In ieder geval even- Niet meer bestaan Nu zie ik pas Hoe diep ik ben Gezonken, nu niet alleen Mijn problemen, maar ook Ikzelf in mijn eigen Gerstenat ben verdronken…

Uitgemergelde In uitgebuite vormen Water-loos verdronken…

Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Dag tienerjaren, dag vlinder van mijn dromen – wat leef je toch kort.…

zag een kinderhand nog wuiven naar de flats zij zwaaien terug uitbundiger dan ooit en braken later een voor een hun rug een brug verhing zich aan zijn pijlers maar verdronk in de rivier was bestand tegen schaal negen helaas slechts op papier paniek en chaos in het langgerekte land de tsunamie kwam pas later onverwacht op strand…

land…

als ik dan toch onderweg ben naar zachte zanden woeste wateren blauwe bergen en dan toch beland per ongeluk misschien op een lome landweg een donker dak of een brakke boot en als ik dan toch weer op weg ben naar sacrale stilte verdronken verlangens en vergeten verhalen weet ik dan dat ik in eindigheid landen zal in bed…

Maar in mijn binnendijkse land moet ik als het gierend stormt Verdronken liefde adem geven Het leven zien puur, onvervormd…

Guur is juli in de Lage Landen Als de Niets Vermoedend water maakt Overhelt, in al zijn voegen kraakt ‘t Logboek wegdrijft uit verdronken handen Nee, er is geen enkele hulp voorhanden Woest is wind bepaald niet welbespraakt Guur is juli in de Lage landen Als de Niets Vermoedend water maakt Brand een vuur en laat ook dit schip stranden Als je…

ademhalen gaat vóór het roepen verdrinking is bedrieglijk stil in rusteloos water vindt de mossel op een levenloze man een plek om te wonen moeder en kind scheiden niet aan elkaar gebonden in hun woordloze dood laat in stille ere-tuinen duizend bloemen bloeien vaarwel rust in vrede…

van horizon tot einder een trage zilveren stroom langs verdronken bomen op hun gerimpeld spiegelbeeld langs rijke ijsselhoeven en werkloze graanmolens onder een gesmoorde zon in witte flarden op grijs gakkende ganzenformaties luidruchtig op reis gaand ***** de ooievaar is terug in dit drasse land dat zo eindeloos is met dorpjes…

nacht drijft langzaam weg Zonlichtstralen strepen op je handen In rust ben je zachtjes weggegleden Je lichaam zweeft over verre landen In deze vroege morgen ben je zomaar heengegaan Langzaam vaar je weg naar een land hier ver vandaan...…

van horizon tot einder een trage zilveren stroming langs verdronken bomen op hun gerimpeld spiegelbeeld langs rijke ijsselhoeven en werkloze graanmolens onder een gesmoorde zon in witte flarden op grijs gakkende ganzenformaties luidruchtig op reis gaand *** de ooievaar is terug in dit drasse land dat zo eindeloos is met…

de prijzen rijzen mazzel-trixie bij ‘t land gepast de pan nota bene nog in de kast pieter’s berg betast en toen bekrast de rotgans maakt nu zomer de weg naar Rome vol zure bomen spijkers zijn verdronken laag water afgezonken lazarus in zee gedragen werk in heuvels omgezet tiengemeten eindelijk afgemeten wie leest nu nog de Beatrijs?…

het was er dorps en op een steenworp van dat andere verdronken dorp Megenham Torpsen aan weerskanten van de Tjamme het werd omgewoeld weggespoeld in al die stromen eb en vloed waarmee de Dollard landinwaarts kwam als ik kijk het teruggepolderde land was het bij de Egyptische dijk naast Finsterwolderhamrik moslim krijgsgevangenen van…

Als de vlinders niet meer landen omdat de bloem geweken is en de kaarsen niet meer branden omdat de vlam bezweken is, blijf vertrouwen...…

mijn woorden zijn op verdronken in de tranen van Kamp Westerbork…

ik ben ongerust over kinderen die verdrinken en landen die niets met ons hebben niet te vergeten de wanhopige gezichten die verdronken uit de blauwe zee opduiken omgeven door zwermen meeuwen die het altijd al hebben gezegd dit gaat niet goed met ons wie we ook zijn weet ik niet eens dus ik probeer iets het gaat niet goed met ons mensen…

De zee gooit wat op het strand Er komt een mensenhand Die maakt een land Heeft wel wat voeten in het zand Maar met gezond verstand Komt een land tot stand…

En in dit land zijn alle avonturen Hetzelfde, die van geld en macht En de bevolking moet het maar bezuren En het Haagse kabinet dat lacht Van negatieve tijding staan de kranten bol Omlaag gaan alle lonen Fiscaal omlaag, dit is toch al te dol Dit is het land waar grote mensen wonen…

Ik hou van wandelwegen waterplassen nevel boven meersen zon het wonder van een blad ook als het valt jaargetijden een fazant ondergedoken geschrokken opvliegend uit de sloot moeiteloos argeloos door dit lage land bekoord…

in de strohand van het nieuwe land van kraakheldere skeletten ontmoet mij… kwetsbaar in het hart van wedergeboorte…

Er stonden margrieten in het hoge gras rechtop 't viel op zo slank zo wit zo geel ze waren niet met veel je kon ze tellen op één hand zo fris en frêle twee jonge hengsten aan de overkant roerloos bijna keken toe je zocht mijn rechter hand ik zei geen schoner land…