2943 resultaten.
Interpretatie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 Gewekt door de tijd, vliegt zij
boven de zee
Een oceaan van liefde
Gevangen
denkt zij, word ik vrij
In kleur
de dekens uitgetekend
vraagt zij God om veel meer zon
De ketens van haar onmacht
zijn verdwenen
Een sfeer van oprechtheid komt
naderbij
Drapeert de facto
op kleur
de teint van haar getijden
slechts daar zij degene is
die…
Huilen de grotten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 Tijd is als de
stroom van een rivier
van begin tot het eind
voor altijd in volle vaart
in beweging
weer of geen weer
op weg van bron
naar de tijd van leven
die niet meer telt
terwijl besef verdwenen
is, vliegt de tijd maar door
Gegeven tijd
die wij slechts willen vullen
net als de grotten die
verweven met jouw schoonheid
in de nacht…
Vast
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 84 Wolken drijven vredig
door de purperen hemel
Haar wapperende jurk
waaide lichtjes boven paardenbloemen
Mijn bewondering verstomt
als ik onbegaanbare wegen zie
Onbewust heb ik nooit acht geslagen
op haar kostbare woorden
Haar verdwenen licht
maakt plaats voor duisternis
Ik mis haar onbelemmerde goedheid
Ik zit onwrikbaar vast…
Het krakende bed
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 146 Toch maar weer de leverancier gebeld,
al voor de tweede keer
nadat die alles nagelopen had,
hersteld en anderszins,
is de kraak nu verdwenen
uit de slaapkamer,
wat een rust!…
lege plek
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 337 herinner jij je nog
dat we samen zowel
verschenen als verdwenen?
onvoltooide kinderlevens
wiegend op een dunne tak
onze wereld
binnen de wereld…
Plichtsbetrachting
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 80 Maar als de zon verdwenen is
(exact drie over tien)
kunt u me sproeiend zien
-daarop is absoluut geen mis-
op struik en balsemien.
U vraagt nu: ~En die laptop dan
die heeft toch niets van doen
met dorstig gaardengroen?~
Als ik daar NU niet achter zat
had u van mij geen vers gehad.…
Leven in de tussentijd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 130 Een krater is geslagen
In de ziel van dit bestaan,
Wie ons ten diepste lief was
Is voortijdig bij ons weggegaan
Voordat we hem konden leren kennen -
Tijd die in één mokerslag verslagen is,
We zitten met ons tweeën
In de leegte van dit moment
De tijd van hiervoor en hierna
Zijn voorgoed aan de einder verdwenen
Voor ons rest voorlopig…
Op de rand van de lente
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 185 In een zacht ritmisch bewegen
danst onzichtbare wind door
de nog naakte takken
van de bomen
maar toch al met een zweem van groen
steken ze af tegen een hemel
grijs en grauw
zon is verdwenen
nergens een stukje blauw
zo nemen we afscheid
van de laatste dagen
van de winter
afgewisseld
met regen en zon
wachtend
op een nieuw
lenteseizoen…
vergeten kind
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 234 mijn huis werd een doos
met zwakke muren
het was stil daarbinnen
in dat huis zonder ramen
mijn oren had ik niet nodig
nergens noemde jij mijn naam
geruisloos verdween ik
in een verborgen bestaan
op onze onmachtige liefde
legde de nacht laf een deken
het kleine meisje van Madrid woont
in herinneringen op papier
alles wat geschreven…
Quo Vadis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 193 Ik denk je alle dagen om mij heen
Deze woorden, dit hart, de blauwe hemel
waarin jij voorgoed verdween...…
Antifoon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 104 ik zit veilig op de schouders
hoog boven aarde verheven
zo kan ik met mijn armen reiken
naar verleden en toekomende
tijd, samengebonden als
korenschoven in eeuwigheid
alle bomen zwijgen in koor
vergroeid met bekend terrein
ik had nog kruimels neergelegd
die allemaal verdwenen zijn
misschien ben ik verdwaald
of waren de vogels me…
Herfst
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 109 Zomergasten
zijn verdwenen als spreeuwen
- het dorp komt tot rust.
Wolken hebben
haast en brengen het blauw
om zeep.
Stil bos -
in de verte hoort
hij een ringtone.
Lege speeltuin -
wind wiegt de schommel
heen en weer.
Het klikken
van haar hakken houdt
het trottoir wakker.
Storm raast
en geselt de stad
- kattensprong.…
Eenzame stoel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 Nergens heen
de horizon verdween
de stoel staat daar alleen.
Blikken door het raam
buiten, eenzaam
de stoel vormt nog je naam.
Pijn van wachten
in je eigen gedachten
kan de stoel niet verzachten.…
Arsarnerit (balspel)
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.168 De hemel werd vol fakkels, maar langzaam
Verdween je licht, sneller dan een komeet
Boven de ijskoude bergen. Je blijft
Mijn verlangen voeden, zo lang ik hier ben.
(Noorderlicht)…
Waar ben ik?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 185 Ik zie niets meer
Het glas is helder
Maar ook zo leeg
Waar ben ik
Na al die tijd gebleven
Mijn liefde voor jou
Is met de tijd verweven
De dag dat mijn
Spiegelbeeld verdween
Ik herinner me niets
Waar ben ik
In deze wereld verborgen
ik ben niet levensmoe
En jij niet zonder zorgen
Ik zwaai naar
Wat al is vergeten
Groeten en verdergaan…
Verpleeg ster
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 86 Ze weet niet meer
wanneer dagen verdwenen
slechts uren verschenen
verpakt als de nacht
vermoeid en verlamd
maar toch snelt ze voort
langs ogen die vrezen
en leven in ademnood snakt
veel te vaak is verlies
als een dovende kaars
als een zucht
die eenzaam vergaat
nog één keer het laken verleggen
voordat ze de kamer verlaat…
een bewogen beeld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 70 we moesten opletten
hielden camera's en iPhones klaar
het duurt maar even
voor je 't weet is het moment daar
een prachtig uitzicht
gouden bergen, eeuwig leven
wisten wij veel
we waren pas halverwege
nu is het te laat
alles verdwenen uit het zicht
de herinnering vervlogen
soms zwart, meestal overbelicht…
Het hart spreekt
poëzie
4.0 met 2 stemmen 475 Laat mij, als wie uit zijn huis getreden,
ginder in de nevelen verdween -
- nimmer nimmer hoort men zijn gewende schreden –
spoorloos in Uw stilten zijn vergleden,
waar ik eeuwig ben met U alleen.…
binnenzee
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 213 op kousenvoeten verdween
het licht uit de haven
heel even hield de tijd
zijn adem in
dan groeide hij traag
terug in de duisternis
wie weet van
het vissersgezin van
de man die met zijn
houten botter de
Zuiderzee bevoer
van de vrouw die negen
kinderen baarde
ademt iemand nog de
diepste lagen van het
zoute verleden toen…
Vertellende stilte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 277 Een sereen winterlandschap
schilderde je vanaf je hand
in verte van een lange winter
en het drong niet tot je door
dat iemand je op afstand lief had
maar door de dood was heengegaan
in het koude landschap van de ratio
bevroren jouw intieme gedachten
hield de radiostilte het zwijgen aan
totdat alles verdween in absentie
en wat de dood…
Kracht
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 100 Ze gaan met snelle benen
elegant over het veld vol gras
slechts een moment dat ik er was
maar dat beeld is nooit verdwenen.…
overjaren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 het heden is aan mij verschenen,
in ‘t openbaar op een verloren moment
voor het raam in gespaarde ruimte,
het snelt zijn roest vooruit
zit onverstoorbaar
de toekomst op de huid
waar langs onvoltooide wegen
mijn foto in geheugen is vergleden
en alle huizen en straten
zijn verdwenen in boventallig land
dat ooit het heden
aan mij deed…
AFSMEKEN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 59 Lieve Hemelse Vader
ik ben me er van bewust
dat al mijn gebeden van eens
bij U verblijven
als opgestegen verdwenen
maar onzichtbaar bestaande damp
waarvoor bid ik?
geeft U mij de moed en kracht
om in het diepste
van mijn hart en geweten
door te dringen
waarvoor zal ik bidden?…
Nieuwe Mensen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 61 en plots is er
een nieuwe wereld
met nieuwe mensen
ze worden weer compleet
nu de mondkapjes
zijn verdwenen
en gezichten worden
aangevuld en ingekleurd
moet me heroriënteren
mooie ogen suggereerden
een bepaald type mond
stemmen de kin en lippen
en nu – nu is zuster Mirjam
Mirjam niet meer
zo veranderd na de vorige keer
niet door…
Vertellende stilte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 93 Een sereen winterlandschap
schilderde je vanaf je hand
in verte van een lange winter
en het drong niet tot je door
dat iemand je op afstand lief had
maar door de dood was heengegaan
in het koude landschap van de ratio
bevroren jouw intieme gedachten
hield de radiostilte het zwijgen aan
totdat alles verdween in absentie
en wat de dood…
De tijd (v)liegt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 173 Verdwenen in de rimpels,
De voren van een doorploegd leven.
De tijd vliegt … de tijd liegt ……
Verloren uren
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 166 mijn lege handen
wil ik vullen
met uren
die van mij zijn
alleen van mij
de uren
vliegen voorbij
ze laten me
eenzaam achter
wacht, wacht toch,
wacht op mij
verloren uren
vandaag, gisteren
alle dagen
van mijn leven
verdriet
opgesloten in
verdwenen uren
ik wacht, wacht,
wacht al zo lang
en omarm
troostend
het kwetsbare…
staar niet naar de regen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 607 staar niet naar de regen
het is zoveel prachtiger wanneer je geniet
hoe druppels uit het niets lijken te komen
en al zijn verdwenen nog voor je ze ziet
hoe de wind figuren schitteren laat
zo fijn en zo spontaan
maar al vlug lossen ze op
volgende lading komt eraan
het is als leven
nooit weet je wat komen gaat
hoe de wind vandaag zal waaien…
Haar rode draad
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 41 haar
lichaam komen
op de warme
regelmaat van
haar ademtochten
verlieten zij
zonder bochten
haar rode draad
met de levenslijn in
tact hebben zij haar
naar vele werelden
gebracht met een
alreeds voltooid
en beschreven leven
maar gedreven
bleef zij op zoek
naar het levenselixer
dat samen met
de steen der wijzen
plots verdwenen…
Hemel en hel
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.320 Vandaag op de honderdste dag
het elfde uur dat je mij verliet
om een patatje zonder
te halen bij 'Venetiaan'
gedenk ik jou en huiver
Hoewel aangegeven als vermist
vond men geen spoor van jou
zelfs geen deeltjes DNA terug
Uit het buurtonderzoek bleek
dat je verdween onderweg
Nu om kwart voor twaalf
zou ik als jij willen gaan
opgaan,…