8463 resultaten.
Geluk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 287 Een groot geluk
kan alleen
dan
bestaan,
wanneer ze
met grote kracht
aan liefde
zal gaan.…
een oude foto
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 281 een oude foto in zwart wit
verraste mij een ogenblik
door tijd wat geel gekleurd
de randen wat bruin besmeurd
een lieve man in uniform
klaar voor de grote storm
een mooi plaatje totaal
maar wel met een eigen verhaal
gelukkig is dat al lang geleden
de jaren van verplicht soldaatje spelen…
wat hang je daar zo mooi in 't kader
de verkleurde…
Gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Herinneringen zijn als stenen,
gebarsten en verweerd.
Door onkruid overwoekerd.
Vast verankerd, onverteerd.
De tijd spreidde zijn mantel uit,
van zacht en vochtig mos.
Half bedolven in het zand,
in een donker, duister bos.
Ze liggen daar te wachten,
op iemand die ze vindt.
Lang vergeten zwijgende gedachten,
in regen en in wind.…
Bijgekleurd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 170 mijn winterkapstok hangt hier vol
van beelden uit een lang verleden
als mantels van een warm geluk
in deze wonderlijke wereld
verdwijnen zelfs de diepe sporen
van liefdes koud als ijs
hoe snel verandert nu in het geheugen
de kleur van de herinnering
zoals de parel doet met wat ik draag
zo kleurt de bedding iedere stroom
van wat er was…
Duisterweg
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 179 Het is rustig in de nacht
jouw woorden verdwijnen langzaam
uit het geheugen, lachwekkend misschien
maar de somberheid doet me dwalen
ik volg de duisterweg naar heimwee
waar nachtbloemen wiegen in herinnering
en misschien schrijf ik je nog een lange brief
over hoe fijn het was samen in het liefdesbed
wanneer herinneringen dreigen te vervagen…
Verlangen naar een nieuwe morgen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 853 De lavendel bloeit niet meer
en overal
liggen rozeblaadjes verdwaald
door de wind
die met mijn haren speelt
mijn huid streelt
als duizend zachte vingers
in herinnering
aan de zomer die laat verscheen
in gekleurde vensters
wensen in vervulling nam
van de donkerzwarte nacht
waarin ik wacht
tot de monsters verdwijnen
rozen weer verschijnen…
rozeblaadje
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 407 De lavendel bloeit niet meer
en overal
liggen rozeblaadjes verdwaald
door de wind
die met mijn haren speelt
mijn huid streelt
als duizend zachte vingers
in herinnering
aan de zomer die laat verscheen
in gekleurde vensters
wensen in vervulling nam
van de donkerzwarte nacht
waarin ik wacht
tot de monsters verdwijnen
rozen weer verschijnen…
Merk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 als wind de nevels van ideeën open jaagt
lijken die plots op herinneringen
die sterven in de kou van een vroege morgen
het onzichtbare heeft geen naam meer
dwaalt verder op zoek
naar zijn eigen echo
het snoerloze denken gaat over
in fladderende intenties
die weer verdwijnen
tot wrakhout onder een zandlaken
zand onder zand onder zand…
Raak me als een vlinder aan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 201 Ze verbleken niet, verdwijnen slechts –
één moment, een eeuwigheid.
Dus raak me zachtjes aan,
raak me aan alsof ik hier niet was,
alsof de schaduw van je vingers
me zou verjagen.
Alsof je me in een droom zag
die je je probeert te herinneren.
Als je je ogen opendoet
ben ik er niet,
maar je zult niets vergeten.…
Ergens zomaar
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 472 Schaduwen overkoepelen
mijn herinnering!
M'n op hol geslagen hartslag
vergaloppeert zich in de tijd.
Mijn geest, mijn ziel,
ze hunkeren naar troost.
De littekens, de hunker,
verdwijnen niet.
Maar in de tranen aan het snoer
weerkaatsen regenboogkleuren!
Ergens zomaar...…
Onbereikbaar
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 406 Nog altijd tast mijn hand naar jou
alsof je bij me bent.
We waren altijd zo vertrouwd,
zo aan elkaar gewend.
De nacht is vaak zo stil,
zo donker om mij heen.
Het duister brengt me vrees,
ben angstig en alleen.
Pas als de ochtend gloort
vind ik een beetje rust.
Het licht verdrijft het duister,
de spinsels in mijn hoofd worden gesust.…
Ik weet het wel...
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 878 Soms verschijn je in mijn dromen,
dan ben je er, gewoon bij mij in huis.
Alsof je nooit bent weggeweest.
Alles voelt dan zo vertrouwd
en dat voelt goed, je bent weer thuis.
En als ik dan wakker ben,
blijft het gevoel soms hangen.
Het maakt me rustig en ook blij,
de dag wordt dan gemakkelijk,
gaat vreugdevol voorbij.
Toch ben je er al lang…
't Beeld
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 189 Borsten, tieten en memmen
als symbool voor de gedode vrouwen
tijdens een wreed regime, met
bloed aan muur; haat ontstaan door domheid
Roemenië als geheel is groot(s)
met Boekarest als hoofdstad
Na de Vrede van Trianon
was Transsylvanië voorgoed Roemeens
Los-vast van Europa, geen Euro
maar Lei; betaalt zé-
ker zo goed
in tijden van crises…
dronken van liefde
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 337 weet je het nog?
vele rimpels geleden
jij en ik, een gelukkig paar,
wat was de wereld tevreden
op stap met wat vrienden,
een dagelijks tafereel
we dansten en lachten
en speelden toneel
we renden door bossen,
beklommen steile rotsen,
kampeerden in tenten
of in donkere grotten
niets of niemand op dat moment
kon die vurige hartstocht…
Dromen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 269 Vaak verschijn je in mijn dromen,
we varen dan op zee.
Jij bent dan de kapitein
en ik vaar met je mee.
Ons bootje is maar klein,
de zee onstuimig, wat ik niet prettig vind.
Maar jij staat aan het stuur,
en houdt hem op de wind.
Al is het slechts een droom,
eens voeren wij zo met z’n twee,
in ons huwelijksbootje
over de grote levenszee…
Op reis...
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 106 In mijn laatje vol met geuren,
ruikt het naar lavendel.
Als ik het laatje opentrek
zie ik in gedachten,
prachtig paarse velden.
Heerlijk geurend in de zomerzon.
Iedere morgen maak ik die reis.
’t Is toch bijzonder, die gedachten.
Geen auto nodig of een trein.
Een paar seconden en
ik kan daar zijn.
Daar is ook mijn geliefde.
Samen lopen…
tranenregen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.334 niet wilde verdwijnen
je kist bij ons boven zou blijven
heel even maar
het is echt voorbij
je bent een herinnering
het leven gaat verder
begint bij de gesprekken
in het rouwcentrum
bij broodjes en koffie
dan gaat ieder zijn eigen gang
met zijn gedachten aan jou
die daar zo eenzaam achterblijft…
Vergeten
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 840 Wanneer hemelen verdwijnen
het licht niet langer schijnt
En schaduwen omheinen
geen zicht op het eind
Zoek dan overal en daar
waar je nooit alleen bent
Al is dat nog zo zwaar
lijkt ieder gevoel absent
Je zult jezelf hervinden
mits je er wilt zijn
Daar waar herinneringen aan beminden
niet langer bestaan, niet langer vol pijn……
Leemte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 479 ik wil je geest verleiden
uit mijn hart te verdwijnen
je stem dwingt mijn oren
om te blijven luisteren
mijn mond proeft de leegte
als verzengende droogte
na een warme wervelwind
ik struikel telkens over je naam
in een vervagende herinnering
minne strelingen plagen
mijn rubberen lichaam
mijn lach is verloren
in onbegrepen verdriet…
Zij die verdwenen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 106 Geen teken
van leven; over hen wordt nog
slechts in herinneringen geschreven.
Zij waren bij het leven betrokken
tot op zekere dag; toen hun verdwijnen
een wanhoop baarde dat slechts in
verdriet voorzag.
Wat bleef was de onrust in oprechte
spijt, dat zij slechts in persoon
een leven met ons deelde in gedeelde tijd.
Zij die verdwenen.…
Moeizaam op zoek........
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 352 hart opnieuw zou verblijden en mijn zielenpijn sussen kan
wil even loslaten maar de angst is nu de baas
misschien verdwijnen nu ook de mooie herinneringen
mijn verdriet proeft als een bittere pil
die wrange smaak verpest mijn hele zijn
misschien moet ik mij laten vallen in dat zwarte gat
waar een kettingreactie van verkropte emoties
hun…
Barricade
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 607 de weg naar de toekomst
is onbegaanbaar grote woorden
barricaderen de blik vooruit
een stap voorwaarts verzandt
in frustratie het verleden biedt
een uitweg herinneringen vormen
vluchtroutes achterom kijken
doet de therapeut gnuiven
het heden staart zich blind
doelloos hou ik me bezig met
braille verzet de bakens
verdwijn spoorloos in…
Langzaam
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 111 Diep in mij zal ik het altijd
bij me dragen het zal nooit
helemaal verdwijnen, het is
een stukje uit mijn verleden
dat hoort bij mijn bestaan.…
Samen verdwijnen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 600 dat de wekker gaat
Wanneer de zon nog op moet komen
Als een mens de deur dicht slaat
En nog half loopt te dromen
Dan verlangt toch iedereen
Naar een ver en warm land
Om daar iets mooiers te beginnen
Op een goudgeel zonnig strand
En om dan geen grap te maken
Maar ons leven te verfijnen
Kunnen we maar beter opschieten
Als we samen gaan verdwijnen…
Gelegenheidsvers
gedicht
1.0 met 31 stemmen 11.785 onze voorouders. Wie
verstaat hen nog?
Woorden raken weg zonder
schade: wij immers leven
nog. Ik heb het zelf
gezegd: liever licht
dan woorden over licht.
Het boek staat. Geel
torent zijn rug die niet
als het jonge gras wuifde,
aldoor hier stond. Bleef,
niet heette.
-------------------------
uit: 'Raster', nr. 107.…
Alles is zon
gedicht
2.0 met 15 stemmen 4.852 alles is zon en brandt in de verte duizelt het
de kolos in het blauw
aan de omstreden einder
versteent het woud ontmantelt de boom korjaal
met de krijger wordt rotsgraf een volk
dat verdwijnt
in de verte
valt de kolos in het zand grijnzend in zenit
geen schaduw geen schaam meer te zien
-------------------------------------
uit: 'Vluchtig…
Dooi
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 515 Het verwoest een droomaanzicht
Regen, inslaand in de sneeuw
Het witte dek is niet meer dicht
Geen schim van wat het was
Wat ooit een sprookjesland inhield
Is nu nog maar een plas
Mijn liefde was ooit zuiver wit
Puur en onbevlekt
Zij leek voor de eeuwigheid bestemd
Maar is nu weggelekt
De sneeuw werd langzaamaan een bui
Wat puur was dat werd…
En of het hier gesneeuwd heeft
gedicht
3.0 met 40 stemmen 6.569 Je voelt het onbarmhartige
begin maar het verdwijnen
maak je op uit het verdwenen zijn.
-------------------------
uit: 'Bijvangst', 1999.…
Als het vuur gedoofd is
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 55 De zon en maan zijn er niet meer
En alle sterren zijn verdwenen
Ik hoor de laatste mensen wenen
Er daalt opeens een vogel neer
Ik hoor gefladder, zie hem niet
Ik steek mijn linkerarm naar voren
Er wordt een requiem geboren
Hij vindt mijn vinger, zingt zijn lied
Een hersenschim met olielamp
Waardoor we worden meegenomen
Sommeert…
stille wens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 411 als ik ooit verdwijn in een stoffige
plooi van de tijd
vind me dan weer in de luwte van
die ene boom
waar klaproos en boterbloem het
weidse wuivend met ons deelden
waarover we spraken of zwegen
zich fluisterend herinneren laat
nu de wind er nog speels door
het lover waait
en rond die boom nog liefde ruist
in tere tinten…