Raak me als een vlinder aan
Withete zon, Treblinka,
maar vlinders leven nog.
Ze verbleken niet, verdwijnen slechts –
één moment, een eeuwigheid.
Dus raak me zachtjes aan,
raak me aan alsof ik hier niet was,
alsof de schaduw van je vingers
me zou verjagen.
Alsof je me in een droom zag
die je je probeert te herinneren.
Als je je ogen opendoet
ben ik er niet,
maar je zult niets vergeten.
Door mijn woorden heen zie je me.
Voor jou om van te houden
zal ik er altijd zijn.
Zie ook: http://www.gumbert.nl/
Schrijver: Eline Gumbert, 6 mei 2011
Geplaatst in de categorie: oorlog