Alle inzendingen over vereren

Dit stille standbeeld zal zijn als herinnering aan wat je hebt gedeeld, geweven tot een teken van eeuwige verering, als je ooit moet gaan.…

Zovelen die we eren, als heiligen vereren, ze leven nu in ’t licht.…

De steden die de heren beheren, zijn steden die de heren verteren, en de dames die de heren vereren gaan als letters met elkaar verzweren: het krast en het kraakt in ’t vuur der heren. Het heeft hun wereld al verbeurd verklaard: hun tijd zit strop, het is in haar bedaard.…

. -------------------------------------- Als je de honderd jaar bereiken mag, Dan komt de burgemeester in Almere Je met een welverdiend bezoek vereren, Maar ’t zijn nu eenmaal mensen van de dag. Dus is het van tevoren even checken: Valt er nog iets van leven te ontdekken.…

En langer dan een leven wil ik je eeuwig vereren in mijn liefdesgedicht waarin de rozen bloeien de nachtegalen zingen onze namen in een monogram. .…

Ook kwam hij na een dag, drie vier, maar met een doos die hij de heren (als een corruptie) wou vereren. De doos ging op, daar vond men in vijf woordetjes van diepe zin: (hij had er een koe in laten flerden) 'hierin kan wel getreden werden'.…

rechtop staand in stijf gelid uw paarse helm glanzend in een kraag van gevoeligheid veelal misbruikt voor beledigingen naar uw hoeder omdat ze de pik op hem hebben hem klootzak noemen of voor lul laten staan O machtig zwellichaam ik zuig u mee in mijn liefde mijn lippen trekt u zich niet terug naar af gelijk de Grieken die u vereren…

Acties tegen China Worden ondernomen Onder verantwoording van Hordes spoken en fantomen Sporters zouden niet moeten gaan Hun baan moeten deserteren In Nederland blijven staan Om ons kapitalisme te vereren Zelfs een liedje werd bedacht Een protest van een klein land Tegen economische supermacht Met onze oude idealen Morgen schrijf ik…

En ik vereer niet meer de heilige meren, Noch luidt voor mij de avondgong, Die etter draag van kwade zweren En nauw de dood ontsprong. Maar kindren komen aan mijn knie, zij houden In kleine handjes grote schalen wijn. Ach, laat ik drinken, dromend van hen houden, En nooit soldaat meer zijn!…

De oorlog en het verraad ter bemoediging van het kwaad; door de foute landgenoot in zijn verering van het leven in de nieuwe heilstaat. Foute landgenoten voor hun Duitse Führer; voor een Germaans ras zuiverder en puurder. Met de democratie vijf jaar buitenspel was een ander ras of seksuele geaardheid niet meer in tel.…

haast de roep van klokken In stadsdeel, kern en buitenwijk Die van Schiedam zijn onverschrokken Zij hebben een enorm bereik Ik stop mijn vingers in mijn oren 't Is zaterdag rond etenstijd Dit beieren kan niet bekoren Terwijl het ergens ook verblijdt Waarschuwend dreunen en vibreren We zijn op ons paasbest gekleed Om het theater te vereren…

zweven in wilgenbomen van chocolade het is zuigen aan slagroom met aardbeien ongeremd, verblind en onbezonnen alhoewel het naast zo'n schone neervlijen reeds het ervaren is van genade eer ik werkelijk ben begonnen ach, wat kan ik zo fijn fantaseren over onbekende grenzen heen het is veilig drijven op de wolken en de liefde op topniveau vereren…

chroom dat op stand twee in mijn gezicht zucht dichters kennen dan een trage gang waarin een voor hen onbekend verschijnsel optreedt dat in mensentermen meestal transpireren heet zichtbaar bij een overmatige inspanningsdrang een gevoel van geluk maak ik mij eigen dit maatschappelijk bewijs van presteren mag ik nu zelf even in de praktijk vereren…

Stille nachten vol van donker, stervend geluid van het verkeer, sterren met hun ver geflonker en O, ik mis mijn lief zozeer Kale tijden vol van smarten, stervend geween zonder verweer, twijfels maken mij verward en O, ik mis mijn lief zozeer Lange dagen vol van wachten, stervend beeld dat ik vereer, 't eenzaam steelt mij alle…

’t Is niet zozeer dat ik alleen rust en stilte binnenshuis vereer voor even afstand wens te doen hoe dierbaar ook de verf sleept toch de etspen, droge naald mijn passie, langs het leven van de stad lokt het landschap overweldigend door al het zonlicht op het water van de Amstel smeekt schoonheid rond de Omval ook naar het geschept Chineespapier…

type speeksel draait dan aan de knop het moet gezegd dat het een persoonlijk aansturing kent soms neemt het graan de leiding terwijl de ziel kiest voor haar moment het vraagt de kunst van het balanceren om tussen wederzijdse spanningsvelden over en weer met die ander het evenwichtige luisteren te achten dat kan alleen als we het respect vereren…

lucht wat verfrissen Bloemrijke oevers met gele lissen De lucht beter uit laten komen Nu mag je er in wegdromen De temperaturen spelen Vlinders met velen Bijen dartelend rond bloemknoppen Het laat je hart sneller kloppen Lach tegen de laatste donkere lucht Wolken gaan op de vlucht Heldere sferen kunnen we adopteren Vakantie oprecht vereren…

Het water van de zee is altijd zout, Hoe men de suikerpot ook mag hanteren, Geagiteerd over het strand marcheren, Terwijl de wind de brandingkoppen krauwt; Een borstbeeld hakken uit scheepstimmerhout, Des nachts, in droom, met meerminnen verkeren, Tarbot fileren of Neptuin vereren: Het water van de zee is altijd zout.…

jouw stilte in de benauwde binnenkamer uit het wankele sterfbed je draagt de modieuze jurk van jouw hemelse moeder de buitendeur is een wereld ver van de zwarte lakens de twijfel die je hebt getekend op de muren zonder behang onzichtbaar blijf je in jouw verborgen wereld toen je nog kind was en speelde heb je het zwijgen leren vereren…

't Is of uw zachtheid, liefde en mededogen Verering voor "het vrouwlijke" beveelt: Want hiervan is uw blonde schoonheid beeld! De ware vrouw in u houdt me opgetogen.... En zúlk een liefde is niet, die elk begrijpt: Uw schoonheid heeft mijn ziel daartoe gerijpt.…

Ik kan wel knielen en mijn schedel breken, kluizenaar worden of wellicht cipier, het kruis vereren, met gevangnen spreken, in regen lopen om een nachtkwartier, of, als Van Gogh, voor de berooiden preken, mijn hemd verscheuren, arm zijn als een mier, en met een scheermes mij het oor afsteken, krankzinnig sterven; maar het helpt geen zier.…

Ik heb een tempel in mijn hart gewijd Voor uwe liefde, en eenzame uren lang, In vroom vereren en devoten drang, Ben ik daar bij u, wen gij verre zijt. en als ik biddend daar mijn leed belijd, Leeft heel mijn ziele, en meen'ge zang Ruist door de hooggewelfde zuilengang, In 't statig huis van stille heiligheid.…

zelfs de vogels dwarrelen hun witte buiken beurtelings gekeerd in lichte flitsen kleurt de zon, vrij spelend langs het dons geen waterkou rond zachte vleugels boven bomen hangt het aardse van de weg daaronder schemert schaduwleed in krullen rond de oudste stam er blaast een zucht, tot lucht gekeerd en bladeren vereren thans een storm…

contouren van een laan vol vlinders niets ontgaat aan mijn ogen zelfs niet de pas in een tred waarop naar mijn ziel wordt gezogen wees mijn lief in dagen van gesloten wolken draag mij over hoge bergen ik zie jou in een droom met kleurrijke pauwenveren je lijkt zo nakend puur laat mij jou hemelse verschijning in alle toonaarden vereren…

nachtviolen en langs de bedding echo’s verzaden naamletters raden in bovenaards blauw ongerijmd tijd met rijp camoufleren halfweg het water tijstromen spelen lachsalvo’s delen in aurora-rood naakt zal ik gêne voorbij sommeren en zo getooid eenzinnig de springvloed naast mij verblinden reidansen zwieren met iriskransen Venus vereren…

Daar in het eikenbos van Mamre, ga mij niet voorbij, drie mannen, wees zo goed de loverrijke lommer waar ik sta nu te vereren met uw herenvoet, ach, zit wat neer onder mijn pergola, drie mannen, deel uw dienaar's overvloed.…

dat zeg ik zonder spijt Ik tuf naar huis als eenling door het land 'r Loopt wat koelwater weg, er sist een band Maar 'k heb geen handboek en geen vaardigheid Men zegt dat dit geen wagen is van stand Maar 'k maak in auto's echt geen onderscheid Als men mijn lang verwende onpraktischheid Verwart met het ontbreken van verstand En steeds vereer…

Het voelt heerlijk aan God te vereren met allerhande werken en gedachten. Boeken vol sterkende boodschap trachten de mensen wijze levensmoed te schenken. Kunstenaars mogen godsdienst beheren, tonen hun deemoedige krachten. Penselen, beitels en zingende nachten geven luister aan de lof des Heren.…

alleen de vreugd kent geen list, vereer de deugd en durf 't goede wagen; want wie lustig is, is braaf en blijft nooit gelijk een slaaf, 't juk der smert verdragen. 't Vrolijk leven, 't vrije woord hebben altoos hen bekoord, die voor 't ware blaken. Dwazen zijn 't die anders zijn, Heisa, bij gezang en wijn, laat ons vreugde maken!…

Een maan schemert vaal, ver en vaag vertrouwd Dan, voorbij een laatste bocht, de waterval een nevel verbergt de eeuwige diepte ik ontwaak uit die koers en even later zal stroomopwaarts, waar alles kolkte en zwiepte de tocht weer bruisen, de wind mij restaureren ik zal je kussen, weer stralen en mijn God vereren.…