Alle inzendingen over vergrijzing OR eigenheid

Wat is geloven anders dan doen alsof de liefde zeker wint, al is er haat en ergernis, twijfel en vergrijzen. Wat is geloven anders dan doen alsof dit grote, machtige bestaan ten dode ten slotte toch nog zal verrijzen.…

als je haren gaan verjaren en de jaren gaan ontwaren wetend dat wijzen gaan vergrijzen en de leizen gaan bewijzen dat wanneer dagen gaan verjaren deze tweeling wijsheid heeft weten vergaren over deze en aan gene zijde vol reine liefde omhelst zij beide als je haren gaan verjaren weet je waarom ze 't mooist voor het laatst…

Strelen mijn ogen weemoedig de laatste kleurrijke herfstdagen tot de vergrijzing zal gaan winnen.…

is iets om terug te kijken Wat je ooit had, was een geest dat zal in je toekomst blijken Vergeet me maar, net als iets naars en denk niet aan m'n pijn vraag je af na al die maars of dit zo zou moeten zijn Bedenk, hoe of het voor me was mijn liefde te moeten bewijzen terwijl je uiteindelijk wist al vast dat wij niet samen zouden vergrijzen…

Ook bij recherche personeelstekort. Politiebonden vragen om adviezen: de overheid moet volgend jaar maar kiezen wat wel en wat niet meer bestreden wordt. Ik vind zo’n situatie nogal eng: de crimineel gaat straks gewoon zijn gang.…

ik was het laatste blad dat de herfst bijna liet hangen heb met bladeren geruiseld een zomer lang alle koelte gevangen stormen getrotseerd zag takken breken waarvan het einde nog niet was geformuleerd nu somberend in een wereld vol vergrijzen donkere dagen die in de ochtend al verijzen ik val en vervolmaak het kleurig…

De oranje gloed achter de bomen kondigt de avond aan door geruisloos zachte schemer is geen donker of licht Witte zwanen statig vergrijzen in het niets het water met lange stroom vloeit naar de einder De kelken dichten hun hart wat blijft is de geur stemmend geroezemoes verstomt, de stilte valt de schakering regenboog tinten, als…

liefde is groei en samen rijpen vanaf het eerste vleugje tot woordeloos begrijpen liefde is seizoenen samen reizen door lentegroen en zomers goud door herfstig storm en winters koud is samen stilletjes vergrijzen liefde is het gevoel dat altijd was en is ergens diep van binnen zonder einde of beginnen zonder eis of norm en in…

Want ook een guichelaar wordt ouder de zomer korter en de winter kouder Kent u een guichelaar U hoeft hem niet te prijzen Hij geeft niet veel om uiterlijk vertoon Hij gaat vanzelf weg Ik denk dat hij gaat reizen Ik wend mijn ogen van de straat Ik weet dat hij ook nu zijn eigen wegen gaat…

En de stroom der rivier stokt en kleurt zich rood De duikelaar duikelt vleugellam in het water Aan de oever getuigt een verdroogde bever Bomen vergrijzen, zwart is het lover wat bleef Geen nieuwgeborenen die diamanten oogsten Schril klinkt de panfluit als de merel sterft Het geschonken virus tiert vraatzuchtig rondom Een vrieskou meldt zich…

je bent geen plaat die ik kan kopen, draaien of afzetten wanneer ik wil Gelukkig maar: want platen slijten, vergrijzen en verbleken en worden snel onzuiver en beduimeld.... Het is bij jou als bij goede muziek, die inspireert en onrustig maakt elke keer weer..............!…

In sluiers onzekerheid sta ik op mijn balkon de stenen verschieten vergrijzen achter een bui en zakken weg in de schaduw van zwarte wolken, ik wacht op dampende opklaringen die weer kleuren schieten in mijn stille huis De dag heeft veel tijd en al die tijd sta ik hier moe hard te werken, emoties heen en weer te kaatsen…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

natuurlijk wil hij niet meer zien hoe zijn zachte huid verrimpelt en plooien trekt over zijn lijf de spiegel toont meedogenloos donkere wallen onder zijn ogen de scheurtjes langs zijn wangen de blauwgeaderde delta stroomt binnenzijds langs beide de polsen, vertakt in doorschijnend melkwit zijn donkere krullen vergrijzen de roze huid…

Het was zijn eigen wil...…

Ik ben Verdwaald In de ander Nog steeds Ik hou Mezelf Bezig Met veel Zingen Maar daar Lijk ik Ook in te Verdwalen Bij ieder Contact Met een ander Lijkt mijn Angst groter Te worden Mijn eigenheid Mijn zelf Weer kwijt Te raken…

Soms dat alleen voelen nu je weer ver weg bent waar ik je niet kan raken verscholen in de dingen van de dag en de nacht de mensen en de wezens waarachter jij lenig als een aap door de bomen slingert in het zonlicht maar ook bij nacht en ontij Jij laat mij met de vragen waarop jij antwoord weet verwijst naar astrologie en andere vage zaken…

Mijn hart springt op van oeverloze vreugde, van enkel gevoel in deze wervelende natuur, ik schep eigen werelden, eigen gedachten. Mijn ogen tintelen van het fluweelzachte avondrood, het is alsof de Schepping even stilstaat, alsof Zij even op een adembenemende wijze op adem komt.…

ziet Het gevoel dat ik dat felle blaadje moet worden En geen bruine valse toon Iemand moet zijn op wie men kan bouwen De perfecte mensendochter of zoon Maar de vingers wijzen mijn kant op Weer wat fout gedaan Ik wil het wel ontkennen Maar ik heb de fouten begaan Ik ben iemand zonder talenten Kwaliteiten of meer Ik ben alleen mijn eigen…

het eeuwig dilemma is innerlijk uiten haalbare kaart kan ik verstouwen wantrouwen en onbegrip eenzaamheid met stip of is er pas leven wanneer ik ontplooi en gedij durf ik het aan die stap aan te gaan te zijn wie ik ben en ik als enige ken…

Ik heb mijn leven niet in eigen wil gezocht, het beleefde zich in wat ik wilde of niet kon zien, bedrog van regenbogen, prisma’s van de ziel, waren alleen maar enkel ogen, dat wat ik wilde zien, werd in verbeelding even vaak bedrogen, bij gratie van de tijd die hun maat opneemt, zou anders willen zien dan aanschouwen, verder dan…

Wanneer je, je eigen bodem weet te vinden, zul je nooit verdrinken. Echter, als je naar je eigen ik zoeken moet, is het beter, dat je een reddingsvest aandoet!…

Je moet dan naar je eigen ik op zoek, Want waarom niet naar IJsland toe gevlogen? Het lukt je daar, alleen of met je vrinden, In korte tijd jezelf terug te vinden.…

de wateren liggen in korte golfjes zilverblauw onder de kleurenboog maar de droeve wolken onder de verwoestende stadswind met de pijn van een aangedane boom met wormstekige bladeren vol met stervende vlinders maken haar stem droef van ingehouden tranen maar in haar eigen zijn in wonderlijke lichtkring rood als fluwelen…

Zachtjes laat ik mijn hand Jou hand aanraken en zachtjes Omvat jij mijn hand en samen laten we Ons eigen Zijn…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

naarmate mijn jaren zich verkorten begint aan het groeiend inzicht van sturing in mijn leven overduidelijk iets te schorten waar groei nog gepaard gaat met versterking van het ik en keuzes mogelijk lijken blijkt bij vergrijzende haren de ruimte steeds meer in te dijken en het geheel minder te verklaren allengs onbereikbaar voor mij wordt…

hier 'n pas om te passen mevrouw en hier 'n pas om te plassen mevrouw dit is 'n pas om te eten mevrouw anders nog iets wat u weten wou hier is 'n pas om rijden meneer en hier 'n pas om te bevrijden meneer dit is 'n pas om te vergrijzen meneer graag tot ziens tot de volgende keer hier is 'n pas om te bewegen jongeman en hier 'n pas voor…

Zij wil zomers buiten zitten genieten van de bloemenpracht hij loopt dan om 'r heen te vitten want dat is iets wat hij minacht. Kijk, de avondlucht is bijna rood ben je mal, de lucht is blauw hoor je de kikkers in de sloot dat zijn padden, gekke vrouw. Mannequins zijn dun, niet mager een kleine kilo is bijna twee pond 'n valse kraai…

Een muis, alleen het woord al laat mij rillen tot en met 't piepend rennen over vloeren het schichtig wegduiken achter 't bed 't trippelen tussen de plafonds zowel boven als beneden maakt mij helemaal gillend gek de angst, het ongecontroleerde niets voor mij, maar toch realiteit wanneer er zo een heel klein beestje voor mijn voeten langs…