Alle inzendingen over verhalen

Het wachten en de druppels zijn gesponnen in het grijze moedeloze licht waar ik kijk met verloren ogen en weet dat jij naar mij kijkt waar ik niet kan zijn en waar jij samen met mij zoekt naar gedachten die het einde van de regen op het begin van mijn verhalen laat lijken.…

roodbruine bladeren dwarrelend voor betraande ogen de kracht van de herfstzon zal ze niet kunnen drogen verwarrende gedachten en onuitgesproken woorden zoveel verlangens tranen die alles smoorden gekwetste gevoelens door gevlochten verhalen in eigen emoties steeds weer verdwalen…

ik beschrijf je met mijn lippen verhaal je schoonheid met mijn stem groei maar groei maar ik teken je kleur met mijn ogen en noem je mooi groei maar groei maar vorm je leven ik dek je toe met aarde, met gevoel op de vensterbank in het licht ik geef je aandacht een gezicht…

ik schrijf liefde, pijn, verdriet maar zeg mij niet wanneer ik mij uiten mag de ene om de andere dag impulsief krijt ik wanneer ik blief ik dicht en verhaal wanneer ik daar naar taal leg mij geen restricties op ik heb geen verweer tegen uitgelezen leer het is beter dat ik stop…

het verhaal van mijn leven in één wens geschreven vervulde dromen oeverloos vergaan zachtjes mijn verdriet in vloeiende tranen stil is de pijn als wanhoop schreeuwt in gekregen tijd door liefde omringd waar dromen zelf als leven vergaan…

Ik schrijf cijfers met een smaak met geur en kleur met bijsmaak cijfers met dimensie cijfers zonder ik schrijf letters woorden schrijf ik hele zinnen elke zin als een verhaal cijfer mij weg drie woorden waarin ik emotie vertaal…

De vrees voor terrorisme in ons land Is ieder jaar een beetje aan het dalen We denken zelfs aan broodje-aap-verhalen Er lijkt zo bijster veel niet aan de hand Zo kan iets wat dichtbij leek snel vervagen Als het straks nadert gaat er weer iets dagen…

alle verhalen hier mogelijk, ten spijt is het twee voor twaalf misschien drie voor vier? geluld wordt er toch wel is het ei eindelijk kwijt lossen woorden op staat er niets meer op papier internetnietgedicht afgewezen wie ben ik dan dat ik mij tot u verplicht? ik lig graag dwars…

Zwaar weer is geen reden zegt de premier Om crisisgevoel te sterken met doemtaal Menig expert doet dat wel door zijn verhaal Wij doen niet aan trenduitbouw naar benee Maar om nu die Zeeuw meteen te geloven Dat voor wijs geldt k'worstel en kom boven…

Niets bewaren wil dat woorden verandert en gedachten een verhaal geeft. Of een stilte baart en ontwaakt met woorden die ik drink of verzamel als de muntjes voor een doodgraver die graaft en muntjes vraagt om te begraven wat hij niet meer geloven wil als de dood er niet meer om vraagt.…

Of kent u ’t hele verhaal al?…

Ik sta stil ook de bomen luisteren naar jou en de dagen verlopen tot een zachte zucht hoor de bladeren zacht ruisen onder de klanken van jouw zinnen vertel je jouw verhaal en wij tellen de samen de jaarringen van jouw hart…

Zo moeilijk Te vertellen wat je denkt Wat je voelt Anderen te laten weten Wie je écht bent Wat er in jou omgaat Is als zoeken Naar de woorden In een leeg boek Maar Je houding Hoe je kijkt en je gedrag Vertellen duizend dingen Zo heeft dat lege boek Toch zijn eigen verhaal…

Die bot wordt al gebruikt op grote schaal En schrijft in ijltempo een lang verhaal Dus vraag ik hem een kloppend snelsonnet Helaas, ‘kunst'matig heeft echt niets van kunst Ook ‘matig’ klinkt té positief: hij klunst…

Flikker toch op Het leven zonder schijn Baar dan de vrolijkheid in gein Ik heb geen zin in leuke taal Ik flap het eruit, nu verbaal En stort het over je uit Ik verhaal Ik heb schoon genoeg van je neerslachtigheid Aan, uit Licht, flikkerend zomaar Allicht Ik wil geen commentaar Ik trek de stekker eruit…

zo als nu fluistert de wind blijkt dat er alleen maar verliezers zijn moeder vader kind man vrouw zus broer de een zonder de ander geschreven woorden op papier vertellen het verhaal van gevallen vleugels een requiem in vogelvlucht een verloren schoen getuigt…

Misschien zijn't verhalen van hun belevenissen.…

De zee alleen heeft nooit het strand gekust maar komt met eb en vloed het levenslot verhalen. Laat me dan vredig zijn en anderen verblijden met luisteren en zingen, met glimlach en met troost al kan ik niet begrijpen.…

Er moet een tanker worden geborgen, hij maakte slagzij, ligt nu ondersteboven en de nimf van de Lorelei, die was erbij, immers: als je de verhalen moet geloven, stond zij op de rots te zingen daarboven men raakte in de ban, tja dat komt ervan, als vrouwelijk schoon je in de ban houdt.…

Vertrouw de dichter, wantrouw zijn verhaal, gebouwd op eigen visie. Schaamte of zonde, zijn de onrijpe appels uit de boom van de geest. Eenzaamheid is stilte waar gekoesterde dromen tot stilstand komen.…

Hij zegt koekje en dan zoek je een betekenis achter het woord, dat je zo graag hoort om wat je erbij denkt dat hij je wenkt, dat hij iets voor je voelt en er iets mee bedoelt, wellicht een verzinsel, een hersenspinsel, maar zo leuk om te geloven, al wil hij er niets mee beloven, je verzint zelf het verhaal, en gelooft het helemaal!…

de maan spiegelt een reis in gedachten ongrijpbaar voor de stille dromer een buik vol gevoel flarden van eenzaamheid en een duif onderstreept het verhaal in vogelvlucht een slaapliedje voor de bomen die het landschap omarmen als een warme deken een nachtkus voor het laatste woord…

swingende zichzelf verzen leerende troubadoer snoer de cynische critici de mond symbolische werelden nemen het woord dans brandend door verhalen en verbeelding smelt doof het licht niet eerder dan vogels zingen in het ochtend licht…

Ze zijn een beeld op zich geworden zonder het verhaal erachter hoogstens dat was daar met die ja ik ben jaloers en bewonder iemand met een goed geheugen die levendig en inbeeldend vertelt over iets van jaren her terwijl jij achterblijft met flarden flitsen losse flodders waarvan je soms niet eens meer weet zijn ze van me zelf of aanverteld…

Haar ogen talen naar verre einders, haar huid vertelt een bijzonder verhaal. Een levensloop van lijnen als een landkaart van de ziel. Zij raakt mijn wezen betreedt de roerige vertrekken van mijn hart. Binnenskamers rest enkel nog een warm gevoel, de stilte van een diep contact.…

drie oude stronken kijken mij aan met hun noestige doorleefdheid jaren leefden zij van twijgje tot woudreus zij waren goede buren ik hoor hun verhalen over kabouters, vogels elfen en reeën drie oude vrienden die ooit langzaam groeiden in het Deemsterwoud…

geen verhalen doch gedichten die zichzelf ten gronde richten als ze eenmaal zijn gelezen hoeft geen sterveling te vrezen dat ze ooit nog zijn te horen weggewerkt en nooit herboren weet geen mens nog van 't bestaan doorgestreept voorgoed verloren is het met het vers gedaan…

hier is niet meer dan gebarentaal hier spreken geen kletterende lippen en hoef ik niet te aarzelen om lief te hebben het openen en strekken als een wankele windgolf waarin ik gedachten verf stand houd in het enige verhaal dat er toe doet het is hier op deze dag en geen andere dat hoge lucht me niet lager schreeuwt…

in grijs kleurde zee het verhaal van je leven traag rolden golven je zinnen al brekend op strand woorden verwaterden stroomden als letters over los zand ik pakte je hand we zagen het land en hebben het boek van verleden gesloten…

is het onzin dat ik verhalen vol wensgedachten verzin hoop ga zoeken midden de waanzin van vandaag probeer pijn te verlichten door op zoek te gaan naar meligheid een paradijs bouw waar ik verliefdheid onderdak bied liefde grondvest…