4021 resultaten.
Zomert langs de kusten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 101 het was warm
in het spel
van zon en wind
dat zomert
langs de kusten
verstrooiing
geeuwt zijn honger in
gedachteloos vervelen
schoonheid bleekt
in veel gezichten delen
drinken is gegund
omdat het dorstige
tekort wordt aangevuld
met bier en wijn voelt
verbranden nog geen pijn
pas veel later
als de vlakte weer
verlatenheid blakert…
Herfst ruist
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.261 Herfst ruist met wind
rond 't ouderlijk huis
Voorgoed ga ik
't huis verlaten
Zal geen enk'le muis
meer betrappen
Van geen geluid
-als 'r voetstap vertrouwd-
meer weten
En grappen...
ze zullen geen echo
meer vinden
Verstomd de meezang
met 'r draagbare radio
Rond 't ouderlijk huis
loopt wat verweesd
'n oud kind.…
Ontsponnen web
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 616 ik schrijf niet langer
zoetgevooisde woorden
de botte punten in mijn hoofd
winnen heel langzaam terrein
de komma’s zuchten
slechts van schaamte
in het door verstrooiing
spingeragde brein
waar eens letteren lachten
zelfs om voorrang smeekten
liggen nu cryptische zinnen
de hemel te verzoeken
de aarde te mogen verlaten
zonder leeswaardig…
De laatste trein
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.095 Alleen met je gedachten
Verlaten langs het spoor
‘je was een slechte jongen’
fluistert de duivel in je oor
dan op een wolk een
geüniformde engel in blauw pak
met de troostende woorden
‘De NS heeft vertraging, sorry voor het ongemak’…
dodenwake
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.104 in deze nacht waarin geesten verrijzen
heb ik me neergezet op de rand
van je bebloemde zerk
de kilte snijdt vooral van binnen
terwijl ik lijdzaam wacht
op het wonder van de dodennacht
en in het spokenuur de witte schimmen
de kreten van een late uil
een droeve dodendans van verlaten zielen
ik wist het wel, hier zal ik je niet vinden
ik…
Natare
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 195 Is de werkelijkheid zo verlaten?
Hoe onwaarschijnlijk blijkt de dood
voor diegenen die in een roes van clichés
gezamenlijk een rooskleurige boot
drijvende houden? Men voor al het zwemmen vreest.
Hoe onbegrijpelijk is de nood
om langer te leven en langer te zijn?
Eeuwig leven? Nee, ik wacht al vanaf klein
op de onvermijdelijke dood.…
geriefelijke troost
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 736 geriefelijke troost,
is het gewoon mijn leven dat ik bedoel
gewaarworden van hoe ik door het
naakte bestaan word geloodst
of daar mijn ademend hopen op stoel
en liefde in een flits wordt nagebootst
in verwijlende dromen bij dagend licht
ach lieve, laat mij de glans zien in je twinkelende ogen
hebben zij mij ooit
in maar enig moment
van verlatenheid…
Huidhongerpijn
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 38 de zaal is leeg
verlaten rafelt
gordijn perspectief
nog is er niets
ideeën worden niet
geboren in een wereld
die zijn fundamenten mist
wel waar leven samen gist
afstand heeft intimiteit
ten gronde gericht
in verboden zijn groeit
geeuw en huidhongerpijn
info tolereert geen
tegenspraak het niet
gehoord worden
maakt mensen kwaad…
Als de dood en gladiolen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 161 mij
op de zondagochtend
na een halve croissant
aan kruimels in mijn haar
zijn het jouw ogen
en handen, niet
en toch gelaakt
als een oor en ooggetuige
al vluchtend
gelijk met de dood
maar onafgemaakt
noem me niet meer
als laatste te lispelen
in mijn oor of gelijk
aan het afgelegen naspoor
van verdoolde kruimels
van een verlaten…
Bitter en zoet.
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 456 Nee, ik kijk nooit om
wanneer ik bij je weg ga,
die traan zul je niet zien
maar het lichte bitter van het afscheid
proef ik nog lang
ik heb er elke keer weer een hekel aan
om je te moeten verlaten
mijn gedachten gaan dan
over de fijne avond die achter ons licht,
en onvermijdelijk breekt nu een zoete smaak door
ik weet immers
dat…
Een stille zomerliefde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 271 De lucht een zwarte spreeuwenzee
Vlucht van zomermiddagschepen
Op windankers drijft met hen mee
Een geurend badpak met aardbeistrepen
Jouw granietporseleinen borsten
Lieten duizend en één nacht zweten
Mijn hunkerende lippen verdorsten
Tot een bleke wondanemoon
Nu zwieren gistervorsten aan de horizon
Zonder te vertrekken zal ook jij me verlaten…
Wachten op verlossing
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 722 Waar iedereen angstig kijkt naar de diepte die
niet meer verlaten lijkt
en waaruit naamloze schaduwen omhoog klimmen
als in een voorstelling die
geen droom meer kan worden.
Waar alles slapeloos wacht
op boodschappers.…
"De zon spreidt haar bed."
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 122 Verlaten oude bergen
de zon heeft weinig nodig
om dood te bloeden.
In het oeverlicht ligt
een riethalm te rusten,
de zon maakt haar bed op.…
De Lotus en de roos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 Vergeten blad, kleeft
op een verlaten pad,
dromen maakt het glad.
Rode kruiwagens,
vernist door regenwater
torsen bloesems.
Bij gevaar, kruipt de
krab alleen maar weg,
hij is geen lafaard.
Door de wind gestuwd,
schaatsen pluizen
over gestold water.
Ochtendzon zaait,
de lotus komt op
tussen vroege rozen.…
Pasen in zicht!
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 367 Verrezen uit de dood
ging Hij de Zijnen voor op reis
door de verlaten Hof
naar ‘t Hemels paradijs!…
diep
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 226 de klokken luiden
hun lied
de zon gaat weg
verlaat
de dag
als deze
is er ooit bewezen
dat ie opkomt
opnieuw
opnieuw
opnieuw
voor ieder wezen
opnieuw leren
leven
in ruimte
en leegte
luiden de klokken
hun lied
en op de straat
en in deze steeg
een lied
dat het leven draagt
op de schouders van geesten
een traan klinkt
er is nooit…
Ontgroend...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 106 Ooit raakten groenen
het blauw van de einder
stonden bonte koeien en
wollige schapen als
gepoot in de grond
omgeven door
kwakende sloten waarin
plomp en zwanenkruid
welig tierden
het mooiste onkruid
de bermen sierde
daar is natuur verstomd
het uitzicht is versteend
door huizenblokken
stoepen en straten
door horizonnen
verlaten en mijn…
Dag Jan de Haan
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.050 Vandaag is de dag
dat jij in eeuwigheid zal zwijgen
al had jouw mantel
je al verlaten en kreeg
de nieuwe kou al vat op jou
jouw gekrijs is nu onhoorbaar
al zullen de klanken van je stem
zich voort blijven dragen in een herinnering
van gelukkiger jaren
jouw sterven prijst het leven
dat je droeg en ik zal
je veders bewaren tot de tijd…
Het orkest op de fles
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 30 ik hoorde ze
al in de verte
gedragen door
een vlaagje wind
twee verdwaalde
noten uit het
grote orkest
van daarginds
zij zijn
plotseling
het hoekie
omgewaaid
hebben jan
en alleman
verlaten niemand
had het in de gaten
rustig doorgestapt
zakten ook de
andere tonen door tot
een bocht in de weg
de valse tonen
zijn gestemd…
Mocht ik ooit
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 189 ooit voorgoed verdwijnen
zoals het licht overgaat in de nacht
wanneer ik niet meer lente zal schrijven
de vorstenwinter mij verwacht
lieve lief beloof me niet te treuren
als mijn klanken eens zullen doven
zoek en vind mij rond de kleuren
in de stille bloemenhoven
daar, waar zon en schaduw
elkaar tegen komen
sta op en ga verder
verlaat…
Mijn grote voorbeeld
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 724 U bent een voorbeeld voor mij
Altijd positief, altijd blij
Nu is de tijd gekomen, dat u naar opa gaat
Nu is de tijd gekomen dat u ons verlaat
Al die goede herinneringen komen boven
En 1 ding kan ik u wel beloven
Ik zal aan u terug denken met veel plezier
Dat u zo sterk bent, ook al bent u niet meer hier
Zoveel bewondering voor u
Dat had ik…
dodenwake
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 562 in deze nacht waarin geesten verrijzen
heb ik me neergezet op de rand
van je bebloemde zerk
de kilte snijdt vooral van binnen
terwijl ik lijdzaam wacht
op het wonder van de dodennacht
en in het spokenuur de witte schimmen
de kreten van een late uil
een droeve dodendans van verlaten zielen
ik wist het wel, hier zal ik je niet vinden
ik…
Levensmolen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.306 Waarom heb jij mij verlaten?
Kun jij verder met zoveel bedrog
zonder jezelf te haten?…
BOHEMIENNE
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 122 Mijn vrije geest, los van verleden
En toekomst die nog niet bestaat
Jij mijn elan en ruggengraat
Jij uitkomst van mijn smeekgebeden
Ik wil je met mijn huid bekleden
Jij die mij nimmermeer verlaat
Een lange tijd werd je geschaad
Door allerlei omstandigheden
Nu jij voorgoed bent teruggekeerd
De spiegel niet meer is beslagen
Geeft die ons…
STERKEND LICHT
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 224 De milde nacht geurt
het verlaten veld toont
zijn korte ontluiking
gewekte teunisbloemen
gaan langzaam open
verlangen naar al wat
door het duister waart
naderbij zweeft en verdwijnt
in hun wijde kelken
dalen sterrenstralen neer
als zachte degenstoten
treffen diep _ bezingen
het gewone gebeuren
zich toe te vertrouwen
aan welbekend…
Gedragen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 163 woorden
vullen de ruimte
pijn snijdt
door ons heen
daar
waar wij
alle maskers
laten zakken
treffen
onze zielen
elkaar naakter
dan ooit
zien
met andere ogen
het lichaam
spreekt
voelen ons alleen
lijden verlaten
dragen tezamen
delen affectie
krijgen respons
op vragen
die wij
niet hadden
vuisten gebald
het leven gevierd…
schaduwpijn
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 664 met haar kaken
zoals de schaduw
het lichaam achtervolgt
en in tegenlicht
uitvergroot
zo kruipt pijn
onder huid en leden
onvoorspelbaar
hardnekkig
geen pil noch spuit
sterk genoeg
om haar te verdrijven
alleen meegaan
niet tegenspartelen
als drijvend op woelig water
schaduw worden van jezelf
en wachten
wachten
tot ze je verlaat…
uitgewoond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 116 terwijl het zonlicht
met glasscherven speelt
heerst doodse stilte
op verlaten wegen
huizen zonder buren
kraken onder het geweld
van onteigening
ramen en deuren
versplinteren de tijd
en waar liters verf
teksten braken op muren
overwoekert graffiti
gevels en straten
onkruid groeit
tussen stenen en asfalt
in het dorp
door…
bijna kerst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 518 afstand die enkel uit tijd bestaat
en door gebroken woorden zijn
gespleten, waarheid is een gegeven
die niet spreekt uit twijfel
gedeeld is ons vlees dat liefde
ment zoals een paard raast door veld en hei
voorkeur en behoedzaamheid, het passen
in dezelfde straat, vreugde huist niet
in mijn hart wellicht heeft het
mij voorgoed verlaten…
Duizend kleuren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 259 ik kijk maar zie je niet
en dat lost op
wat nog rest aan verdriet
nu ik je verlaat.…