Alle inzendingen over verlossing

Veravrotrossing lijkt me geen verlossing Toch zijn al die veravrotrosprocessen Nog altijd beter dan ver-SBS-en…

laat me niet langer wachten zeg die alles zeggende ware verlossende woorden de enige die mij nu zullen net zoals ze me toen bekoorden zeg het me meen me …zoals ik jou ik heb je lief…

Vanaf de onzichtbare bodem van het meer van verdriet en tranen dichtgeslibd tot 'n modderpoel borrelt soms geheel onverwacht een opgeloste traan naar boven zich in kringen "verringend" op het verlossende wateroppervlak!…

woorden gekomen, geen antwoord ook al tikken de klokwijzers rustig verder minuut tot minuut wacht ik opnieuw langzaam mijn ondergang af of, het licht, het verlossende licht dat de boodschap met zich mee zal brengen.…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God, een God van smart?…

Die verlossing is mij warm: ontspannen en schijnbaar vrij sta in D'n Frater, ik afzonderlijk door te geven.…

Kwistig begon de valse vierendeler Vieren aan de gedichten toe te kennen Om de dichters averechts te verwennen En werd daardoor een grote gemene deler Door zijn schuld met tienen in te lossen Kan hij zich van zelfkwelling verlossen…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God een God van smart?…

Ik wil je troosten dicht bij je zijn tegen je praten je te verlossen van de pijn. Ik wil je troosten je kijkt me aan zonder ècht te kijken je ogen staren mij droevig aan. Ik wil je troosten ik pak je vast om je te omarmen de tranen komen je voelt houvast.…

Het licht dooft uit in een totale duisternis voor Jezus die gekruisigd vol wanhoop is die zich door iedereen nu voelt verlaten ooit wilde de Herder zijn voor zijn schapen zelf daar gemarteld en met doornenkroon hangt uitgeput naar d' eindlijke verlossing verlangt " Waarom God hebt gij mij verlaten?"…

op de verlossing van de ware liefde het maakte haar bang haar hart een verraden hart zo bang te worden bevrijd ze liet los wankelde weg terug naar de veiligheid van haar opgebouwde bestaan de dans van het bevroren hart de roep van de zielen in de hel voor altijd van de liefde ontzegd…

Het licht dooft uit in een totale duisternis voor Jezus die gekruisigd vol wanhoop is die zich door iedereen nu voelt verlaten ooit wilde de Herder zijn voor zijn schapen zelf daar gemarteld en met doornenkroon hangt uitgeput naar d' eindlijke verlossing verlangt " Waarom God hebt gij mij verlaten?…

Schreeuw in het donker Vuile handen onder lakens Hoop om te verlossen en toch wilen sterven Zelfbeeld graaft zich dieper in Mensen, zo meelevend maar niets kunnen begrijpen Kinderen, zij zullen nooit winnen van smerige handen…

De president gebruikt zijn grote macht Om honger van de medemens te stillen Natuurlijk niet degenen die dat willen Maar juist de vrouw die op verlossing wacht Als Bush zijn mensenliefde echt zou menen Was wereldwijd de honger zo verdwenen…

Moet ik dit kleine kikkerland verlossen?” Zo twijfelt Omtzigt in Gethsémané. Hij zoekt, ter voorbereiding op zijn taken, Nog vijftig leerlingen die met hem waken.…

en dat het dan zo alleen is en dat het dan zo moelijk is dat de dagen zo leeg zijn, zo zinloos zo doelloos zo hemelschrijnend uitzichtloos en dat het dan zo stil is en dat het dan zo stil blijft dat er geen lach komt geen glimlach geen bevrijding verlossing geen oplossing en dat er dan geen stem is en dat er dan geen lijf is…

De kerkbank kraakt onder vrome billen Het orgel speelt Wormen kruipen uit het hout Dominee preekt Vooral over zonden De verlossing is nabij Morgen alweer maandag Dan gelden nog steeds de eigen grillen…

Ter bevestiging van het feit Van de verlossing uit de anonimiteit. Want te moeten leven zonder naam Lijkt me niet echt “aangenaam”.…

Leeft mijn vader nog, geloof ik in verzoening en verlossing. Geloof ik in een toekomst.…

de roep om licht zo intens groot duisternis lijkt de vlam van hoop te doven wacht, een fluistering gaat door de wereld verlossing is mogelijk voor wie horen wil ogen van het kind kijken mensen aan tot in hun hart alles is Liefde…

ik zag ze springen lachend hun verlossing tegemoet medelijden spatte op de tegels in grote druppels bloed verlammend werkt de dood als afgrijzen de benen neemt we hebben samen overleefd ik schreeuw nog steeds…

ik zag ze springen lachend hun verlossing tegemoet medelijden spatte op de tegels in grote druppels bloed verlammend werkt de dood als afgrijzen de benen neemt we hebben samen overleefd ik schreeuw nog steeds…

uitweg vindt het is zeker geen weerwil het is immers die loodzware as dat kleeft aan schrale wortels die werden bijgeknipt, te pas en te onpas en dat ook bloesems onderdrukt, het begraaft je vel in plooien: soms word je door een enkel wonder gehoord; een verlossend kind dat je zwijgen teder doet ontdooien…

dagen vol hoop en dagen vol verwachting dagen waarin alles een ballade leek dagen dat droefnis de vreugde opslokte en dagen die op hun sterfbed niets meer waren dan een verlossing ik bundel ze in een woord dat niets kan doen dan zichzelf zijn en zachtjes om jou smeekt…

moge het groen de lucht de geur het gegons en gezoem ons verlossen van deze over alle seizoenen heentrekkende eeuwige herfst (uit de reeks gedichten over "climate change")…

je ademt je voelt en wacht in stilte witte schimmen in de nacht verlossing verlichting ze lacht naar je vervult jouw behoeften en is weer verdwenen net zo snel als ze was verschenen geruisloos stilte opnieuw je ademt je voelt stilte…

In een kringloop van falen en van hoop rijg ik de dagen en weken aaneen twijfelen aan mezelf wachten op verlossing geloven in bevrijding herkauwen van verdriet vechten voor vooruitgang trachten naar zoveel dat van belang schijnt te zijn zoeken naar vernieuwing Verwacht ik te veel?…

‘k Lig op de rails al uren in de kou te wachten op het einde van mijn dagen omdat ik, door het leven lamgeslagen mezelf daarvan voorgoed verlossen wou. Maar ’t lukt me niet, opnieuw door pech geplaagd. Die klote-trein is weeral eens vertraagd.…

Ze vliegen midden in de winternacht En hopen door hun vlucht het licht te zien Ze dalen uit de hemel neer, misschien Dat hen daarna wel de verlossing wacht Als straks die ezels weer de lucht in gaan Dan kunnen ze er mooi weer tegenaan…

Zweten en niet meer weten waar de angst de bodem raakt in welke druppel de dorst naar de verlossing smelt. Zweten is een beetje sterven je lijf tot het uiterste koelen zodat niemand zich eraan warmt en allen wachten tot je bezwijkt.…