Alle inzendingen over vers

uit de zee gekomen aan land afgezet je toen opgericht vol met te vervullen dromen voor een toekomst met een nieuw vergezicht toch altijd zal je gemoed onderhevig zijn aan dat van de zee voel je heel ver weg heel onbewust gedwee nog steeds haar eb en vloed…

op een onbetreden eiland omringd door koppen met schuim in het stoom van de lavazee reikend naar consideratie je zou toch zeggen dat het hier ergens moet zijn dit lijkt op een eerdere aanbidding, op een omhelzing dichtbij het midden op een kruising van wegen ver weg van hier en de maan in het laatste kwartier…

“planeten elders mogelijk vol leven” (gelukkig zijn ze heel ver hier vandaan want anders ging men daar óók naar de maan) voorlopig valt ook hier nog veel te streven misschien zijn ‘hullie’ ook wel dom en braaf en lezen net als ‘hun’ de telegraaf…

Zes verse broodjes, sinaasappels, rijst En ik moet ook nog sigaretten kopen De man achter de balie zegt beleefd Dat Lidl daar voortaan tabak van heeft…

de derde lockdown werd een hard gelag dat nieuwe virus is gewoonweg pet het “verse” ploegje is alweer ontzet en daarom eisen wíj nu: aan de slag! Mark Rutte die maar lacht belooft ons licht maar is het einde van de ramp in zicht?…

Van álles heeft .e mens te veel Met min.er valt ook goe. te leven .aar moeten wij .us naar gaan streven Ja, ie.ereen en structureel Van.aar .at ik, met wel wat lee. .it vers alvast van .’s ont.ee.…

Mooi meegenomen bij die perenstroom: Ook peren vallen nooit ver van de boom.…

Ze komen dan van ver, vanuit verzinken in poel van droefenis en tegenspoed. Maar plots schijnt dan de zon over de daken en doet die droefenis ineens weer staken.…

De Hollandse Eenheidsprijs Maatschappij Amsterdam Is een eenheidsworst allerminst Met fotomodel Demy Rijken (22) In de PAASfolder De TattoosTijd ver vooruit En niet alleen Zij heeft ’n hart Maar vooral De HEMA zelf Met name Voor de worst DE WORST VAN DE HEMA…

“Westminster Abbey….. upperbest idee, Ver voor mij al liep daar Wim Overway.”…

roerloos in het nest in de gekraste armen van de boom de gerafelde woorden ze wegen bijna niets te licht voor een vogelvlucht ongezien tussen veren verborgen in niet verstane taal wacht wacht in gekraste armen tot de zuivere regen valt…

, kom nu toch gauw nimmer werd een afstand bij ons zo ver Je woorden boden mij vreugde en smart verrukkelijk was het om je stem te horen Maar in essentie spaken wij met ons hart, dat we al op aarde aan elkander verloren…

Zoeken naar ongekende liefde roze brillenfantasie slaat op hol stuwt bloed in haar naar ver omhoog in volle vaart staan gouden zeilen bol dromend van luchtkasteel en regenboog.…

Ik zie een vallende ster, Die kwam van heel ver. Je mag dan iets wensen, Dat weten alle mensen. Het is maar een gasbol, Is dit sprookje niet te dol? Je moet blijven dromen, De realiteit blijft toch wel komen. Die is soms veel te hard, Maar pas op dat je niks verwart. Je kan zomaar ver weg zijn, Daar zonder verdriet en pijn.…

Ik besta in eenvoudige gebaren, duidelijke en rare, zelfs als ik te ver ga, zal je nog niets ontwaren. Ik bewonder samenhangende gedachten, harde en zachte, het is niet bijzonder, daar op te wachten. Maar, kijk haar kijken… Met die reebruine ogen, doet ze het lijken alsof ze nooit heeft gelogen.…

, ver weg zonden de lichte klanken van een carillon het leven over de rustende doden we slikten de laatste teugen van het geluk door en liepen verder voldaan en verlangend.…

angstig wacht hij mijn antwoord af zo zo zo zo zo zo lang en nog langer zo zo zo zo zo zo ver en nog verder zo zo zo zo zo weg en nog weg - ger meedogenloos lang - ver - weg is poes - tot nooit meer ziens zoals voor jan - die kleine krullenbol zoals het was zo zal het nooit meer vanaf dat moment verscheurt hij elke dag een bladzijde…

voetstappen uit langs de zeebodem van tijd tot het vrije dat ver de zee indrijft in het aanschijn van werkelijkheden van het leven……

laat liggen op mijn lijf Besef ik dat ‘t liefde is, die regeert Liefde, veel sterker dan ik beschrijf Wanneer ik ’s nachts naast je rust en jij al ver in het dromenland bent Dan heb ik jou al zeer vaak gekust zonder van jou één tegenargument…

In de Franse poëzie - die ik ook niet zo goed ken - zien we dit vers al bij Rimbaud en meer recent bij Jacques Réda, in La course, waar hij vooral experimenteert met verzen van veertien lettergrepen.)…

En in hun nesten liggen de mensen te snurken en te draaien met volgevreten buiken en is alles zoals het moet in het rijke westen en is alles goed en moeten we niet sentimenteel doen o- ver mensen die het minder hebben waar ook ter wereld, maar soms voel je je schuldig o- ver de kromme verhoudingen en is er in je- zelf nog een plekje over voor…

Ik gun het je om te vliegen tot ver in 't heelal, tot ver boven de hoogste top; en te zweven langs berg en dal, met een zachte landing verderop. Genietend van het uitzicht over 'n uitgestrekt gebied waar je alles overziet. Starend naar de zonsondergang waar je je levenslang naar hebt verlangd.…

[Eline Vere en Katadreuffe zijn personages uit boeken van respectievelijk Louis Couperus en Bordewijk, die zich in Den Haag afspelen.] ---------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1988.…

de populieren zenden lange ruisende seinen berichten over lijnen die ik kan horen maar de betekenis van de ver geschreven muziek moet me ontgaan rijen hoge koren over de hemelbaan het zijn serene vissen druipend groenwater klissen zuchten spiralen naar houvast dwalen opgeschoren hagen tuinen van sierlijke pluimen een bewegend…

Schud het dons tot kale veren ver van haardvuur / harde wind Kan dit levenslot nog keren of volgt het einde reeds gezwind?…

Vlakbij zijn de stilte en 't verlangen, vlakbij is de pijn en gloriezangen, een licht dat ver is en dat wenkt en lacht, een hand die traag streelt en op morgen wacht, en plots is het licht weer heen...…

Ogen die klikten in de hare, stemmen en lippen in de eindfase die wisten van dit moment, als afgerichte honden die hadden geleerd te wachten zich nu te goed deden na het smachten zich te buiten gingen, grommend, kreunend, -dit was weer te dierlijk- en dan later het oplossen, verstommen, door klanken van schalen, die ver, ver wegebden.…

verder is een groot woord als je aan de grond genageld staat de schok zindert nog na je lijf protesteert en haalt daar alles voor uit de kast tranen hartkloppingen gemis gedachten die stilstaan en met moeite naar de volgende minuut kunnen gesleept worden verder is zo ver nu en toch verzet je ongemerkt de ene voet na de andere in een…

hoe bang ben jij, wanneer kogels je om de oren vliegen, eerst nog ver weg dan nadert het gevaar, er wordt verkracht geroofd en gemoord, in tijden van oorlog geldt het recht van de sterkste vele mensen veranderen in zieke geesten en jij, jij bent nog banger waar moet je heen, hoe hou jij je kinderen veilig alles van waarde wordt gepakt en…

De opmaat van het verse jaar bespant de grond met flinterdun wit vilt. De lucht kneedt winterharde wolken, dicht beplant. Een toverhazelaar pakt uit. Berucht bericht van kale klauwen waar als vaan een gele sjerp in hangt. Zo schel als goud van ver. Van dichtbij zie je sterren staan, van bloemblad, warm gekruld. Het hout blijft koud.…