Alle inzendingen over verschijnen

Traag meandert de beek - door mij hervonden – voorbij de bosrand; op de bodem, zonbeschenen, bewegen schaduwen van kringen op het stromende water, helder oplichtend, verdwijnend, om, op een andere plaats, weer te verschijnen.…

Prachtige, goud gele tinten verschijnen, maar zullen helaas spoedig verdwijnen. De bomen worden kaler en kaler weer en wind steeds schraler. Storm en regen vieren nu hoogtij, maar wij weten, dit gaat voorbij.. Herfst, winter, lente en zomer komen en gaan, maar Gods liefde en trouw blijven bestaan.…

We zijn meer dan aardse verschijningen, kijk door de schijnvertoningen heen en noem het woord wat jou het liefste is. Noem mij zoals ik jou noem, bij naam.…

Waarom gaf je mezelf geen teken was jij dan niet voor mij bezweken zag jij de hunkering niet die in mijn ogen lag- de glans op mijn wezen toen ik jou verschijnen zag? Jij was een ster die voor me straalde mijn levensweg bepaalde ik weet niet wie ik moet loven als jij je licht voor mij gaat doven.…

voorbij En ik ben niet ongelukkig Slapen doe ik niet Wat geeft het ooit Dag lieve lieveling Alles dat je kan zijn In een handpalm of zeven Verlies het dan maar en overwin Uzelven nog een keer Dat gij en zij en niemand in het bijzonder Aan den oevers van deze rivier Zachtkens allengskens ze gaat niet voorbij Ook ik wil wel oreren en haar verschijning…

Hoe onbevangen en open zij in het leven staat waar ze haar krachten laat samenbundelen in een niet alledaagse verschijning die ook nog eens innerlijke schoonheid en uitzonderlijke innemendheid uitstraalt tegelijkertijd onbevreesd en meedogenloos; de wondere wereld van een kleurrijke reiger.…

Aan de horizon verschijnen stippen die dichterbij komen: het zijn een groot aantal vogels langs de rechtlijnige kustlijn, ik haal opgelucht adem want heb mijn bestemming bereikt Het was heerlijk om even erop uit te zijn, ver weg van de alledaagse drukte.…

Dat deze nooit eerder vertoonde verschijning met inspirerend, ondeugend karakter altijd op de voorgrond treedt tegelijk wordt het omliggende landschap gedecoreerd met nuances die absoluut niet somber smaken zodat ik me laat meestromen met hun onvolmaaktheid.…

Dat ze heel gedreven en krachtig is kan ik niet ontkennen daar ze ook nog eens subtiel spel speelt van kleuren en vormen die stuk voor stuk verschijnen en een poosje blijven bestaan voordat ze zullen vervagen en uit zicht verdwijnen.…

Wanneer ook nog eens enige wolken en vale zon verschijnen aan de hemel waaronder ik kennis maak met natuur vol wonderlijke beelden en geluiden zodat ik me laat meestromen met deze kleine geluksmomentjes; een stilte nabij.…

Van monologen kun je ruzie krijgen: het valt niet mee, een vrouw die eeuwig praat. Ik zei het tactisch, maar zij kaatste kwaad: 'Je overdrijft, ik kan gerust wel zwijgen.' Ze had gelijk, zodat ik eerlijk zei: 'Oké, die twee minuten op 4 mei.'…

Verborgen details moeten gemeten De vlam bereikt een hoogtepunt Barst hard en heftig uit In klonten gas dat broeit Als wolken boven een bevlekt oppervlak Wisselend van klaarte en vorm In de corona zitten gaten van bijna schaduw Een lijnenspel dat schoof Als een vertraagd onweer Een werveling die opvlamt Twijfelend tussen verdwijnen en verschijnen…

zie je kerstbomen staan Met allemaal kleuren, verschillende geuren en smaken Die je zintuigen raken In de bomen hangen slingers, ballen en strikken Op de grond zitten kinderen die aan hun lolly likken Zij kijken naar de lichtjes De ballen weerspiegelen hun gezichtjes Onder de boom liggen pakjes Met kerstkransjes aan de takjes In de lucht verschijnen…

tart elke toverkracht De winter hangt nu aan een draadje van zijde In de jaarsafari had hij een mateloze pracht Flegmatiek kleedt de zon het badende land Alles geniet van haar onvernietigbare liefkozing Ze doordringt elke ondoorgrondelijk gewaande wand Begenadigd warm is de toegang van haar uitvoering Ik voel de natuurwijziging vreugdevol verschijnen…

Heer, ontvang degenen, die, 't hart doorknaagd van ontucht en van zonde, verschijnen moeten vóor uw Aangezicht, en die naar u met angstige handen bidden, na laatste Sacrament en Heilige Olie. De klokken luien, luien door de avond! de klokken, hoog verloren in het duister, de klokken van ellende en dood,... de klokken!...…

Th: Thomas van der Zeyde St: Abel Staring Am: Amos Kurzweil Th: Op de steiger trippelt wit een kwikstaart naar de Zwarte Zee St: Je raapt hier kromme stokken een hele troost bij het gaan Am: Buitengaats die paalzitters aalscholvers bij de vleet Wolken groeien op de kim vaag van vorm en naamloos nog Laat ze toch verschijnen…

Wraakgenomen verschijnen er vonkjes in zijn ogen, die hij lang verloren waande. Hij steekt zijn haviksneus fier en onbekommerd in de lucht. Zijn mond hangt verslagen neer, maar dat terzijde. De strakgekamde haren roepen vechtlust op, zijn kale voorhoofd barst van topprestaties in de hersengymnastiek.…

waternimf werpt zich op uit de kust met een zeer sterke natuurlijke levenslust men ziet haar verschijnen in vele vormen voorspellende vlinders, vogels en kans op stormen terwijl in haar palm een bollige energie rust ze wil meer van zichzelf zien en chocolade als de teerling speelt ze met grote maten kleinere hangt ze aan enkels voor de bron…

lijden je ziekte vrat heel het leven van je af Je was aan het einde van je Latijn en daarna wachtte jou enkel nog ‘t graf Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden waar je lang reeds uitgemergeld was De dood nam je mee achter de tijd en hij was het die jou van de pijn genas Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden en je dood als vriend zien verschijnen…

Daar verschijnen verscheidene oneindigheden ineen. En toch... kan deze gymnastiek ons wel genoeg vervullen? De werkelijkheid is weidser dan een wiskundig rooster. We zetten onszelf in een kerker van nullen en enen. Grauwe nacht, met honger en hebzucht; verdwijn!…

Uit energieke gedachten komen we, die hier en nu spontaan verschijnen, en daarna op aftocht gaan. Wie sterven worden stoffen. Mensen ontstaan als mededieren. Uit verre sterrenstoffen. Uit wonderlijk mysterie. Uit alles en uit niets. Het is weer holst van de nacht. Gedachten zie ik gedichten worden. Geheel en al spontaan.…

Langzaam verstrijken de rimpels in 't water En langzaam verschijnen ze op mijn gezicht; Drie jaar geleden is vader verdronken, Slaap zacht, Majorca, want morgen is 't licht.…

hadden we samen moeten lezen liefde tussen ons was dan misschien een leven lang gebleven jullie tranen als een laatst refrein de melodie wordt afgebroken hand in hand gaan ze nu staan de laatste groet wordt uitgesproken ik glimlach als ik jullie zie rouw doet liefde niet verdwijnen samenzijn de vreugde met elkaar zal als herinnering verschijnen…

Ontwakend in de nacht der kale dwerg Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt…

zich vormt in alle schoonheid die al bestond wordt opgeteld, wel of niet vermomd zelfs een uitgebloeide roos in de lijst van neergang van z’n kracht, een inspiratie oproept tot een nieuw meesterwerk het is de eierschaal die door de evolutie en de warme zon openbarst waaruit het teerst en het sterkste in een geel handgebaar zich verschijnen…

Hoe ik in de ban ben van de schittering van de maan die met haar lagen gesluierd zilver golft tussen hemel en aarde waar zij ook haar zachte toetsen laat afdrukken op een klein stukje huid Een onverwachte verschijning die mij wakker houdt, nacht zonder slaap ontwaakt.…

Broze schubben onderdompelen in een bad van kleur Hoe zij kort daarna intens met de breekbare pootjes kan landen op een levensbloem waar zij onverwachtheid en nabijheid zal parfumeren Wat bijzonder om deze lentevlinder te ontmoeten; haar verschijning raakt mij diep.…

Dat haar verschijning als een wekker mij een signaal geeft om geleidelijk te ontwaken en proeven van deze verfijning en lichtheid Het zijn allemaal bonen in eenheid, verscheidenheid en binding tot zowaar omge- toverd tot een prachtig zuiver boeket in een kopje dat koffie heet; mijn dag kan niet meer stuk.…

Verder biggelen ze in een variërend tempo van waar noten mij laten zinderen tot diep in mijn breekbare-en-kwetsbare Al met al kleuren zij het vervolg van deze dag mee maar meer dan ooit zal er een regenboog verschijnen achter dit geschilderd gesluierd weersverschijnsel; een zin nabij.…

Dwalend en verdwalend tussen hoop en wanhoop waarin zij iedere sirene met verleidelijke stem en onweerstaanbare zang probeert te achtervolgen in deze geruisloze sliert daar alles is gedempt tegelijk verschijnen de dingen op het allerlaatste ogenblik.…