139 resultaten.
Postbode
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Wie bij de post de snelste route weet,
Behoeft daarbij zijn pas niet te versnellen.
Die is het snelste klaar met postbestellen,
En werkt zich niet onnodig in het zweet.
In Duitsland echter valt hem hoon ten deel,
Befehl ist da ja immer noch Befehl.…
Het zwart van wit
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 266 , geen dwang
of snelle gang maar slechts een trage tred
die zich voortsleept door de wallen van dit bestaan
-het zwart van de aarde met hier en daar
een grijze pluim, al wat rest is nog wat as -
de dood ontsiert en pleegt ons te gedenken
dat we slechts stalagmieten zijn en het octrooi
hebben verspeelt op een lang gelukkig leven
toch versnellen…
Durende beweging.
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 887 Wij lopen trager
waar jaren versnellen,
de fleur vergaat
de geur raak op
en dat echt jaar in jaar uit.
Geld en het goed
in de jaren vergaard,
veerkracht verlaat
ons laatste gebed
het jaar uit zonder één duit.…
Wintervirus
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd kan versnellen, stilstaan, kruipen
Dat merkt zij goed in januari
Haar lijf lijkt wel een Kalahari
Zweet blijft uit klier en porie druipen
Ook haar kon het te pakken krijgen
Het zonlicht wordt niet toegelaten
De regen teistert tuin en straten
Zij ligt te kreunen, kuchen,, hijgen
Het nieuwe jaar is slecht begonnen
Zo nat en koud…
Ik zag jou laatst versnellen
gedicht
2.0 met 5 stemmen 5.483 Ik zag jou laatst versnellen in een wedstrijd waar ik
vlak voor je liep, totdat je vlak naast me liep
en verder ging waar ik bleef steken. Wat me overeind
hield, was dat ik deze vernedering zou herhalen
in slow motion, in een gedicht, waarin ik je de kans
zou geven om mij dan wél in te halen.…
Priemend imponeert
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 59 ik zag
hoe jij stralen
puntige energie
uit je vingers
bond en
kon richten
soepel kleurden
de houw en steek
bewegingen op de
contact vesten
daar waar zij
zich blootgaven
het dansante
bewegen leek
gevoed te worden
door kabel-
verbindingen die
alles registreerden
of versnellen
magische krachten
de momenten
van raken…
Jouw nabijheid
netgedicht
2.0 met 59 stemmen 59 transitie waar
jij vast in gelooft
jouw tonenscala
kent geen stress
omdat stembanden
niet door verkeerd
gebruik zijn verpest door
hardnekkige poliepen
die aangetast net
even anders piepen
als ik in jouw
nabijheid verkeer
dan proef ik je
positieve spirit krijgt
lucht een energetische
boost en voelt het
leven eindelijk zijn
hoogste versnelling…
Visarend
gedicht
2.0 met 42 stemmen 8.277 Iemand zei je moet je vaart versnellen
om van verleden los te komen, je moet
als een voertuig in z’n vrij de heuvel af
niets houdt je bij, niemand
heeft nog een naam, precieze tekeningen
rekken tot strepen die aan het eind
van de zindering abrupt de grond in gaan
wat je weet raakt achterop, adem
wordt afgesneden als een koord en
als kreten…
treinrit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Ik rijd door de brede vleugelslag
van de akkers die versnellen
als licht geveerde velden
in de lijn met de trein
de voren op het land zijn lange
slagpennen rulle veren het zand
bomen verglijden als hoog geplante
twijgen om licht aan te rijgen
mijn hoofd rust op een kussen van glas
ik ben me van geen kwaad bewust
zowel achter als voor…
Wonderbaarlijk wonderlijk
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 Wie progressief zijn versnellen,
zodat morgens toekomst blijven.
Dromers dromen en weten,
waarom slapers graag slapen.
Zien, hoe stroming stroomt.
Weten, hoe ons aller leven,
zonder weten leeft.
Dichters dichten.
Wonderbaarlijk.
Wonderlijk.
Gewoon.…
Terugblik
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 880 vergeten verhalen vertellend
verbeten vertalen versnellend
verdorven vertering verbeeld
verworven verkering verveeld
gebonden gedichten geschreven
gevonden gezichten gegeven
gedeelde getoonde gevaren
gespeelde gekloonde gebaren
bedachte bedoeling bedreven
betrachte bevoeling beleven
bedrogen bebaarden bedwongen
bevlogen bejaarden…
muizenplaag
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.329 Even een versnelling hoger.
Ruitenwissers in stand vijf.
Kut, ik ben er al voorbij.
Ja, zo’n hobby is ook wel wat voor mij.…
PRIKKELING
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 351 kunnen we ze
om dit alles weer te beleven
boeken overrompelen
penselen schrijven boekdelen
het linnen krijgt kleur
achtergrondmuziek in variatie
uitingen verdeeld in contrasten
toegevoegd aan belevenissen
herhaaldelijk teruggekaatst
in het denken en ervaren
raak ik mezelf kwijt
zijn mijn gedragingen overijld
de kleuren remmen en versnellen…
Fietspaden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 Fietspaden
door de Sellinger Bossen
alle remmen los en
je e-bike vliegt, zweeft
Bont Zandoogje
als had je als vlinder geleefd
Groot Koolwitje
op dat fietspad zit je
Oranje Zandoogje
waar fietspaden kwamen
kregen ze vlindernamen
Bruin Zandoogje
in versnelling vloog je
helling af helling op
in de bocht noodstop
tegenliggers die niet wijken…
Zelfbehoud?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 28 Blijvende verwondering
zie ik ons baden in de
watervallen van geluk
even opgehouden in z’n
versnelling, waarmee het
leven gaat meanderen, de
aderen en de beddingen
slippen langzaam dicht
waarmee de toekomst in
perspectief doorgelicht
om niet totaal droog te vallen,
in een duurzame ondertoon
een veilige weg te banen, maar
diep van binnen…
Held
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 125 Versnellen kunt, vertragen. De dromerige
nachten, de lege dagen, vullen kunt.
Je bent een held als je vanuit de diepte
weer mens weet te zijn aan het oppervlak,
van geen wijken weet wanneer het tij
zich tegen je keert.
Een held ben je en je weet het,
om het morgen weer te vergeten.…
De straatjes van mijn jeugd
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 31 benoemen
ik weet ze in te zoemen
ze waren een geneugt
de straatjes van mijn jeugd
ik liep er nooit te kniezen
ik had ze voor het kiezen
dat was een ware deugd
de straatjes van mijn jeugd
daar trok ik aan de bellen
dan vlug de pas versnellen…
zij komt niet dichterbij
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 376 alwaar de aarde vliedt
in de glooiende einder
en de schaduw licht kaatst
tegen het maagdelijk struisriet
daar roept zij mij nader
een fee in blauw gehuld
kom, lijken haar lippen te zeggen
ik, ja ik, ben met jou verguld
hoezeer ik ook mijn passen
wil versnellen
en mijn armen nog verder
doe strekken
zij komt niet dichterbij
ik schijn…
Che?
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 483 vast gehangen
slechts ballast kan zijn
door de jaren van jeugd
blik op oneindig in het hart
de wetenschap van morgen
dorpen rondom armoede
met stof op het bord
eenzame gitaren snaren
over melancholie en rust
die berust in de ondergang
van stukjes vlees en bot
de onaanraakbaren aangeraakt
een hoofd vol verwondering
verzet in hogere versnelling…
Achter mistgordijnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 telkens als ik wolken veradem
smaakt lucht naar grondig water
klinkt tijd tussen vroeger en later
in cadans van lijdzaam metrum
dan voel ik weemoed wellen
fijne druppels door poriën gaan
blijf ik achter alle bomen staan
om drentelloos te versnellen
tranen keren tot condens weerom
met zilveren sluiers die 't gezicht
verhullen, want alleen…
Een naamloos ontvallen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 49 jij hield
niet zo van
het onverwachte
plotselinge
geluiden en krachten
die tevoorschijn
kwamen op een niet
bekend moment
vaak vooraf
gegaan door
flitsend licht
in alle kleuren
glinsterend en
sierlijk dansend
op de wind in de
ogen van ieder kind
in versnellend
tempo op naar
de finale die met
een grote klap
alle schoonheden…
Brechtje (deel 7)
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.750 Dicht liefde passionele monologen
Sterven vereenzaamde gedachten
Onder druk van een leger gevoelens
Voor de vrouw in mijn psychologe
We eindigen het consult
Ik weet wat er nu komen gaat
Want voordat ik naar huis ga
Geeft ze me weer die warme hand
Terwijl ze heel dicht voor me staat
Kortstondig lichamelijk contact
Hartslag in hogere versnelling…
open graf
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 634 ze zijn machtig
zij die de lucht versnellen
omdat ze de dood beheersen
en meester zijn
over het leven wanneer ze woorden
aan tongen hangen, vorstelijk getooid
ze zijn ongenaakbaar
zij die in onbegrensde stappen
langs reusachtige huizen gaan
alsof mijn sterven geen enkele mond zal vullen
ook niet op het tafelblad dat, tot zwijgen…
ritme van het verleden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 jacks strak om het warme lijf
herinneringen in de zakken
de thee was lekker, wafels
met roomboter en poedersuiker
muziek van Simon & Garfunkel
‘ at the zoo ’ versnellen stappen
over het strand tegen de wind
armen wijd open als een vlieger
‘ i do believe it’s true ’, je lacht
op afstand tegen de golven, we
gaan sporen voorbij, verzanden…
mijn tijd
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 363 Maar ik wil hem kunnen sturen;
mijn momenten van geluk oneindig laten zijn
of hem versnellen om de narigheid en pijn,
precies zoals ik wil, heel kort te laten duren.
Ook wil ik vaak wat tijd terug, wat maanden, ook wel jaren
om, wat ik ooit heb meegemaakt bewuster te ervaren.…
Titelloos
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 232 heb jij weet van droge tranen
die zonder drempels
onhoudbaar versnellen
het zielen pad kwellen
en een weg naar buiten
willen wagen
maar tegen beslagen
ramen stuiten
lach jij ook wel eens
als je lijf
in beton is gegoten
of nagels je vastpinnen
terwijl de zucht
in ijzer blijft opgesloten,
wezenloos diep van binnen…
Zaterdagmiddag
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Het schot,
een verrassende versnelling,
gelijkgestemden volgen de lijn,
links, rechts
als afgesproken
soms dwars door het midden.
Vrijgelopen volgt de knal!…
in vliegende galop
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 686 ik zie je
als mijn zomer
berijd de lente
als een paard
stijgbeugels zijn
omgekeerd geaard
ik houd je
warmte vast als
jij weer galoppeert
schuur langs je flanken
je steigert als ik je heel
plotseling diep penetreer
we rijden samen
in gestage draf
versnellen dan de pas
gaan in vliegende galop
met af en toe vertragen om
elkaar wat…
de wind zong het blauw
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 566 ooit was je vrij
ik kende nog niemand
je vloog zonder binding, ik
aarde een zoekplaats voor mij
in steden schiep tijd
ruis van de mensen
hun ziel en de lijven
gestapeld in hoge verblijven
de wind zong het blauw van
de hemel, je wolkte in dromen
een einder voorbij, bleef
tijden onvindbaar voor mij
ik voelde je adem versnellen…
Moeder Aarde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 2.880 Geopende handen verwelkomen
al het groen en gevleugelde der aarde
lichtvoetige lijven bewegen zich
soms traag, soms iets versnellend naar een thuis
in haar beginsel begint hun bestaan
Iedere ademtocht begeleidt ons
door het wonder van de natuur geschonken
eeuwen geleden gaf zij al kleurrijk
haar schoonheid aan ons, puur en ongerept
zonder…