Alle inzendingen over verstand

als ik; ze heeft hem verlaten Ze zwerft liever rond over de wereld, verleidt 's avonds mannen en berooft gezinnen van hun baby's zeggen de boze tongen die iedereen zwartmaken die niet in hun regels past Het klopt dat ze in bomen woont als een slang, ik sprak haar een keer tenminste, ik denk dat zij het was die mij prees om mijn verstand…

Je hart en je verstand blijven strijden, te strijden om wie sterker is. Het hart is hier bedrieglijk, vergroot het gemis. Het leven zelf geeft antwoord. Met de dood is niet te leven in geen enkel opzicht. Het leven zelf brengt de weegschaal weer in evenwicht.…

En eens - als ‘t zo heeft mogen wezen - : Gods Geest heeft je verstand verlicht. Je ging bewust geloven en je wandelt met Jezus in het licht! Leef dan blijmoedig naar Zijn wensen dat jij zichtbaar mooi werk verricht. ‘Ere zij God’ roepen de mensen, dankzij het schijnen van jouw LICHT.…

Op hol geslagen verstand; geestkracht in brand. In procedures voor een ontheemde. Zes hoog; even voel ik mij bevrijd. Slechts ijle lucht, een korte vlucht, is de drempel die mij nog scheidt. In therapie; opnieuw weer naakt. Mijn vrije wil, bepaalt een pil van vijftig milligram, 3x daags.…

‘s avonds hoeft zij niet meer lang te wachten nog even en de wereld is in rust als elkeen welterusten is gekust en toeft in dromen die de dag verzachten dan blijft zij hier alleen met haar gedachten haar wakker lichaam van zichzelf bewust de stem van het verstand die zachtjes sust en spreekt van hoop met haar verborgen krachten nog draalt…

ook van jou kom nu mijn lief, kom dichterbij kom hier bij mij, maak me vrij het is nu bijna donker het heeft geen zin terug te gaan laat de nacht ons maar veranderen als ik verlies van jou, en jij van mij het is met jou als met geen ander een moment, verbonden met elkaar daarna is alles anders ik ben van jou, jij bent van mij het verstand…

is onbegaanbaar Naar jou waar ik wil zijn Ik ontmoet je in mijn dromen Even een gelukszalig moment De desillusie is echter pijnlijk Nu je echt verdwenen bent De dagen lijken oneindig lang Zo leeg en toch vol van jou En ik met mijn fantasieën Steeds weer luchtkastelen bouw Jou loslaten is een grote strijd Tussen mijn hart en mijn verstand…

dat zulke mooie meiden echt bestaan de Schepper deed zijn werk en lacht voldaan hoe moeilijk is het dan om niet te kijken natuurlijk mag ik haar niets laten blijken ik mag mij absoluut niet laten gaan beheersing is vereist in deze baan een echte heer als ik mag niet bezwijken ach ... mocht ik mij maar even laten gaan maar mijn gezond verstand…

is aan de jeugd, vers hout de zwoegende man vloekt op het weerbarstig hout dat gebarsten wielen blokkeert en zijn geleende schoenen spuwen op zijn verweerde blaren eigen vocht eerst schreeuwt hij en ploetert verder door de dapperte onbekeken zon schroeit op van haar ontdane kruinen en raakt waar blauw niet blinkt het laatste restje verstand…

Zo drijft mijn vers in mij, zelf deel van God En iets, dat met verstand en weten spot, Verbergt zich in kunst’ge doorschijnendheid; En wie het leest, voelt, voor het ogenblik Verplaatst, buiten de grenzen van zijn Ik, Trillen ‘t mysterie van zijn eeuwigheid.…

Onze nietsontziende moordenaarshand treft uiteindelijk ook het eigen lijf, berooft ons van ons gezonde verstand, dwingt een verdwaald schaap terug in de rij, dood en verderf zaaiend als tijdverdrijf; de schaamte en stilte allang voorbij.…

Mix de bestanddelen op een rustige en verstandige wijze door elkaar. Doe dit met zachte hand, neem hier ruimschoots de tijd voor. Volg hierbij vooral je gevoel en wees niet bevreesd Schenk nu het resultaat in ruime mate aan een ieder die je kent. Herhaal dit regelmatig, indien mogelijk dagelijks, je zult versteld staan van het effect!…

Sinds ik je heb leren kennen Kan ik die klik tussen ons niet ontkennen Je haalt van alles in mij naar boven Van ergernis tot liefde, écht niet te geloven Ben ik nou gek op jou of niet Mijn hart zegt van wel, mijn verstand vindt beter van niet Ik heb moeite om wat ik voel los te laten Als je toch eens wist, maar je hebt 't niet in de gaten…

gedicht, snapshot van ‘n moment waarin de dichter emotie en sfeer verwoordt en deelt met soulmates foto’s tonen wat zijn ogen zagen z’n gedicht verwoordt bijhorende dimensie van gedachten en gevoel dichter zijn we door het dichtvuur om onze sensaties te verwoorden als gevoel ‘t verstand overweldigt dansen woorden op vleugels van…

Hij staat er weer de grenzen af te tasten De dunne lijn tussen de Lage landen Daarom terecht genoemd de draad der schande Een vijand die veel te diepe wonden kraste Hij leeft nog in tal vergeelde boeken Op oude foto’s schreeuwt hij om begrip Totale waanzin brandt op ieders lip Gezond verstand is mijlenver te zoeken De dwaze draad om…

( voor Jaques Perk ) Van heel hoog heb jij gezongen, engel, je bent zelfs niet afgedaald, je verzen zijn uit de lucht gehaald en je was er van doordrongen, zij het met een gekweld verstand, botsend, gevangen in alle beelden, uitstijgend boven volstrekt misdeelden, dat Mathilde liefheeft aan de overkant, dat zij afwees wat zij niet begreep…

Gesprekken mogen samengaan of strijden, hier zal men steeds fijne spijs bereiden voor vreugde, door sprookjesluister omrand, én geldvragen van nuchter koel verstand. Schappelijke geest wil alles leiden. Binnen knusse struiken en hoge hagen geeft de tuin keuvelende drinkgroepen, ook de stille eenling vredig behagen.…

waar ogen niet zien, het verstand verduistert ken je het land, waar de liefde loos is?…

De maan en sterren zijn van Uw hand Het is een groot wonder in onze ogen Dat we dit alles aanschouwen mogen Wij kunnen er niet bij met ons verstand. O grote God, van U zijn alle dingen U hebt de hemel en aarde voortgebracht De ganse schepping met praal en pracht Hoe kunnen wij Uw grote naam bezingen?…

Mijn woorden ontoereikend, Mijn verstand te nietig. Enkel de spiegeling die onthult. Er is: geen weg, geen pad, enkel een spoor. In de bodem van mijn bestaan, ben Jij de grond die mij draagt. Aan het zicht onttrokken, door de opwaartse blik. Groen als gras ben ik. Zo aan het begin van het begin.…

of men wil of niet vaak blaast wind stof door het hart het bevuilt verlangen houdt het licht apart en maakt ogen dof, gevoelens blind soms ben ik stuurloos en weet niet waarom dan kiest de dag zijn eigen plan dat het verstand verre van volgen kan en mij verstookt van een enige lach of kieren dicht naar buiten met een duister gezag…

Hij was wel haast voor galg en rad geboren Zijn Pa was kraker, moeder zat als hoer Zijn oudste zuster en zijn grote broer Die jatten om hun coke te kunnen scoren Hij was zo rond de dertig aangeland En toen al bollebof in de penoze Een moordje links of rechts deed hem niet blozen En van het afpers vak had hij verstand.…

Gesprekken mogen samengaan of strijden, hier zal men steeds fijne spijs bereiden voor vreugde, door sprookjesluister omrand, én geldvragen van nuchter koel verstand. Schappelijke geest wil alles leiden. Binnen knusse struiken en hoge hagen geeft de tuin keuvelende drinkgroepen, ook de stille eenling vredig behagen.…

Op de bok zit een grijsaard met verstand van zaken te kwijlen bij het idee van zijn vracht. Een herbergier koopt de biertonnen maar al te graag en de bierkoerier trakteert de nahijgende paarden op een flinke pint bier, want daar zijn ze dol op, zegt hij, en paarden worden niet gauw dronken.…

Wie verstand van bange mensen hebben weten wat volgers motiveert. Zij beschermen hun volkje dat naar hun pijpen danst. Bange volkeren zullen blijven luisteren, zolang hun overmoedige leiders, als machtige vaders spreken.…

Neptunus is de naam en jij mijn faam grijs-groen was je kabbelend verlegen maar nu verstik ik je bij volle maan je koos de vrijheid langs de vlakke kusten bruiste je woede op de harde rots op jouw gedein konden de schepen rusten orkanen zweepten je tot woeste trots we vochten tot de laatste sterren doken meegaand gevoel weerstond gezond verstand…

je dan in je pose van antiheld je onschuldiger, onwetender zelf zich naar de toekomst te zenden voor toekomstig bewijs dat, objectief gezien je dit ooit ook was en nu je vastgelegd bent in het felle licht één milliseconde vastgepind in het gouden uur moest ik een paar keer overleven, tot ik weet ik hoe dingen sterven had ik mijn verstand…

Zo rijden we samen naar het einde van het land, zij leest in haar boek, werpt af en toe een blik op mij, ik mediteer, masseer mijn broos verstand. De populieren in de polders ijlen razendsnel voorbij. Stiltecoupé ! maar is het ooit echt stil in onze vermoeide hoofden; in de harten van de eenzamen, de veinzende verloofden ?…

gezien ...kijk maar om je heen: ...mensen zijn op weg ...allemaal passagiers ...op een eigen stoel mee- ...vliegend naar hetzelfde ...de reisregels zijn duidelijk ...doe de veiligheidsriemen om ...voor extra's moet je betalen ...maar liefde en het lot ...zijn nergens te koop haal dan je schouders op en begin over iets anders want het verstand…

Dankie dat jy so verstandig is, gister tot nou, het ek jou só gemis. Skielik, handomkeer jy. In ‘n stilgraf word ek weggelê. Skielik is dit nie meer lekker, om my rondom jou te hê, as jy kil, saggies vir my sê : “ Dit was valsjare, in konfyt weggelê ...”…