78 resultaten.
de eik
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 789 zijn de schaduw van
z’n kroongewelf
geen toen en straks en geen
daarginder, geen spatje
van mezelf
diep in mij zit een knoest
een eeuwig oude
stobbe
een stukje oer dat tijdloos is
dat nooit bewust
zal worden
dat groter groeit, de tijd
verstrijkt, het wortelt
in mijn genen
het overvleugelt al wat
vluchtig is, het zal mij doen
verstenen…
Vledderveen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 118 Vledderveen
waar ga je heen
nu zelfs café Jan Bos
Veldzicht voorheen
verdween
Vledderveen
versteen
of zoek je plezier
in de plaatsen
er omheen
Mussel, Onstwedde
hier kun je je
niet redden
Stadskanaal
in het westen
bevalt nog
het beste
disco, café's
om je plezier
uit te testen
restaurants genoeg
voor de trek
die je krijgt
na het…
Drang
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 319 Ondanks een krachtige zon
verstenen de takken.
Sapstromen in bomen
wantrouwen de wind.
Er zijn regenbuien
die modder gebruiken
omdat het ijs is verdampt.
Oude weefsels verteren
want hongerige vormen
dringen aan, dringen op,
dringen aan op ontplooiing...
Dan - tijdens een milde namiddag
ontstaat de knop, de beloofde welving.…
Vluchten in de lente
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 280 Ik verschiet in woorden
als ik een vreemde tocht verneem
die aan mijn been blijft hangen
en ik in kilheid versteen
jij zegt maar spreekt ook buitengaats
dat onze reis zich verlaat
maar lieve zeg me nou waarheen
jouw gepraat
gaat slechts achterwaarts
aan mij voorbij
en stapelt rotsen
op de helling
waar we staan
wankele tonen schuren…
Gezwinde pas (II, tevens slot)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 169 Later
die morgen lijf vol lust
't Verdriet van uiteen
Met gebiggelde, maar
bovenal zoute
Tranen die blijven gaan
Hoewel 't tempo door
Verstening wordt vertraagd
Slechts ten goede
Daar in genevelde
dampen zonder gloed
Weerschijn dus voor altijd
in krochten zich schuilt…
muraal
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 101 het verlaten standpunt
staat geen vlees doch vleesch op den muur geschreven
men zegt dat hier sprake is van een scheiding
tussen ruimte en tijd, lichamelijk gesproken
geestelijk valt hier weinig op af te dingen
een bolbliksem schijnt zelfs door beton te gaan
alleen ritme verloopt langs metronome lijnen
laat zich niet inkaderen, zelden verstenen…
In nevelen ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 Verwijzing naar vroeger
eeuwen, zo de mythe wil
geloven om in elkaars
armen en gedachten te
verstenen als lot, dat het
geluk niet zal benijden.…
Bewaker
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 448 Waar toekomst en dromen verstenen
zonder bliksemschicht of regenboog
domein van traan en gesloten oog
overvol van 'zij gingen henen'
Daar leeft slechts het gestage roesten
zakt de steen door het vergane lijf
waakt het opschrift over 't laatst bedrijf
van hen die nog zoveel wilden, zoveel moesten
Maar de dood wil niets, kent geen…
Onderhuids
hartenkreet
4.0 met 33 stemmen 1.718 echo van je lach
zie de lijnen van je gezicht
Weet nog hoe fijn het was
hoe ik voor je was gezwicht
Weet je nog je mooie woorden
die tomeloze liefde voor mij
Verlangen naar altijd samen
hunkerde dag en nacht naar mij
Ik kan het nog niet begrijpen
dat je gevoelens zijn verdwenen
Ik weet jij hield zielsveel van mij
hoe kon je hart dan zo verstenen…
Thermieken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Iemand blaast haar adem
warm tegen de rug
Ik zweef omhoog in het blauw
van lapis lazuli, versteen
alsof jouw hand beschermend
mijn kale kruin bedekt
In de ochtendlucht vormen zich
zang patronen en tonen
het spinrag in de blauwe lucht
Winter voorbij en lente
is in ons gekomen
Jij draait jouw mond
jouw tong streelt, strekt zich
puntig…
Wie, oh wie .....
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 456 grond, geen geluid
ik sta op de brug, het water nodigt uit
niets, maar dan ook niets lijkt te bewegen
handen op mijn schouders houden mij tegen
een stem klinkt achter mij, donker doch luid
stevige vingers raken mijn naakte huid
ik wil, maar kan mij niet meer bewegen
elk gebaar, zelfs een uitgestoken hand
lijken mij van top tot teen te verstenen…
slagader
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.070 jouw hand
hij duikt op aan de weke kant van jouw arm
stuwend langs de strot
van kin naar kaak naar slaap
bolt hij over bot
liever leg ik hem dieper bloot
in het weefsel van een lies
in de holte van een licht gebogen knie
over de enkel tot hij kronkelt om de hiel
over de wreef tot onder mijn grote teen
hij voorkomt dat ik voorgoed versteen…
Allerzielen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 1.422 echo
Wortels verstenen
in de ingedampte klei. Ze willen het
nog niet aanvaarden.
Volgestouwde sneeuw is het washandje
op het voorhoofd van
mijn koortsige hallucinatie,
het helpt nog altijd
niet.…
Contouren,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 340 Wie bij daglicht de
gordijnen van de
wereld sluit en de
kaars zal doven,
beleeft de toekomst
in een droom, een
vermetel gebaar om de
tijd te willen ophouden,
verwijzing naar vroeger
eeuwen, zo de mythe wil
geloven om in elkaars
armen en gedachten te
verstenen als lot, dat
geluk niet zal benijden,
vandaag te beitelen in
contouren…
Luisteren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 419 De wind fluisterde over de verhitte aarde
Het water kolkte verkoelend langs de benen
Is het nutteloos dat ik met gesloten ogen in het verre staarde
Waarnam door het licht te verstenen
Het gras kriebelde aan de tenen
De ziel verhief zich zonder dat het me zorgen baarde
De zintuigen gescherpt ervoer ik de natuur in haar waarde
Zo hard in haar…
Verlatenheid groeit in kristal
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 302 zich in steen
in zwartbasalten dromen
zal lava tot zijn stolsels komen
mijn stalen hand verploegt
de rots tot ongenaakbaar zijn
mijn tuin gaat heen en
steen ontluikt in stil bestaan
de tijd ontkent het
haastig slaan der uren
stilte zal nog langer duren
in leegte zonder klank
verlatenheid groeit in kristal
in afval zal de mens verstenen…
Een tijdloze beleving?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 64 verwijzing naar vroeger
eeuwen, zo de mythe wil
geloven om in elkaars
armen en gedachten te
verstenen als lot, dat het
geluk niet zal benijden.…
Verlatenheid groeit in kristal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 475 zich in steen
naast zwartbasalten dromen
lava zal tot stolsels komen
mijn stalen hand verploegt
de rots tot ongenaakbaar zijn
mijn tuin gaat heen en
steen ontluikt in stil bestaan
de tijd ontkent het
haastig slaan der uren
stilte zal nog langer duren
in leegte zonder klank
verlatenheid groeit in kristal
in afval zal de mens verstenen…
Aan de kust
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 105 Als een vuurtoren aan de oceaan
Gelijk 'n adembenemend imposante sirene
die mij telkens doet verstenen
vast in het heden, nooit vergaan
mijn schepen op de woeste zee
die het leven mij heeft gegeven
zolang ik haar, perfect in licht geschreven
of in levenden lijve van dichtbij mee
mag maken, een minuut of tien, een halve dag
gelukkig met…
mijn vader
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.491 heden
zoveel jaar na dato
versteen ik
het beeld van mijn vader
houw de
lagen van zijn persoon
tracht zijn wezen
te plaatsen in
een menselijk kader
een postuur
van ruimtelijke omvang
gevoed door
smakelijkheden
een zuivere inborst
gevormd door haast
verborgen verleden
gaven deze kleine man
met humor
en weinig woorden
een ongekende…
Versteende golven
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 195 Beweend,als ze neemt,
onbemind na razernij, om
wat de mens haar sleet,
verstenen golven in aangezicht
van kunstmatige stranden,
getij haar wijsheid weet
gesticht in onbegrepen handen
kalme berusting breekt geduld
ritmisch in eigen zilte bad
om de zondaars te verbergen
strijkt zij haar plooien glad.…
Gangsterliefje
gedicht
2.0 met 107 stemmen 21.638 Probeer niet te zwemmen of adem te halen,
geniet maar van het koele mortel om je heen,
voel of je het begin van verstening meekrijgt
voordat je hart zijn vrede vindt en zwijgt.
Gangsterliefje met je klein kaliber kolibrie
vol kogels en je rode lippen, wees gegroet
vanuit mijn pijler op de brug.…
Vader
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 461 Het woord vader
zit in de klank
van oude hobo's
die melancholisch
het gejaag der harpen
doet verstenen
het zit in het geluid
van brekend glas
dat met koele gratie
de sintels in de as
tot glinsteren dwingt
en na de stilte
en de storm
breekt het door de wolken, soms
als een schitterend conclaaf
van open en gesloten lettergrepen
statig…
nacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 661 tot stilte
dan voelt de koude
tot op het bot
lacht geen vogel
geen bloem, geen
wuivend gras
een kraai krast
geritsel, stilte
de koude wind
neemt de plaats in
- reeds lang voor
hem bestemd -
nu grijpt hij zijn kans
geen sterren
geen maan
geen stille tekens hoop
slechts een blauwe schijn
trilt de stilte vast
verharding, ijs
verstening…
Winnifred
hartenkreet
4.0 met 24 stemmen 2.273 Leven is leven en ontmoeten
samenzijn verheugen wenen
Dood is stilletjes verdwijnen
laat harten zomaar verstenen
Ik denk aan jou en glimlach
zo lief en zo trouw als je was
De warmte die je me schonk
blond haar doorzichtig als glas
Dood is dood en plots verlaten
niet meer kunnen aanraken strelen
Voorbij alles wat vrij kan ademen
gedachten…
Versteende Bomen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 755 verzadiging zich schaarde
in een veld versteende bomen
zat gevoerd - meer dan voldaan
Zonder te weten hoe de geur
het huis van kastelozen scheurde
en de nasmaak van de honger
naakt de machtelozen kleurde
hoe vernederd de vernederden
hun droom zagen vergaan
tezamen met de rechtelozen
die hun lege handen treurden
Want wie schrokte zou verstenen…
Ik lig op mijn stil-doodbed
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.427 Daarbuiten wachten dorre bomen, zwart
in schitterkou der wijde winternacht,
hoe nu mijn grote Smart verstenen gaat,
en in een akelige lach verstard,
houdt aan de sterrenloze Hemel wacht,
dood-koud en steen-bleek, 't ronde maan-gelaat.…
Als glas
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.038 Leven is leven en ontmoeten
samenzijn verheugen wenen
Dood is stilletjes verdwijnen
laat harten zomaar verstenen
Ik denk aan jou en glimlach
zo lief en zo trouw als jij was
De warmte die je me schonk
blond haar doorzichtig als glas
Dood is dood en plots verlaten
niet meer kunnen aanraken strelen
Voorbij alles wat vrij kan ademen
gedachten…
BETREKKELIJKHEID (De pot verwijt de ketel)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 189 die niet heelden
Een kind in hongersnood dat haast niets weegt
Naar voedsel zoekt als huisvuil is geleegd
Of gifgas op een plein waar kinderen speelden
Een land is vergelijkbaar met een mens
Het draagt veel overerving in de genen
Gevangenschap, vrijheid, vreugde en pijn
Maar ook folklore wortelt zich intens
Verwerken, loslaten en niet verstenen…
de ganzen van steen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 258 de brandweer door het vlaswerk
stoven naar een brand in een schoof
ooit namen zij dat mee naar Siberië
waar ze uit de handen aten van een
boerin op het platteland, gakten tranen
als de reis aanstaande was, het bloed
zwaarder begon te wegen naar zuid
dat jaar was het uitzicht uitzichtloos
de kreek vroeg hun voorgoed te blijven
zich te verstenen…