Wie, oh wie .....
In het duister hoor ik alleen de regen
geen voetstappen op de grond, geen geluid
ik sta op de brug, het water nodigt uit
niets, maar dan ook niets lijkt te bewegen
handen op mijn schouders houden mij tegen
een stem klinkt achter mij, donker doch luid
stevige vingers raken mijn naakte huid
ik wil, maar kan mij niet meer bewegen
elk gebaar, zelfs een uitgestoken hand
lijken mij van top tot teen te verstenen
toch woedt er in mijn lijf een helse brand
nog steeds is mijn wanhoop niet verdwenen
wie, oh wie ben jij met die reikende hand
jij verpulvert gestapelde stenen
Geplaatst in de categorie: emoties