Alle inzendingen over vertrouwd

Heb hem in het omgekeerde deksel van een borstbollenpot -Wycam's volgens oud recept- met een blaadje erbij, op de tafel gezet, de meikever, mijn vertrouwde insect.…

zoete passie terug naar de gewone dingen van vroeger in vergane glorie oneerlijk is de wereld geworden je maakt wat vogelgeluiden op het verder stille schilderij ik ben nog niet af, fluister je ze pakt haar penseel weer vast onzeker over gevederde contouren een beetje strijklicht op jouw vogelkop stoer en eenvoudig kijk je op van de vertrouwde…

Rondom het vertrouwde Slot Bommelstein staan paddenstoelen langs vele wegen, spreken een taal, die plechtig gezwegen, wegwijzer naar nieuw beleven wil zijn. Het Donkere Bomen bos heeft een festijn van geurige zwammen, aaneengeregen tot kringen met tovermacht; allerwegen scheppen boleten vaag vragend bewustzijn.…

vertellen dat ik de reden weet Je hart is maar voor de helft bij jou de andere helft is bij mij Je ziet het nu zelf ook wel terwijl ik het je al eerder zei Verwoed deed je een poging jezelf te overtuigen Dat je het met hem moest proberen je droomt viel snel in duigen Het gemis was slechts van korte duur nu weet je wat je hartje wil Vertrouwd…

een festival al klinkt hier en daar wat dronken gelal ze vormen een hechte groep te horen aan hun uitbundig geroep normen en zeden vervagen toch hoor je niemand klagen de sfeer is uniek uitzinnige massa een hartverwarmend publiek af en toe wat heisa een contrast tussen jong en oud wordt hier vergeten iedereen is ermee vertrouwd…

Snelle schimmen vullen de ruimte Verstrengeld vergeten zij aldaar Zij horen niet bij elkaar Niet loslaten, zij wachten al een jaar Aanrakingen zijn lieflijk zo samen De passie lijkt heel vertrouwd Een rilling trekt over de lichamen Al is het zeker niet koud De klank van muziek tracht pijn te verlichten Blikken kruisen en tonen schuld Nog…

ik voelde jou als geluk om mij heen jij raakte alles vaker aan in het subtiele delen de kleine manuele touches gaven jou een lach en warmte naast het geluk dat jij al bij je had het opgenomen worden en zijn in een circulaire energie voelde vertrouwd en fijn juist het zonder woorden ervaren hoe onbekende kanten van de…

Het laaggelegen land met vertrouwde akkers overzien en even de illusie en het gevoel dat het overal zo vredig zou kunnen zijn. Maar we schuiven geen poppenwagen maar onze fietsen door vochtige klei dat niet los wil laten. Stevig aan de wielen klevend tot aan de verharde weg.…

waar je verloren geest zich nog op richt Je maakt de vreemdste dingen mee waar ik aandachtig naar luister en terwijl mijn hart bloedt speel ik jouw schimmemspel dapper met je mee Soms word je wantrouwig en door boosheid beheerst dan probeer ik steeds weer je begripvol te kalmeren Vroeger was je groot en sterk en erg ontfermend een vertrouwde…

niks wat mij verdriet Toch is er iets niet in de haak Ik kan de vinger niet op leggen Maar het lege gevoel in me dat groeit Gevoel te leven zonder reden Gevoel te leven zonder hart Te leven als een robot, die puur zijn taken doet Gegoten in een vast stramien Dagen vullen zich met nietsheid Sluiten naadloos aan in de keten van mijn leven Vertrouwdheid…

onbewust zoekend naar dat ene onbeschreven geheim tussen mos en verterend hout een microwereld, te vertrouwd tussen vlier en Spaanse aak spinnenrag en vogels vervuld van leedvermaak; een kleine zwarte poel vertroebeld door stinkend rottend blad verscholen in wortelstrengen van een beuk die 't beste heeft gehad de weerspiegeling van duizend…

Zijn wild bevel wordt blindelings vertrouwd. De tralies van de cel kunnen nooit krachtig Genoeg zijn voor de greep, die eenmaal lag En eeuwig ligt om 't stuurwiel. Overmachtig Onttrekt hij zich aan menselijk gezag. Wéér rijdt de waanzin door de nacht; Koortsachtig Glinstert in het spatbord de nieuwe dag.…

Ik strandde in een dode stad, Bewandel een eenzaam pad, Vertrouwd met vergeten graven, Omspeeld door zieltogende blaren.…

Was daar vertrouwdheid eindeloos Kwam jij in mijn armen, onbevreesd alsof geen eenzaamheid ooit was geweest omdat het lot voor ons toen koos.…

van melk, van kaas voorzag tot op een dag haar tijd was volgemeten In de zomermaanden klinken verdwaalde stemmen van jeugd in vreemde talen zij zijn hier op bezoek, vervelen zich krassen hun namen in houten palen Stemmig zwart gekleed lopen zij de oorspronkelijken voorzichtig rond kennen elke steen en stap, luisteren beleven opnieuw de vertrouwde…

Mijn wonden schoongelikt Door jouw warme zoete tong In een oud vochtig hotel…… Like de song à la Robert Long In een draaikolk vol van liefde Weggezogen van elke werkelijkheid Strelen onze handen verdrinken ogen Jouw zwoele blik die mij telkens verleidt Verborgen achter de oktoberzon Kreun je zacht met je grappige accent Zo vertrouwd en…

en het feest van sinterklaas door woorden van vriendjes of het echt wel zo gaat ik had alles op een rij was nerveus en blij met de lijstjes en verwachtingsvolle dromen toch zijn er nu ook twijfels die diep zijn aangekomen ik ben wat uit het licht waarin gezelligheid danst voel me de laatste tijd in twee werelden tegelijk het altijd warm vertrouwde…

Vertrouwd, mijn krachteloze weigering die zij niet willen horen, komen ze, dreigend, mij de grond in boren en haast onhoorbaar klinkt nog net een angstkreet bij het eindelijk ontwaken in mijn eigen bed.…

kwam 'k zag zweetdruppels op je voorhoofd staan heb me heel voorzichtig naast je neergelegd en wilde ook graag slapen gaan Maar het kijken naar jou was zo mooi dat ik mijn moeheid was vergeten ben op de stoel in het hoekje gaan zitten en weet niet meer hoelang ik daar heb gezeten Mijn ogen bleven maar staren naar jou en het voor mij zo vertrouwde…

voelde je soms bij mij niet meer vertrouwd, of was alles gewoon gelogen? Dan zoek je weg, maar zónder mij, ik was heel graag gebleven, dit verdriet gaat ooit wel weer voorbij, en kan ik verder gaan met leven... Ik zal je missen...…

In mijn land, hier ver vandaan Stond een huis vol vreugde Op de muur bij voordeur stond gegraveerd “familie Hamidi” dag na dag zag ik die gegraveerde zin hier voelde wij ons tussen deze muren veilig en vertrouwd alsof de bewegingloze steen op de muur nooit uit elkaar zou spatten Helaas, echter deze steen was in zand veranderd zand die soms…

Te luid lach ik mijn witte indiaan zal het proberen Briefopener van het bureau op mijn wang rustig wacht hij tot ik helemaal ontkleed roze lappen op de grond ‘Hier’ om te beginnen en ik wrijf Overal Ach, dat is zo verholpen geurt hij vertrouwd maar dit hier is flink ontstoken ontblote borstkas, hij rommelt wat er in pakt met duim en…

Alsof een vloed het land heeft opgestuwd waar koren en ieder zo vertrouwd gewas, speels wuivend naar wie rust komt halen, genoeglijk op de golven deinen. Ik wil de grond niet waterpas maar wel met hellingen en dalen waarin mijn stemmingen weerschijnen.…

wanneer de zon plots midden in de nacht begint te schijnen de klok bij het ontwaken het verkeerde uur vertelt rivieren zout smaken en stenen zacht als kittens zijn wanneer waarneming je bedriegt het vertrouwde verandert loop je verloren in het bos van bedrog achilles hiel ontbloot samsons haar verdwenen wanneer jij die ik bemin…

Wie ik echt ben als product van eigen gebruik zal uit het verschijnsel blijken dat jarenlang zo hoogst vertrouwd de dure prijs betaalde voor het korte verhaal. Wie ik echt ben met andere ogen behandelt een aantal aspecten die van belang zijn bij vrijwel iedere beslissing als een belangrijk gegeven beschouwd.…

beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van "nieuwe rijken" voor de niet zo welgestelde verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke die de appels van de pluk bewaart als winterkost de bonen zij laat de kippen scharrelen het zwijntje op het hok de geiten bij de bok rijk en vertrouwd…

In het oude, vertrouwde huis op de hoek zal de verandering aanmerkelijk zijn - een andere man, een andere vrouw, een ander kind - geluk aan de nieuwe bewoners, maar in mijn hart huilt de wind.…

jouw ogen spreken mijn taal in een vreemde wereld kwamen wij met gebaren nader tot elkaar je lach bracht de sleutel van liefde wij openden met de charme van vriendschap in wederzijds herkennen van komaf vertrouwdheid was de basis van ons samengaan als wij spreken maken woorden zichzelf overbodig in samen weten ligt begrijpen besloten…

Vanaf de duinen zag ik tegen terugwijkende verten in het wit van de branding jouw vertrouwde gestalte staan en ik bevroor de tijd in celluloid met een knipoog van mijn polaroid. Nu waart de nagedachtenis rond om oude foto's, lege spiegels, gevangen in bundels oud, gebroken licht.…

Staan naakt in lijdende rijen opgesteld Ingesneeuwd Massieve nevel bevriest op boomschors Takken hangen verlamd in het ochtendgrauw Het gekras van koukleumende kraaien Weerklinkt in de harteloze winterkou Omgeven door seizoensgebonden gebreken Smult een man van stervende paddenstoelen Dit is de vlek waar hij thuis hoort Welke hem altijd vertrouwd…