Alle inzendingen over vervlogen zomer

waarom herfst het zó goed doet in gedichten wellicht door het verkleuren van het bos in herfsttij het vallen van blad raakt een melancholische snaar als heimwee naar weerom een vervlogen zomer zwak zonlicht laat dauwdruppels nog glinsteren aan de herfstdraden alles is essentieel voor 't gedicht en het maakt het de dichter iets lichter…

de bomen strooien blaadjes in vriendelijke gebaren dwarrelt het omlaag afscheid huilt in regen waar ze zacht de grond vinden ontstaat er het patroon van lang vervlogen zomers aan de buitenkant een bloem maar binnen schuift de dag opzij, verloren langs wat ooit nog levend was over kromgebogen gras waait immer wie we waren, wie we zijn…

Ik zoek de zomer in mijn geheugen de geur van liguster geur van geluk en de lijster slaat slakjes op het terras Ik zoek de zomer in mijn geheugen paarse seringen en blauwe regen bloeiend in elkaar verstrengeld, en wij Ik zoek de zomer in mijn geheugen de geur van liguster vervlogen geluk.…

we dansten samen op het witte strand blij verlangend naar de nacht een meisje lief uit niemandsland haar handen koud haar lippen zacht met gele bloemen in het haar bespeelde ze de zachte wind zo magisch mooi, een leuk gebaar van jou, voor mij, mijn godenkind de donkere hemel straalde open och, lieve mensen wat een zicht want…

ik zal het nog missen het ruizen van bamboe het zwiepen van de staken door de mistral gedreven maar er zijn ernstiger zaken dus ik kan er mee leven…

glazig glijdt ijs over mijn wang, druppelt naar een zee, spontaan dichtgevroren in volle zomer tranen van vloed waaien over mijn strand van ontgoocheling, jij brengt met golven van woorden wat eb naar me toe allang vervlogen windstoot doorprikt nog altijd mijn drijvende wolken . . . tot snijdend hagel…

Een vlinder vergeten Een vogel in de lucht getekend Een zwaluw zonder zomer Een lied geruisloos vervlogen Een korrel zand Een stilte verdoken in mijn hand In het zwijgen van de regen Het dansen van de wind In het strelen van de hemel Het dragen van het leven In het zoeken naar het kind, omarmd door het licht, zal ik krachtig vliegen…

Hij kwam en nam haar liefde Tot hij stilletjes weer verdween Zijn zalige geur was vervlogen Een donkere schaduw verscheen Zij wist dat hij eens zou gaan Een dikke traan over haar wang Ze kuste hem triest vaarwel Haar warme hart vreselijk bang Een gebroken ziel vol scheuren Haar gevoelens ambivalent…..…

Zij droomde hem dichtbij totdat zijn beeld verdween Zijn geur was vervlogen de zon niet langer scheen Ze zwaaide hem vaarwel tranen over haar wangen Een stilte in haar gevoel verloren van het verlangen Haar ziel vol van verdriet hopeloos en triest gestemd Zijn vlindertuin vol liefde niet meer voor haar bestemd Zij droomde hem ver weg…

Mijn liefde is vervlogen, heel zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne, geen mond meer die mij kust Geen lachje uit de verte, geen hand meer door m’n haar Niet meer samen zitten en kijken naar elkaar Er vallen geen woorden en er is geen ergernis Maar ik weet uit ervaring, hoe eenzaam eenzaam is.…

Liefde is vervlogen, zie het in je ogen. Geen aai meer door mijn haar, of een lief gebaar. Je mond, die me niet meer kust, alles is zachtjes uitgesust. Samen maar toch alleen, voel nu hoe eenzaam-eenzáám is…

en dan zie je hem zomaar vliegen het bosblauwtje, best wel zeldzaam fladderend onderbuikgevoel, de vlinder keert nimmer terug en je weet dat je dagen zijn vervlogen…

(tanka) er was een vlinder in mijn bloemen bloeide hoop maar ze vloog voorbij toen de zon vergeten was haar vleugels te verwarmen…

vol van opgewonden verwachting waren zij op het vliegtuig gestapt waarvan plots de motoren stopten toen zij boven de wolken al waren de machine hortte en stootte wild de passagiers tot paniek gruwend met de dan dagende werkelijkheid dat er geen morgen meer zal zijn het laatste gebed werd gebeden onder een stortvloed van tranen als de…

geluk bleek toen een zomerbries die zachtjes blies in zwoele nacht een nacht die goed was te verdragen en met een vorm van welbehagen zomerloomte bij ons bracht ach zomers uit vervlogen tijd we zijn je kwijt voor altijd kwijt…

Na een lange zomer vol mooie herinneringen had jij besloten de herfst te laten komen. En tijdens alle seizoensveranderingen vervlogen onze liefde, onze passie en onze dromen.…

We beleefden samen fijne tijden, Maar ik krijg het gevoel dit kwijt te zijn. Het fijne maakt nu plaats voor verdriet. Vraag me af, of je het aan me ziet. Want het huilen en de slapeloze nachten, Tekenen stilaan mijn gelaat. Weet echt niet wat te doen met dit gevoel Is dan alles opgeven nu je doel? Toch hoop ik dat mijn gsm overgaat En ik…

dons van de toekomst pen ik veren in een tooi van hunker naar de vrijheid van jouw bestaan Zachtjes open ik mijn handen teder strijk jij beide vleugels als laatste groet over mijn huid waar de pluisjes van ons leven verwaaien in de wind Wolken wenen weemoedig walend moet ik jou laten gaan gevangen in donkre luchten vliegen veertjes op vervlogen…

Mijn hoop is vervlogen is helemaal weg mijn hoop is verdwenen ’t is dat ik zeg er was een hoop te leren alsook te brengen maar nu is mijn hoop vertrokken met onbekende bestemming Ik ga de rook achterna zie het kringelen want de vervlogen hoop moet toch ergens heen?…

Als het zomer is Dansen de meeuwen En later Later blijkt Eeuwig ver weg Te zijn…

Stralende, zomerse septemberdagen ze lijken te vervagen Donker is het door verdriet Naderend onheil aan de einder Het gouden licht verbleekt Een ijzige mist lijkt op te doemen De hoop vervlogen, het afscheid onafwendbaar En toch zal het worden doorstaan En komt er een moment dat het goud weer helder wordt.…

ik lig in het frisse zomer gras de wind blaast door 't groene bed op de gedachten van mijn herinnering vele jaren zijn vervlogen ooit kraste ik hier een hartje in de fluwelen bast van een wit berkje een hartje als een rozenknop slechts herinneringen keren terug.…

in zoele zind’ring waar water zijdezacht wacht fladdert een vlinder…

Hitte kun je met Hitte Bestrijden Dat is te benijden Ik kan er prima tegen Ik heb geleerd Om 2 lagen aan te doen Een voetbal shirt en een katoenen vest Precies die test Maar wel een korte broek Precies dat boek Denk later maar terug aan mij Want ik ben ik En jij bent jij…

lag het schaamrood op de konen van meisjes uit vervlogen dagen soms was de nacht zo wonderschoon dat hij de ochtend kon verdragen bij de meisjes uit vervlogen dagen die wij niet meer weten te wonen de liefdesnacht met zijn sjablonen wanneer die eindelijk ging vervagen dan lag het schaamrood op de konen van meisjes uit vervlogen dagen…

weerkaatst in mijn hart wanneer ook jij bent vervlogen, verwaaid draag ik je met de zoetste zegeningen in schoonheid en geluk…

Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen, paraplu van die overoude droeve dingen bleven uit die tijden, nu wij zomaar en hoognodig mee met de pioenen moeten bloeien, doof en blozend en terzijde.…

De kind'ren zijn moe van het springen, Alle spelletjes zijn al gespeeld, Alle raadseltjes zijn al geraden: Wat doen ze, als hun alles verveelt? Zij zitten te filosoferen, Wat ieder wel worden zal. Onze eeuw maakt voor jeugdige hoofden Dit reeds tot een ernstig geval. "Wat moet jij worden?' vraagt de ene, Kloos zegt: "Wel, rentenier…

Het seizoen is in de overgang ze kleurt vandaag puur rood een huidig moment ontplooit zich zomers in moeders schoot Er wordt groen licht gegeven waar bloesem vruchten scoort lente van haar taak ontheven een zonnewende opent haar poort Bij het afnemen van het licht lijkt alles voller van kleur tot de herfst reikt een vergezicht wat…

Dit is de tijd voor zoete mijmeringen. Ik denk corona weg en ook zwart-wit. Natuur heeft elke kleur toch in bezit? De bonte bloemen zijn niet te bedwingen, mijn tuin bewijst dat weer. Daar springt intussen een kikker op de vlonder! Die ga 'k kussen!…