Alle inzendingen over vervuild

Na enige felle regenbuien en zandstormen in mijn brein heeft het zwaar vervuilde woelende water de beddingen der winterdijken in mijn hersenpan verlaten. Poëzie is een daad - Remco zei het al - gelijk het snelsonnet van Bart Adjudant van vandaag. _______________________________ VEUL Hoe is het Meusewater thans in Luik?…

Nu lees ik dat een slachter bij het slachten Vaak per abuis in ingewanden snijdt. Zaak is dat hij de darmbacterie mijdt Die debet is aan (on)gezondheidsklachten. Graag maak ik van dat onderzoek gehakt, Wordt me(s)tworst niet altijd in darm verpakt?…

De lucht kleurt zich zeeblauw boven de zomerse korenbloemen Arbeiders ploegen de aarde Bijen laten zich vrolijk zoemen In de verte klinkt onheilsgeronk van duizenden vliegtuigen Niets zal na vandaag hetzelfde zijn en valt als een kaartenhuis in duigen De lucht kleurt zich zeegroen Met hakenkruizen vervuild Het oorlogsgeweld is begonnen…

Soms denk ik in de met graffiti vervuilde schuilhoeken van het oude station nog Herman te zien staan, die 'Saterday Night' zingt en die glimlacht bij mijn euro in zijn hoed.…

Het huis raakte langzaamaan Vervuild, dagelijks sleepte mijn Hond zijn voederbak tot onder Het bureau. Boos op het baasje? En de maaltijden werden uit de Losse pols vervaardigd. Ook mijn kind raakte zoetjesaan Verwaarloosd, maar mopperde Evenwel niet.…

Moet ik ook zo worden, verwelking welaan in- uitstaande stramme man, cumulatie van gedichten mij bij de neus en hand namen bloemlezing van de geschreven tijd op de beider lippen knutselend verwoord waaraan mijn pen moest tippen met verder wat onvoltooide stippen vervuild door vol gespat papier aan de onpeilbare horizon om die in…

zilvermeeuwen zeilen imposant door de avondstilte die geen raad weet met krassende kraaien en buren in tuinen door barbecues en GSM’s vervuild winterkoninkjes wantrouwen luidruchtig doezelende katten zwaluwen geven op hoog niveau een voorstelling grijsblauwe lucht als décor merels hamsteren rijpe krenten houtduiven ploffen lomp in…

ik loop door de regen en de stegen waar het stinkt en huilt ze zijn sterk vervuild flonkerend nieuwe mensen kom ik er tegen de meesten zonder idealen met de handen voor eeuwig gesloten die stompzinnige kranten promoten en net de bus nog halen…

Ik draag bewust en braaf mijn steentje bij Papier hier, glas daar, overal staan bakken Je kunt me nimmer op gesjoemel pakken: Ik schift tot aan de kleinste batterij! Maar denk ik aan Chemours dat troep nooit zift Dan voel ik me met knoopcel flink geschift…

als een zielige meeuw oliebesmeurd sleept hij zich voort strompelend over vervuilde stranden geen vleugels meer om vrij over golven te zweven boven wolken ook met kalme machtige vleugelslag hij dreigt te vallen voorgoed met angst in zijn ogen staart hij nog eenmaal vertwijfeld omhoog .…

Vervuild door de schijnaanpassing die je leven is. Zwemmend met de stroom mee om niet te verzuipen, aangepast aan de golfslag van het water. Maar afgesneden van de oever. Stroomopwaarts zwemmen ging al lang niet meer want verzuipen dreigde, en je wou naar de oever.…

het is zo eenvoudig we willen het allemaal vrede op aarde maar wie wie lost het laatste schot een kind op de grond vervuild van de puin om haar heen steekt 2 vingers op, het V-teken de dood staat in haar ogen getekend sommige soldaten huilen zij staan stil bij de lichamen waarin eens het leven leefde de wapens zijn geladen wie heeft…

De wegen zijn vervuild met Duitse kruizen en wederzijds bloed, dat alles weet ik nog al te goed. Komt hier dan nooit een einde aan? Deze bommen en geweren, zal dat eeuwig blijven bestaan?…

Verbeterschap beloofden zij ooit grif, de tuinders zorgden graag voor schoner water. Het is nog even smerig tien jaar later, waar komt het dan vandaan, dat landbouwgif? Ze snappen niet hoe dit steeds mis kan gaan. Ik wel. Ik voel het op mijn klompen aan.…

Tranen die zijn vervuild met leed Angst is gelegen in een lach Tranen die zeiden dat het me speet In naam van de liefde doe ik mijn beklag In mijn ogen spiegelt een oude ziel tegen het gezag De gedachten lossen op in het luie zweet Ik geef me nooit over zoals je weet Geen dag zonder stoot of slag Het is niet zomaar een gewonnen strijd We…

zij kierde het nieuwe licht in een oogopslag vol verbazing door een vrijwel eerst ontmoeten in wederzijds begroeten wordt behoedzaam getast juist het oude bleek geen last in solide kracht snel parelde de eerste lach door een lucht die eindelijk schoner dan zijn schepping was waar somber stoffig en vervuild het milieu…

ooit was de mens een deel van het leven om hem heen in een oneindig universum diep wortelend op steen en schaars vruchtbaar leem hij is zijn heem ontgroeid in het va-banque rentenieren van hem toevertrouwde waarde door opbrengst geboeid erodeerde en vervuilde hij op gruwelijke wijze de aarde de evolutie is geschokt uitgebalanceerde…

nog blanco is het beeld waarop ik mijn dag wil verhalen als mijn vingers zich vast warm lopen door van links naar rechts te dwalen op het door as vervuild toetsenbord er zit een vlieg rechtsboven op het scherm en terwijl ik dit schrijf daalt zij teder af zoekt haar plaats vlak naast de grijze berm alsof zij wacht wat ik te lezen verschaf…

Voor zonneschijn komt er regen, hetzij als eeuwig lijkende miezer, hetzij in de vorm van een door een korte stortbui gevuld bassin, vervuild door al het wildlife. Het zij zo. Een druppel die, alvorens terug te keren, nog een lange val moet meemaken, moet vieren, moet liquide blijven en de droogte bevloeien.…

Reik mij uw eêlte, kromgetrokken handen, Verbruind, vervuild in arbeid zonder lust; Verwrongen in gebeden zonder rust Bij altaars waar gekochte lichten branden, En laat mijn blik van wetend mede-lijden De tempel van uw mensenziel doorwijden.…

Tegenwoordig worden de kusten van Lesbos vervuild door plastic boten en vesten, de hang naar poëzie is dramatisch ondergeschoffeld. Het eiland fungeert als ordinaire vluchtroute. Even daar zie ik de geest van Sappho zwaar depressief langs de vloedlijn lopen, haar beeldschone hoofd geknakt als een rietstengel.…

toen we welvaart ruilden en als veel te dure prijs het milieu verder vervuilden ik was erbij ik was erbij …….. toen we de aarde gingen ontbossen ik, mens, was erbij en geloof mij ooit zullen we alle problemen oplossen en dan ben ik, mens, erbij…

Dit is een noodkreet van de oceanen, wij slaan alarm, het water staat ons aan de lippen, wij zijn vervuild, verzuurd, verhit. De wezens die in onze boezem leven, zo raadselend veelkleurig en schitterend van vorm, worden bedreigd en sterven uit.…

Het Europese avontuur naar Mars; Een lander die wel piepte maar niet landde Gelukkig was de reis nog geen bemande Te pletter dus, kapoerewiet, 'n farce De aarde is vakkundig uitgekleed Nu mollen we de volgende planeet.…

helaas geworden onbegrijpelijk vluchtig zonder houvast onzichtbare papieren baas vingerloos vind ik mijn weg op de tast morgen overmorgen de dagen daarna een klucht voor velen anderen zijn boos vergaand geïsoleerd informatieloos ik ben lucht niet bestaand of anders een vliegende vis die hapt en hapt naar adem verstikkend in het vacuüm vervuild…

Uit ontelbare vervuilde neusgaten blaast ze kwaadsappige dampen over haar daken vol televisie-antennes en duiven, waarboven de hemel licht wordt en weer donker, sterren balanceren een paar minuten op de spits van een kerktoren, carillons mengen hun valse stemmen in de oorverdovende musique concrète van auto's, ambulances, pneumatische boren…

Moeder Aarde Materia Langs uw wangen waterstromen, Vruchtbaar, storten zich vervuild. Gegroefd gelaat zo diep bedroefd, Het brengt gekloofd zelfs deze vloed Die klieft, niet tot bedaren. Geweeklaag van de deinzenden Ontstijgt haar dichtbevolkte schoot; Wie laat zich niet bedwelmen?…

ondergang van verdwijnende wanen, doch het restant snijdt het andere deel door jaren die geleefd blijken te zijn Het is geweest de naderende bezieling vreest niet meer, het vooronder van de schuilhut is als een vlot vol rottige klanken die benerfd de nacht verharden in de steen des aanstoots die niet sterven wil Is het angst als het vervuilde…

Het oude jaar kruipt naar zijn einde toe, het is van alle feesten rond de kerstboom moe en overdenkt op laatste benen, zo dat heet, hoe alles ging dit jaar: veel lief, maar ook veel leed: oorlog-aanslag terrorist honger-doodslag-kind vermist dood en ziekte eisten tol verslaafd-vervuild-wereld op hol.…

Omi is een ruimtesatelliet die van dag tot dag zonder respijt stikstofdioxide in de luchtvervuiling meet op alle continenten wereldwijd Dat gebeurt al sinds 2004 en het blijkt dat uitgerekend hier het klimaat het meest van alle landen vervuild met stikstof is - met als gevolg die wantoestanden - Na Omi werd Tropomi gelanceerd - een…