Alle inzendingen over verwars

verwar warmte nooit met echte liefde want voor je het weet ben je getrouwd met een potkachel…

ze lag woelend in bed en droomde ze droomde dat haar geliefde zou komen die nacht en terwijl ze droomde, zag zij hem komen de droom had haar frustraties ontward ze werd wakker juist midden de nacht en schreide: was hij ergens de deur uitgegaan? kon ze roepen, misschien dat hij ergens nog wacht maar vermoeid en verward werd alles vervaagd…

Spreek in raadselen, vriend, en verwar me. Meer was altijd minder weet je nog? Woest en ondoordringbaar, jouw gedachten. Eentonige monologen, om middernacht. Een gaan en komen, van melancholie. Eenzaam en gelaten, draaglijk de klap. Leven is niet van deze tijd, sterven des te meer. Verpulver de bergen, drijf ze in zee.…

verwar mijn binnenste met buiten zet in delen uiteen wat samenvalt blindeer mijn spiegelglazen ruiten nu toekomst in verleden is gestald laat me in een vergeten lot schikken doorbreek daarmee de cirkel rond kleur de iris van eeuwige ogenblikken je herhaalt de woorden uit mijn mond…

vind mij in de wolken zoek mij in de zon gevleugeld of gevlinderd uitgevlogen of in cocon plant mij in de aarde ruik de geuren van een bloem hoor mij tjilpen als een vogel als een honingbij vol gezoem verwar mij niet met leegte herinner hoe het ooit was vier dagelijks het leven stamp in iedere plas…

ik sta buiten, waar ik mij verwar met een rozenstruik in de regen. het plafond prikt reeds met blauwe naalden de dageraad in mijn blote rug zoals mijn voeten zoeken naar je fundamenten. ik wil nog even schuilen, maar gefluister doorbreekt je huid niet en vingers vingers blijken te zacht voor je gezicht --------------------…

Zo weet ik beslist Dat de zon scheen toen Ik voor het eerst Een vrouw zoende Tussen haar benen Toch was het nacht Of avond op z'n minst Dat kan niet anders Ik moet al die jaren Het licht naast Het bed voor de zon Hebben aangezien Ook is denkbaar dat ik Die keer verwar Met een andere Keer, bij daglicht en later -------------…

Als een oude hommel overmoedig op vergeet-me-nietjes aanvliegen In de gouden strofe van mijn vlucht het geheim van de dood opbassende, verwar mij alsjeblieft met de zon, chrysanten, huiselijke margrietjes, opengesperde paardenbloemen.…

Maar ik bloed liefde en verwar het weer met mijn gemoed. Want het regent en het waait en liefdes lopen in een lange stoet voorbij. Dat gebeurt niet in mijn hoofd meen jij. Maar dit hoofd is niet van mij. ------------------------------------- uit: 'Jou willen is je missen', 2004.…

nu ik mezelf met spiegels verwar blijkt mijn massief windgevoelig en mijn pluim een woordwolk er is geen eenvoudige weg om te kiezen, tussentijds in verstikking boven ademvrees als doorschijn is fijngewreven tot glazen fragmenten lijdend in gevonden voorwerp aan een lichte vorm van verdwaling tussen vogels en fotonen doch onvervreemd…

Ik verwar het zelf met geluk al ken ik niet de vreugde door een zwarte blik. Vastgehouden door gevoel weggebleven, vastgehouden ik weet niet waar te staan. Ingenomen trek ik verder op het lange levenspad ik ben niet depri, maar verward.…

nee omgekeerd ik verwissel mijn ledematen ik verwar de hemelstreken wat is ja en wat is nee ik predik de goedheid maar kan de ironie niet te boven komen waar ik ook mee bezig ben ik verloochen het weer met een glimlach ik doe niets tegen deze verwarring integendeel ik probeer het nog te vergroten en blijf daardoor incognito…

zoals een zomeravond zijn hand op je schouder legt zo warm maak je mijn gevoel ik verwar niet langer liefde met verliefd of houden van er is niet veel meer nodig want bij jou zijn is meer dan fijn genoeg kan ik niet zeggen want delen is ook jouw wensen in vervulling laten gaan maar nu zijn vingers ineengeslagen en dansen lippen op elkaar…

Verwar jij niet je gevoel voor mij met jouw grote gebrek aan aandacht Is het wel mijn oprechte liefde wat je eigenlijk van mij verwacht Of is het alleen die arm om je heen die je zo lang hebt moeten missen Ik vraag het me vertwijfeld steeds af maar vooralsnog kan ik slechts gissen Ik vrees dat ik straks weer alleen ben als ik de leegte…

Er zitten korstjes op het water De vorst heerst, verstold De hemel vond tijd om de bodem te witten Wind krabt verbeten zijn windwakken open Waar het water in kabbelt als edel blauw bloed De zomer is afgelegd, het jonge leven gedood Kuit werd tot vis, het dons is verveerd Nu wachten op ooit, nieuwe nesten verwaren Zelfs de neerslag te moe…

en verward dichterbij Spreek je onverstaanbaar in een te grote afstand, tracht ik beter te horen en luister aandachtig opzij Niet te geloven ik vroeg het je laatst nog, gaf je me kracht om de wereld te kennen Ik had het zo koud en gaf je de warmte toch, om het ogenblik daarna weer weg te rennen Overtuigend zeg je me dat je daar bent, en verwar…

Het klimmen van de jaren Zorgt voor netelige kwalen Barokke kwabben, groezelige haren Een veldmuis kan in het lillend vet verdwalen Bijsluiters van Viagra en Valium Verwar je met een boodschappenlijst Het is jouw geheugen dat vergrijst En je bladert snotterend door je herbarium In een vlaag van heimwee, verrijst Het kind dat zoekt naar een…

het achterland met Schotse koeien maakt zachte beelden broeien tussen kikkers padden en insecten spiegelt de zon zijn vaste baan zolang de wolken hem maar laten gaan zijn warmte is het die natuur verwekte dit speelse plaatje toont het leven echt en heeft mij doen bewonderen en danken de sterren boeien even niet ik zie dan slecht en verwar…

Bevroren momenten, die in verdriet gedrenkt waren… Raak niet verdwaald in je herinneringen, verwar ze niet met vaststaande feiten. Ze blijken plooibaar en onbetrouwbaar. Waren de dagen niet kil en lichtloos? De weg te gaan geen lint van leegte?…

gebruiken pel ze pureer ze meng tot een glad beslag ik let op de hondenpoep op de stoep en zwaai enthousiast naar de buren diplomatiek op de tv zegt China dat Taiwan niet Oekraïne is accuraat geografisch gezien meng goed breek de eieren klop de dooiers één voor één in de verte bereiden de soldaten zich voor oorlogsmisdaden meng beter verwar…

ik ook roer in de ziel Als een geletterde randdebiel Het raakt jou zelden Je vangt nog geen glimp op Van dit banaal taaltalent Het vermelden niet waard De troost van jouw schuine blik Heeft wel vaker de snik losgeweekt Al hebben de uren geleerd Om dit met klem te ontkennen Of in de doofpot te proppen Leg jouw handpalm op mijn navel Verwar…

Al die glase rooiwyn verwar my, tot ek later heeltemal beskonke en heeltemal deurmekaar, voor Danie Theron se graf hurk. Dis vrugbare Afrika-grond wat deur my vingers peul. Met oë wat sukkel, lees ek die grafskrif: Daniël Johannes Stephanus. 1870-1900. Hy't sy gat gesien by die Slag van Gatrand, op die vyfde dag van September. Hy was dertig.…