121 resultaten.
Niemandsland
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.311 Er is geen tijd voor de verweesde
die zijn voorland heeft geerfd
maar gebogen door de regen gaat
een arm om zichzelf slaat
en tussen de gevreesden
als een stenen boom versterft
Er is geen ruimte voor de loze
die zijn luiken heeft verstaald
gebukt zoekt naar de sporen
die anderen toebehoren
en tenslotte als een broze
in niemandsland verdwaalt…
Vespers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 en als we dan het huis verlaten
tegen het avondtij
meen ik tussen de golven
een gezicht te zien
zonder naschrift, peilloos
als kleurenblinde as
deze droom houdt adem
wakker, verweesd, beducht
maar soms beklijft
's ochtends een druppel
tot ijs zolang het duurt, tot
mos op een stenen zuil
een ontscheepte maaltijd, een
stempel…
Welles nietes
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 355 In onze adem woont Gods Geest
Het is een ramp voor het verstand
Het is in een spagaat beland
Het voelt zich eenzaam en verweesd
Het wordt wanhopig en bevreesd
Negeert een uitgestoken Hand
In onze adem woont Gods Geest
Het brein zegt die tijd is geweest
Het hart zegt dat klopt van geen kant
Ik voel mijn hersens aan de tand
Die fluisteren daarop…
snode aanzet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 109 dichten is een holte
tot het zwart op mijn lippen
het jaagt de wind tot het waait
dood uit de takken slaat
de boom die zich leegt
van het schuddebuiken
en ik ongewis van de gestaltes
rijpe pruimen als verweesde kinderen
en ik die de vondelingen consumeer
alsof het mijn eigen vondsten waren
mijn tanden zetten zich in het vlees
het spat als bloed…
(T)huis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 312 Nog één keer wil ik gaan
bij schemering
als het donkert tussen de bomen
want ik mag daar
niet meer binnen
de spleten tussen de muren
bewaren gestold
de echo's
van mijn vroegste uren
nog één keer
als een onbekende
de weg gaan vragen
aan de voordeur
met vers vernis
nog één keer gaan
bij schemering
als het donkert tussen de bomen
verweesd…
Chet Baker
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 875 Deze Adonis was blind voor noten
Wisselt trompet en meisjesstem
In een melig knetterend spel
De gouden belofte strandt aan de westkust
Na een kaakslag blies hij tandeloos door
Door cool jazz en hard gif bedwelmd
Een verweesde engel met een verwoest gezicht
Sprong uit het hotelraam
Alsof hij over de regenboog kon
Stort vleugellam neer…
zijn eegadroom
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 4.055 hij kijkt niet naar de naald
leeg, gebruikt en nutteloos
die hem had kunnen treffen
zijn Schepper durven roepen
lang voor het zover moest zijn
zijn huisje is misschien niet
echt weltevree of iets anders
pathetisch gewauwel van hen
de goegemeente die niet beter weet
de borstel veegt en leegt
gedachten aan wat als
en staat dan stil verweesd…
vannacht...
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 983 Vannacht ben ik een beetje gestorven
je woorden raakten me tot diep in mijn hart
ik die dacht dat ik je kon vertrouwen
ik die dacht dat je me graag zag…
Jouw woorden klonken als scherpe messen
messen geslepen om te kwetsen
langzaam sneden ze alle banden stuk
langzaam ontnamen ze mijn geluk…
Zelfs tranen vinden mijn ogen niet meer
ze blijven verweesd…
Queeste
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 199 Aan de achterkant
van het welkom
nam ik ruimteloos
mijn plaats in
bij mijn geboorte
raakte ik verweesd
en mijn ouders hadden
het eeuwige leven
de weinige woorden
die ik had
verdwaalden
tijdens het spreken
zelfs in mijn dromen
had mijn stem geen naam
doofstom liet gebarentaal
niets van zich horen
ach, ik voelde…
Voor Veerle, een jeugdvriendin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 272 Achter het portaal
Laten we verweesd het uitgelezen verhaal ……
het koningsdrama
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 525 een zoon
een zoon
is mijn zoon
hij is in mij
nog niet gestorven
vecht nog immer
laat niet los
wat hij heeft verworven
krampachtig
bewaar ik zijn beeld
maar zie niet
dat mijn zoon
is verworden
tot illusie;
mijn eigenbeeld
in de arena
van mijn geest
strijd ik nog steeds
als heerser
terwijl mijn koningschap
al lang is verweesd…
At Last
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 in de pure zin
van dansende woorden
floreerde onze zomerliefde
we haalden angels uit het hart
ons denken bleef verweesd achter
in een geheime kamer
waar we niet bij konden
of wilden misschien
aandachtig scheurden we
de tijd uit de nachten
we verloren zonder het te weten
de ziel onder onze arm
Etta James zong
At Last My love has…
Wiede leegte
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 91 Wie de leegte heeft gehoord
En heeft gekeken naar het bleke
Vlees van vele levenloos,
Gelijkend zich voor 't leeuwendeel
In dagen van lamlendigheid
Voornamelijk vervelende
In lethargie verkerende,
In lendenen en in hun leden
Bijkans uitgeteerde zombies
Van savanne's wiede leegte
Ooit ontheemde en verweesde
Door de mensen gedresseerde…
Een hond in literaire kring
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 86 Ik zie het aan, ietwat verweesd,
want bundels zijn niet echt mijn ding.
Maar hoor ik dan dat daar de krant
door ‘t gleufje glijdt en met een plofje
op afspraak op de mat belandt,
dan laat ik slof en apostrofje
voor wat ze zijn daar in mijn mand,
want knauw je hem het eerst, dan bof je.…
Einde van de Einder
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 765 Kocht mijn kaartje
wat verlegen
vond mijn koffer
terug in regen
vol met ongeschreven brieven
die wij schreven aan elkaar
Zocht er mijn plaats
langs muizenissen
vocht de slaap
het ongewisse
zong mijn hart verweesde nacht door
in een wezenloos gestaar
Gleed langs sporen
die er lagen
meed de mensen
en hun vragen
deed mijn jas aan -…
PAUL SCARRON
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 Mijn protégé bezat een scherpe geest
Ze ijsde van het klooster met zijn nonnen
Zij in habijt, in plaats van in japonnen
Nee, dat zou eeuwig zonde zijn geweest
Ze had geen geld, familie, was verweesd
Ik heb me op een oplossing bezonnen
Ik, kreupele, heb haar voor mij gewonnen
Ik nam haar mee naar elk gegeven feest
Ze heeft Madame de Monteban…
Bathys
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 58 in zichzelf gekeerd vloeien dagen ineen,
net als nacht en waken
water lijkt van weinig gewicht zo
in een glas verzameld
van vette vingers en lippenstift
verweesd
echter, gevangen door drukkende angst
eenparig af te zinken naar zandige bodems
bovendien
verwikkeld in onbeschreven toedracht
van de vrije val in gapend grauw
boezemt vloeibare…
De nacht een nikab
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 63 van water,
hoe vreemd en ontheemd
klinkt een halve eeuw later
de stem van de wind
over steppen, woestijnen
en over de bergen
steunend en zwijgend
onneembaar de rots
van 'n onwrikbaar bewind
de nacht een nikab
met een halve maan
schuifelt zij verder,
de boerkaravaan
schuilend, verborgen,
ontheemd zijn de rijen
vervreemd en verweesd…
Smering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 Ik constateer: men schrijft meer dan men leest
Men deelt het navelstaren met collega's
Als waren 't zijn, c.q. haar, alter eega's
Men raakt schrijvenderwijs steeds meer verweesd
Somtijds een metafoortje hier
en daar
Een vergelijking in je lexicon
Ik wou dat ik het minder cryptisch kon
Mijn hersenpan is onberekenbaar
Gegroet, o wees,…
Mémoire
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 681 mijn hoofd
is niet ovaal, haast
vierkant van nature
daarin die grote
bolle ogen
blauw geheten
in de volksmond
vervlakt grijs
als ik het zeggen mag
een neus
met geringe Joodse inslag
zorgt voor een
verweesd gebaar
de glazen hangen immers
onder het vlak mijner blikken
terwijl mijn lippen
dun de bovenste
de onderste dan
wat meer…
verstilde beelden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 328 -woorden bij een foto-
ergens buiten de stad waar de tijd
alleen nog in het verleden huist
verhullen gehavende muren een
roerloze leegte rond ‘n verweesd
en uitgewoond bestaan
en ook de mensen die hun dagen
hier sleten zijn reeds lang naar
het stof der aarde teruggekeerd
enkel ‘n verdwaalde passant die in
deze bouwval beschutting…
afscheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 432 orde op zaken gesteld hebt,
als je niemand ten laste wil zijn,
als je meent te weten
dat je plaats elders
voorbehouden is,
als samen oud worden je niet gegund werd
maar dat men je -onverwacht-
vooraf is gegaan
en op je wacht misschien
dan duren de jaren te lang
eer je zelf mag gaan,
ook al was je
oude dag niet eenzaam,
bleef je niet verweesd…
Boven klif op pad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 195 Samen vlieg ik nu met jou
de kustlijn als scheids
tussen gevangen en vrij
De kamers onzer harten
samengesmolten
tot de absoluut grootste
Het litteken op mijn ziel
fluctueert grootte
in verweesde omschakeling
van hebben, naar houden van
Goed genoeg nu, ken ik jou
beslist de mooiste blootste
Hoog en karakteristiek
boven klif op pad…
Op drift
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 174 de kleurloze stilte vallen
de schaduwen van niet nagekomen beloftes
zwijgend vormen zich de patronen
aan iedere vorm kleeft een stem
die als een paukenslag droomtijd versplintert
tegen de horizon verrijst een matglazen spiegel
waarin alles steeds kleiner wegdrijft
en tegelijkertijd groter naderbij glijdt
langs de oever hangen
aan verweesde…
500 slechts
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Duizend voetjes in wrede smerigheid
verweesd wachtend in een wrakke tent
dolend en verwoest hun kindertijd,
alleen dood worden ze verwend.
Een onmogelijk te beschrijven leed
daalt over de hele wereld neer
een alles beklemmend zwart kleed
ontkennen is nu geen optie meer.…
van ramadans bevallen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 353 zie takken vallen
de maan verweesd
van ramadans bevallen
ja het was feest
een week geleden
ik hoor de imams
in gebed steeds van
de minaretten klagen
maar ook geloof heeft
zo vandaag zijn vragen
de allerheiligen
zijn niet van steen
hun sokkels dragen
eeuwigheid en ook zij
vragen een wereldfeest
later weer de
donkere kant…
Altereega's
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 84 Men schrijft meer, constateer ik, dan men leest
Men deelt zijn navelstaren
met collega's
Als waren 't zijn, c.q. haar,
alter eega's
Toch raakt men schrijvend,
lijkt het, meer verweesd
Soms gaat het met een
metafoor gepaard
Dan wou ik dat het minder cryptisch kon
Die vergelijking in het
lexicon
Zo'n brainwave, als uit noorderlicht…
Hans maar dan Anders
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 163 Ik krijg er hoofdpijn van
word doodmoe van de schijn
die de wereld dichtbij brengt
maar zintuigen verweesd laat.…
O ja Zijn handen (hemelvaart)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 170 Ik kon het nauwelijks
een feest noemen
verweesde verwarring
weemoed en verdriet
leegte door eenzaamheid
niet te verbloemen
waar is mijn doel
een huiverende kilte
nu ik niets meer voel
Hem niet meer zie
Ik bid om warme stilte
in mijn ontheemde hart
dat ik daarin Zijn Geest
als een zachte bries
mag horen fluisteren
steeds mag ontdekken…
Voorzichtigheid RIP
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 778 Voorzichtigheid is overleden voortijdig
ten grave gedragen de porseleinkast
blijft onverwacht verweesd achter
Voorzichtigheid opzettelijk misleid
in het holst van de nacht uitgegleden
op het flinterdunne ijs van de gracht
het hek van de dam
de geest uit de fles
de kou niet van de lucht
aansporend tot risico’s:
zelfbeheersing vliegt…