Alle inzendingen over vlam OR gedoofd OR afscheid

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Ik wil jou verwijderen wissen uit mijn hoofd de vlam die nog wakkert moet worden gedoofd Ik wil jou verwijderen je echt nooit meer zien niet meer aan je denken omdat ik dat niet verdien Ik wil jou verwijderen mijn hart is moegestreden jou voor altijd verbannen want ik heb genoeg geleden…

. -------------------- ...in Londen en Parijs leidde de estafette van de Olympische vlam tot felle protesten. Tot drie keer toe is het vuur gedoofd...…

Een vlam wakkerde het vuur der hoop aan nadat je alle inspanningen had gedaan tot je besefte dat het vuur weer was gedoofd door gedachtenregen in je hoofd uit een hemel van gezond verstand. Je hart kreeg de verscheurende melding: “Brand Meester”……

Verbannen en vergeten tussen ijskristallen muren Vertwijfeld warmend aan gedoofde vuren Broos, toch onbreekbaar ...dit bevroren hart Hoop, neemt afscheid ...als de nacht verstard…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Je strooit stilte voor mijn voeten door duistere gedachtengangen slechts jouw licht schaduwt mij dat ene sprankje hoop vervliegt vuur en vlam zomaar gedoofd door het gitzwarte bestempeld hier tastende in het luchtledige mij wentelende om jouw as verwaai jij, mijn wervelwind…

zij zal haar armen om je sluiten en je het hart van moeder natuur tonen Haar schoonheid herstelt de eeuwige pijn Pijn gevuld met haat door het duister een gedoofde vlam zal weer branden Als de aarde weer herstelt en de ziel weer terugkeert in jullie koude harten der haat…

Als de zachte gloed die kaarslicht kan geven Was jij een lichtpunt in mijn leven Helaas door ziekte werd jij gesloopt Niet de genezing waarop zo werd gehoopt Na een korte en oneerlijke strijd Was het uiteindelijk jouw tijd Door een stille wind werd de vlam gedoofd Hopelijk heb je gevonden, waarin je altijd hebt geloofd…

Zij weet: Het leven is als een dauwdruppel op een herfstblad, waarin afscheid duurt als een vlam, die dooft in oogwenk.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

de tsunami is weer langs geweest kaarsen zijn gedoofd in heilige huisjes waar aarde beefde liepen catacomben vol met rijke roomse geesten nog flakkert in schuilkerken de vlam van hoop in droef verwerken brood en spelen zegeviert maar jan modaal betaalt de decadenten voor zijn loos vertier…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Waar ik heen moest gaan was ik al vergeten, waar ik uit bestond, daar kom ik net vandaan, de tijd verteert de was, zo broos als het geweten, uren kruipen in mijn hoofd, het licht schijnt gaandeweg wat minder, er druipen seconden op het zand, kaarsvet verdwijnt tussen de vingers van een uitgestoken hand dan wordt de vlam gedoofd…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

de gelauwerde vaderlandse schrijver ziet geen brood in het afscheid van Reve hij is maar hoogmoedig thuisgebleven en denkt: ik ben de ware achterblijver Claus, een groot dichter uit het Vlaamse land toonde echte klasse in de kerkbank…

Lichterlijk gedicht Daar zie ik je, schat schimmige vlam gedoofd in een tel en wachten is wat rest daar schijn je weer te zijn ik roep je naam maar de wind verliest mijn verlangen en blaast je verschijnen weg wachten, alweer en toch hoop ik dat als je je weer laat zien je steeds langer durft te blijven en uiteindelijk bij me wilt zijn…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Niemand had ooit geloofd, dat bij zo'n groot verlies, waar de vlam werd gedoofd, verdriet het vuur uitblies, licht zou worden ontstoken in de bitterzoete herinnering en de liefde nog ongebroken voor mijn lief die heenging. Verdriet beheerste mijn leven na dat tragisch ongeluk, toen jij dat jouwe hebt gegeven.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Hoe kan die innerlijke vurige vreugdesdans van passie worden gedoofd als bron van het wezenlijk zijn en zelfs de dood zijn rug zou draaien omdat juist die eigen levens-kracht elke passionele vlam terug zal op doen laaien…? Laat mij mijn passie, laat mij mijn leven achter na gaan en ten volle be-leven !…

Soms denk ik weer aan haar, mijn liefde van het eerste uur, die, als door een godsgebaar, mijn hart ontvlamde tot een vuur; al liet ze mij met lege handen, de liefdesvonk voor haar bleef branden lang na 't gemiste avontuur. Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd…

Soms denk ik weer aan haar, mijn liefde van het eerste uur, die, als door een godsgebaar, mijn hart ontvlamde tot een vuur; al liet ze mij met lege handen, de liefdesvonk voor haar bleef branden lang na 't gemiste avontuur. Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd…