Alle inzendingen over vleugeltjes

Dat zich door zijn vleugeltjes laat dragen, naar alle plaatsen waar het graag heen wil gaan. Hij kent niet het geluk, dat dit vogeltje geniet. Een traan blinkt in zijn ogen, een traan die niemand ziet. Waarom zit hij tussen deze verharde muren, schreeuwend van verdriet? Waarom zit hij in deze kooi, en dat vogeltje niet?…

Ik wou dat ik een vlinder was Uit mijn gespinde cocon zou ik dan kruipen Ik zou vliegen over het groenste gras Mij tegoed doen aan dauwdruppels die van bladeren druipen Ik wou dat ik een vlinder was Dan zou ik mijn vleugeltjes zo hard bewegen Dat aan de andere kant van de wereldas Een orkaan zou ontstaan met de zwaarste stortregen Ik wou…

Daar midden op een witte roos zat een wezentje zo teer en broos, het had een lijfje rank en klein de vleugeltjes als kristal zo fijn en wat een wonderlijk schouwspel bood zij waren als karneool zo rood en daar als agaat een rand omheen het leek werkelijk een edelsteen.…

Dus de beste weg om iedereen even te laten weten dat ik nog niet gewenst was daarboven ( vleugeltjes waren op) ben ik voor twee dagen naar huis gestuurd om vanaf zondag weer te worden verwacht in het ziekenhuis... Dus: ziek zijn is geen pretje, maar wat me warm maakte waren de stapel mails die ik kreeg gedurende de opname.…

Nog altijd gelest door een lied van de grond hingen de takken al laag in het najaar Bedruppelde webben trokken het bos door en vingen wat klein was en vleugeltjes had De idyllische dood van detail en nuance maakte weer plaats voor het egale witte geschitter van sneeuw op een winterse wolkloze windstille weide Als het maar klonk…

In schem’rig groen stukje van de oceaan Zweeft als een schim het zeedier, transparant: Zich vergetend, ziet door glazen wand De mensengeest ‘t ontzaglijk wonder aan, Hoe ‘t zieltje, dat in elk trillend orgaan, Teer van doorschijnendheid, onzichtbaar brandt, ‘t vreemd, glazen vogeltje, zijn fijn als kant Geweven vleugeltjes doet slaan.…

rozenblaadjes dwarrelen op een novemberavond zachtjes in de wind Elk teer blaadje draagt een boodschapje aan jou, die ik zo mis Een paarlend traantje een zuchtje glimlach een fluister een geheimpje dat alleen met jou gedeeld kan worden In de fluister van de schemering vliegt een nachtvlindertje heel verdrietig draagt eenzaamheid in tere vleugeltjes…

Mocht ik eens herboren worden zou ik een vlinder willen zijn een mooie dagpauwoog met vleugeltjes ragfijn die van hier naar ginder vloog en bloemlezingen houdt daarvoor ben ik te oud of als een fraaie bloem die ’s morgens open springt heerlijk geurt, mijn dagen kleurt en tegelijk een lijster zingt want heden op mijn oude dag is mijn…

Als een engeltje Zorgeloos op mijn schouder Geen witte vleugeltjes En misschien ook wel wat ouder Maar wat geeft het Zolang ze mij maar kust In alle stille klanken van mijn rust Als een engeltje Of ze speciaal zo is gemaakt Niet meer maagdelijk Niet puur en niet volmaakt Maar wat geeft het Zolang ze naar mij kijkt Terwijl…

Och was ik maar een lijstertje een lijster op een takkie Ik zou zo nu en dan wat fluiten en deed links en rechts een kakkie Och had ik maar haar vleugeltjes zo kon ik kiezen welke twijg of tak ik nemen zou om de werkelijkheid te beschouwen op mijn gemak Och had ik maar haar verenpracht dan liet ik hier en daar een donsje vallen op iemands…

Ben jij die vlinder die mij vannacht toedekt met vleugeltjes van fluweel. Ik ben maar een kleine bloem in een perk vol met grote, mooie bloemen. Als jij komt mag je zitten op mijn kussen, luisteren naar mijn dromen. Wellicht hoor jij de geluiden in mijn buik dat lijkt op het fladderen van vlinders.…

Zijn vleugeltjes zijn zo flexibel, als een hand aan de pols. Hij kan ook stil in de lucht hangen, en dan landen op zijn tere pootjes. Ze hebben een dieet van suiker, uit de mooie bloemen. Hun snavel is lang, om de nectar, te kunnen proeven.…

Je was geschramd en geschaafd, je hoest was onbedaarlijk, en ook je vleugeltjes waren verwoest: waarlijk, ellendiger kon je ‘r niet aan toe zijn. Ik heb toen, om je niet te verontrusten twee van je soortgenootjes aangehouden, even git- zwart en verward van haar als jij, en voorzien van bit, leidsels en zeel, zo zijn we opgetrokken.…

gouden vleugeltjes en rode wangen brachten mij de nodige innerlijke rust, en heel ondeugend heb ik toen, haar roze blote billetjes gekust.…

Een vuurvliegje dat haar stem niet kan laten horen, de schelpen en de gangen van de oren blijven verschoond van stilte en geluid, de vleugeltjes dicht gevouwen, mondje zichtbaar zonder klank.…

Een lieveheersbeestje loopt op mijn toetsenbord punt- komma- aanhalingstekens en slash, min-plus- backpijl- insert- home, dan page up, draait er een rondje, vliegt naar mijn schrijfpapier en zet zich, vleugeltjes-toe, op mijn hand terug naar de toetsen, maar nu andersom en via enter de rand langs naar links om in de toetsgeulen zich te verschuilen…

Stroom van wit licht nu... witte vleugeltjes, Sneeuwdragertjes in haastig liefblij komen; Alles gedempt, onwerklijk bij dat kuis En kinderlijk gekoom in glansgestroom; Een teder nederzweven lichtestil.... Een toegedek van klank met handjes blank. 't Zwarte en te luide schuile, dat het Reine Een wijle op aarde in sneeuweluister wijle.…

Elkaar zo broodnodig, schattige Lieveling Fladderende vleugeltjes, feller dan de snelste Goldwing. We hebben elkaar zo lief, zo lief wezentje dik bemind Me waar zo lief als mijn eigen kind. Lief ook leed gedeeld, hartendief; ons Lief Verzinkend in jouw trouwe ogen, mis je reeds mits je net verlaten.…

strijk voorzichtig, hebt de uwe u gevonden, beide ogen dicht dek met uw linker uw rechter handpalm af, of andersom, zie boven, en breng het kierend kistje van uw handen naar uw lippen en blaas uw laatste adem in de dode mollenmond, hij zal zich uitrekken voor hij u mee omhoog neemt, uw zwartsatijnen vlinder, wiekend op zijn vier gespierde roze vleugeltjes…

En juist daarom fladder ik enkel nog wat spaarzaam met mijn uitgedunde vleugeltjes, stiekem onbespied in de nacht en mijzelf daarmee nog amper wat respijt gunnend.…

Hier en daar een compliment teneinde positieve energie wordt opgeladen en vleugeltjes ontwikkelen tegelijk heb ik een grote bewondering en verwondering voor al wat je doet nu en morgen O mijn liefste Lente, hoe (on)grijpbaar en mysterieus je ook bent; ik zal er altijd voor je zijn.…

Hier en daar een compliment teneinde positieve energie wordt opgeladen en vleugeltjes ontwikkelen tegelijk heb ik een grote bewondering en verwondering voor al wat je doet nu en morgen O mijn liefste Lente, hoe (on)grijpbaar en mysterieus je ook bent; ik zal er altijd voor je zijn.…

Bolle buikjes, volle dijtjes, met vleugeltjes zo zijdezacht. Ingeklemd tussen BZN en Alle 13 goed keken zij mij meewarig aan, daar in die doos, afgedankt en van God en iedereen verlaten. Ik heb ze mee naar huis genomen hopend op een tweede, beter leven. En ze strategisch neergezet. Op mijn schouder om mij altijd te beschermen.…

Schelpjes fraai geschikt als in een schilderij kleuren samen even mooi en prachtig parelmoerwit, lila, zachtgrijs gestreept in een goudgele achtergrond Een meeuw stapt parmantig over de kuiltjes in het zand gele snaveltje recht vooruit, kopje eigenwijs geheven vleugeltjes keurig glad gestreken op de rug staartje fier omhoog Een vriendje…

Voor Maan’s gouden vensterraam Scholen ze al hun kopjes saam; Hebben hun vleugeltjes klaargeleid, Wachten nog maar op de juiste tijd. Suja, suja, diedeldomdeine, Droom-vrouw ! kom En vlij mijn kleine Vlij mijn kleine…. Die slapen wil…. In je droomhof…. Manestil….…

Ze fluit een eigen lied, niet meer de versjes van ‘t verleden Echt trots tsjilpen wil nog niet; ‘t gezang zoals zij vroeger deden… Ze denkt dapper aan de deuntjes maar een enkele aanhef laat haar breken, Wie zal haar in haar poging steunen; zo lang eenzaam opzij gekeken… Achterlaten ís het leven, sla stoutmoedig je vleugeltjes uit Je kunt…

O zie, hoeveel gevlinderde bloemkes, vlammend geel, met vleugeltjes van zacht fluweel! Ginds roept een koekoek in de wei; en deuntjes klinken allerlei van al de vogels van de Mei. O spottend meesje, swatel maar, gedoken achter uw houtmijt daar, ik hoor u wel, maar luister naar... een leeuwerik, boven het koren!…

'k Ben nu zo moe, wil mijn vleugeltjes wat laten drogen." Het lijfje was nog trillend van de kou, haar handjes en voetjes klammig vochtig blauw. 'k Vroeg haar wat dichterbij te komen zo teer en broos, net als in mijn dromen. Zo lief, snoezig, schattig, klein voor mij hoefde ze echt niet bang te zijn.…

tijd beleefd als majestueuze beuk Toen eekhoorntjes zijn verse nootjes aten onder zijn kruin van dode takken En hij zo de basis mocht vormen van hun levensverhalen Terwijl zijn witte bast langzaam afbladderde door het gekras van kleine spechtenklauwtjes Heeft hij in zijn blanke berkenborst trots hun nestjes gedragen Totdat zij met hun jonge vleugeltjes…

Een elf met roze vleugeltjes of een boerinnetje die een koe molk. Nu dacht hij haar zo te krijgen. Dan wilde ze dat net juist niet meer en wierp ze haar voor zijn voeten in honderdduizend stukjes. Allemaal puzzelstukjes schots en scheef door elkaar. Hij boog zich over haar te moeilijke opdracht. En hij verloor zich in haar puzzel.…