Alle inzendingen over voer OR vogels

conifeertjes in een namaak houten bak maar ach wie mist hem nog in dit tijdperk van steen behalve een enkele vogel die vergeefs blijft zoeken naar haar oude nestelplaats…

Meestal gaat het wel, soms ben ik zelfs blij, dat mag -- dan op de foto.…

Zwemmend achter het basalt op de dijk van het Ijsselmeer, voel ik me zo rijk, ik kom er altijd weer, en hoewel niemand hier voer ik, al lijkt het gek, zwemmend een gesprek, (vroeger met mijn ex, toen W, met R, later met een P en nu met K, maar hoe hij of zij ook heet) 'k vertel hoe mooi en stil het hier nu is, hoe ik geniet, je veel vogels…

Jij zweemt op klassiek ik kick meer op rock, Jij bouwt op zekerheid ik doe vaak gewoon 'n gok, Jij valt alleen op blond ik ga voor de ondergrond, Jij bent vreselijk sportief ik ben happy inactief. Raar dat we er samen nog altijd voor gaan? Het klopt gewoon, tegenpolen trekken aan!…

Hoewel er meer gerookt wordt en geblowd Door jongeren, hier geldend als "van ginder" Trekt alcohol hen weer beduidend minder Dan menig "van hier komend" soortgenoot Wie van de twee partijen is verdoolder? The truth is in the eye of the beholder...…

Ooit was het vinden van één coelacanth Een reden voor verrukte nieuwsberichten Waarover Gerrit Achterberg weer dichtte Dat vers werd een klassieker naderhand Wie nu voor vijftig verzen rond ziet drijven Kan van verwondering aan 't wenen blíjven…

Woest is ze op de vogels in de lucht. Omdat ze ook nog snel iets wegkapen, ze gaat dan, is weer verdrietig en zucht….…

Voordat soldaten worden uitgezonden Wordt eerst een aantal vragen afgevuurd Vervolgens worden ze pas weggestuurd Wanneer hun geest in orde is bevonden Maar geen rekruut die een voldoende scoort Want wie naar Uruzgan wil is gestoord…

Kwaak zegt het eendje en plonst in de diepe sloot lekker brood vandaag.…

Dichte, onheilspellende duisternis omringt een oude oosterse olielamp. Daaruit kruipt, traag hortend, een bange damp, waaronder zwak schijnsel gevangen is. De vlam, nietig als een dorre gele lis, siddert in ademnood, voert verbeten kamp, wil drinken, zuigt moeizaam met hevig gestamp. Maar _ aan lavende vloeistof nijpend gemis... Storm en…

doden te wekken en het schijn van opportunisme dooft in de genitaliën van geliefden, zonder elkaar is het koud maar eens wordt het heden en dooft de lust bij het grijzer worden van het haar het getij entert het gezag en spiegelt zich in het gelaat van de eenzamen – welke we tenslotte allen zijn – ontsnappen is geen raadgever maar is het voer…

de fleur van woorden raakt diep van binnen de vurigheid van mijn betoog verblindt jouw zicht langzaam voer ik je mee naar onontheemde gebieden waar nimmer 'n voet de bodem heeft gekust daar laven we ons aan de schoonheid van hemellichamen die uiteindelijk kleur bekennen…

Zo’n avondjurk met een fantastisch lange rok, een blote rug, bijna bloot bovenstuk, dat draag je bijna nooit. Duur was die bovendien en koud ook wel een beetje. Zo’n mustang sport model met open dak, een zwoele zomeravond met even stoppen op een open plek onder de volle maan en wat er dan op volgt, wanneer je zo alleen bent, zo saampjes…

in onze bootjes hebben wij als piraat of als ontdekkingsreiziger de wereldzeeën bevaren overal waar we kwamen veroverden en ontdekten we vele schatten verre landen weerstonden vele gevaren onze schepen waren klein kwetsbaar met vast zeil afhankelijk van de wind en de soms te woelige baren als je pech had sloeg hij om met zeil en al…

1 Als herten in de verte dorstend naar land Burlen de schepen 's nachts en wekken mijn vriendin. Wij zijn ook nog maar pas naar hier gekomen Om nieuw leven. Oude liefde wou dat zo. 's Ochtends tilt het noorderlicht de slaapvertrekken Uit hun voegen, hemelt ons hier langzaam op In een machtig geheel, een helende verblinding. Daar…

Een debat over Marokkanen voer je niet 's nachts een debat over Marokkanen voer je overdag een debat over Marokkanen voer je met name met Marokkanen maar of de PVV "De Partij Voor Verdeeldheid" dat ook echt wil is op z'n zachtst uitgedrukt twijfelachtig! Partijleider Wilders noch zijn buitenkant noch zijn binnenkant matcht!…

Op de voedertafel buiten kwam een kleine roodborst eten. Hij ging niet weg, hoewel hij mij zag staan. De mussen slaan steeds op de vlucht, wanneer ik voor mijn venster sta. Hij pikte rustig verder, het was zijn eer te na. Hoe klein is toch zo’n beestje. Met pootjes o zo dun en fijn. Zijn kraaloogjes keken me aan, alsof ze zeiden: “Ik…

We voeren rellen En schreeuwen virtueel ons moord en brand Beschaafd zijn wij, na lange evolutie Wij voeren digitale revolutie…

De Stern, een Aalscholver, iets kleins in ’t riet we voeren zachtjes langs de waterkant maar de bewoners zongen hard hun lied hun lied verheven boven platteland we hielden ons zo kranig, als graniet als de natuurliefhebbers echt verwant aan vogels, reeën, in een rampgebied ik sprak meest stadse woorden als passant de koude regen striemde…

Hoor hoe de luchten luid klinken, gevuld met vogels die droomverloren ergens niet meer thuis zijn, maar toch hun weemoed niet de boventoon laten voeren. Hoe ze al is het nog niet zo heet op dit ogenblik, vertellen over het zonnige zuiden en hoe ze over enkele maanden daar weer naartoe trekken. Hun hart is nu al onderweg. Luister maar.…

"Ik zing zoals de vogel zingt, die in de twijgen woont." Goethe…

Hoor hoe de luchten luid klinken, gevuld met vogels die droomverloren ergens niet meer thuis zijn, maar toch hun weemoed niet de boventoon laten voeren. Hoe ze, al is het ook nog zo heet op dit ogenblik, vertellen over het zonnige zuiden en hoe ze over enkele weken daar weer naartoe trekken. Hun hart is nu al onderweg. Luister maar.…

Gebroken harten, Het water aan de lippen, Voer voor de vissen.…

Een vreemdeling kwam voorbij: wij keken, hij ging – waar wij niet durven.…

Ik ben een vreemde voor hen, ik heb geen humor – die dat overbrugt.…

Ik drink haar lippen als honingzoete wijn en voer mijzelf dronken…

zorgzaam slaat de mees een regenworm in stukken voer voor haar jongen…

graankorrels en brood Zij weten al dat ik hen kom bedelen En dringen om mij heen van klein tot groot Ze zijn zo tam dat ik ze zelfs kan strelen Dit is geluk - ik kan het niet verhelen Als ik een god was ging geen vogel dood…

Rijnsburg is in rep en roer, op de veiling zat nee- niet in voer, maar in bloemen goed verpakt, een spin die je met gemak, de dood in stuurt. Men pakte het beestje beet, zette hem buiten zonder de weet: een giftig beest vast te hebben gehad.…

Dat ze op eenzame hoogte de koers blijft volgen met een bestaan waarin zij gezelschap krijgt van bruisende kruisende en ruisende vogels terwijl dagen en nachten voorbijscheren Bovendien leidt ze een eigen leven vol overgave en strijd; ver weg van alle drukte.…