Steentijd
Al meer dan vijftig jaren
gaf hij lucht en schaduw
aan ieder die dat wenste
nu vond men hem te lastig
te veel zonlicht wegnemen
altijd maar bladeren vegen
een bron van vogelpoep
echt te veel in de weg staan
zijn stam en takken
verdwenen als voer
voor een gulzige open haard
in de kale tegeltuin
staan nu op zijn plek
twee plastic conifeertjes
in een namaak houten bak
maar ach wie mist hem nog
in dit tijdperk van steen
behalve een enkele vogel
die vergeefs blijft zoeken
naar haar oude nestelplaats
Geplaatst in de categorie: natuur
mooi gedicht...
Een rilling bij de vierde strofe geeraardt..
Goed verwoord.