Alle inzendingen over vogels

Vanuit het niets verschijnen zij ten tonele Om zijn grijze hoofd dartelen zij als uitgehongerde donkere duivels Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht om hun laatste strijkje te mogen spelen Wiekende vleugels zonder richting laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels die verdwijnen in het herfstige…

het was de wind waar je ooit van hoorde strelingen van wat nog komen zou ze lachten als glinsters op water tussen de kruinen van de toekomst bewogen de jaren stormen had je in de hand luwte opende een meer om op te blijven en van het dwarrelen van de vogels dacht ik kon je leren…

Vogels zuchten Onder t Vergezicht Plots is hij daar Die aanzuigende lucht Een gevleugeld Vertrek naar lengend licht Samen vliegend in de V van vlucht…

mag ik dalen in jou verdwalen voordat de laatste kus ons slapen sust we vlogen samen jij vitaal in diepste donkerblauw zo wolkenvrij je ging hoger dan je veren konden dragen ik relativeerde kwam je halen in dalen verloor ik ook de enig laatste wilde veer…

een nieuwe toekomst aanwezigen wat hoop doet geven hopelijk is 't verblijf hier voor hen maar voor een korte tijd al lijkt hun eigen tijdsbegrip door de oorlogsellende voorgoed verdwenen het gevoel en 't denken is enigszins beschadigd door bominslagen en 't gehuil van kogels de straalvliegtuigen in de lucht als bommen werpende vogels…

een vogel vliegt gepaard klapwiekt haar schaduw naar de morgenzon ik volg van donker wit naar kleur en proef de ochtendgeur zij ontdekken de bekende stekken het avontuur dat leven heeft en hopelijk geeft…

heb een holletje gevonden mijn nestje opgebouwd met takjes die we kenden gestoffeerd met zachtjes pluis al eerder had mijn uitverkoren mees zijn jawoord al gekeesd op zoek naar een toch lichtjes sjofel onderkomen ben een simpelmees ons broedsel is te snel gekomen voor de de jongen van mijn dromen is het voedsel niet genoeg…

Het torenvalkje zit op een paal, kijkt rond, wacht, en duikt naar het gras.…

Om 't beestje te verjagen Dat brengt rust in de dagen Mocht 't allemaal niet lukken En houdt de roeker nukken Trekt men een lichtpistool Want d' vogel groeit als kool!…

zag de dag in licht ontplooien je roodborstte zo klein hiphopte in maat op het vroege ochtendlied van vele vreemde vogels je danste zonder toon te zien en toch voor mij de kleuren van ons leven…

in het witte rijpen van de bomen zag ik je komen je winterde het warme sap dat nog de afdronk van een herfst had weg is de wind het ritselen van bladeren alsof het leven is verstild toch zie ik kleur in vogelduiken hun fluiten heeft de zoete lentegeur van nieuw ontdekken geeft de dagen weer wat fine fleur in langer rekken…

De verre heuvels liggen dof te blauwen, Een donker waas ligt om hun kruin te dauwen, De vogels lachen luid met klare klanken, 'k Ontvlucht de stad en vlij me op groene banken.…

gespreide vleugels zonnen vredig in het gras snorharen trillen [haiku]…

na een laatste worm geniet hij zijn buikje rond in de avondzon [2011] foto:Markwin Montanus…

golven vol gebrul spatten schuimend en vlokkend lachend scheert een meeuw…

we vliegen zonder vleugels spreiden armen in windstil moeten lopen zonder passen omdat de voet geen wegen wil met mijn liefde zal ik pijn doen van je houden met mijn haat eeuwig zijn in jou begeren als je ooit voortijdig gaat samen dagen zien als morgen iedere blik een andere kijk verschillend in elkaar beleven respect als ik je niet…

de schaduw van gespreide vleugels komt dreigend op haar af haar blik en lijf verstarren dan vlucht ze weg van 't raam tevreden strijkt hij in de dakgoot neer niet elke vogel schrikt van groene ogen…

Een koude appel op de besneeuwde aarde Een merel smikkelt…

op mijn verjaardag 's ochtends vroeg een aubade van een zanglijster…

Dat wiegend achterwerk en haar sluiks loeren, quasi nonchalant maar opperst paraat, mijn sluw poezenbeest. Haar bekkie klappert en kwijlt als zij tijgert over spriet, dichter bij haar prooi, maar dan verraden door haar zwiepende staart, de kauw plots tergend kraait, gestoord in zijn goot diner, zwart met vleugels wiekt en zo aan haar…

De meerkoet, links rechts pikkend verandert het statische silhouet aan de overkant in een vloeibaar dansend paar.…

Oh, kleine vogel op die witte bloesemtak. Verscholen tussen het maagdelijk wit van mei. Iets van roze bloesem gloort verderop. Jij zingt er een goud gekeelde romantisch klinkende vogelserenade bij. Jij bent die nachtegaal van mei. Speciaal voor mij uit de Chinese keizerlijke tuinen uitgevlogen.…

Scheer je weg met je verhalen van ellende en pech hoorde jij die lijster niet die floot en die deed dat niet van verdriet zag jij de vlinders tegen het blauwe hemelsere dat was een geschenk dus als je het maar weet leven doe je samen met wie of wat je ook bedenken kunt geluk zit overal in gek genoeg ook mijn allerlaatste zin.…

De wereld ontwaakt Zilver uit een loden keel Een heggenmus zingt…

heel hoog in de lucht of diep onder water altijd voor iets op de… vlucht ik ben wel onzichtbaar dus best moeilijk te vinden voor velen… ongrijpbaar maar voor wie me wel vindt met durf en volharding zal streven zoals wind op zoek naar iets mooi zo vrij als een vogel verlost van zijn… kooi!…

De zon zakt Stil in de zee En gedwee Ga ik mee Spiegeling In het water Helder, bijzonder Vogels koppig en uitgelaten De zon gaat onder!…

waar de taal als een florist magistraal tongzoenen kweekt waar traag ontvouwende chemiluminescente processen dwaallichtjes baren waar arboreale vogelgeesten boven het zonnestraal-oogstende dageraadspaard dansen daar moet de denker het oerbos van de geest betreden…

Dan zonge ik, o vogel, en schaterde ik blij, en niemand en zou het mij weten, terwijl ik, aan 't zingen en 't preken, lijk gij, waar' hoge op de wolken gezeten! Hei, hemellawerke, mij liefelijk dier, o, mag er een mens u wat heten, kom neder, kom neder, kom nader, kom hier, kom, wil toch een stondeke beten!…

Onderlangs een rijformatie Van ruizende populieren Zwinden zachtjes de wateren En dolkoppig tierelieren Uitwaaierend over de vegetatie Sabelzwarte luchtacrobaten Er met vedergeboren vleugels In een jakkerend stuntgewiel bovenuit Onbeteugelde aubades serenadend Op het salsabil van de wind Waarvan wij abstruus De afglans intueren…

De doodgevlogen vogels in hun doosjes. Geruisloos sterft het kind ze na. --------------------------------------------------- Uit: 'Een koorts van glas', 2007.…