Alle inzendingen over voorbij gaan

Terwijl het mes nog snijdt in het bloedend hart mag je jezelf verwennen met een zachte pleister op de rauwe wonde totdat het rustiger wordt dan kun je weten hoe mooi het was hoe goed het ging... Voor zolang het mocht en kon bestaan Nu is er de pijn om iets wat zó mooi was maar niet méér zal zijn dan een zoete herinnering…

De man keek de specialist droevig aan en zei:"trek de stekker er maar uit, laat mij maar gaan". ............................. Dus zegt de huisarts: "ik zou het niet weten, het komt niet van een virus of wat u hebt gegeten". Schrijf dan neer wie wat mag erven. Kunt je thuis zonder "slangen" sterven.…

De darmen zomaar ongedwongen en vrijuit leeg laten lopen: de eerste en laatste werken van een lang mensenleven.…

Als je ooit zult gaan, dan zal ik mij zorgzaam om je schouder slaan, koesterend jouw lichaam. Als je ooit moet gaan. Ik zal jou een monument van woorden weven dat daarna elk moment als een stille deken warmte zal geven. Als je ooit moet gaan.…

De Sint die heeft het land alweer verlaten De Stint heeft ook zijn langste tijd gehad Ze kozen zeer gezwind het hazenpad En worden tijdelijk niet toegelaten Gelukkig komt de Kerstman weer in ‘t land Kijk daar: met Arjen Robben...hand in hand…

je klikt en raakt me aan je laarzen gaan voor woelig ritme subtiel laat je me stikken je hakken zien in sensueel getik toch strikte ik je blik je veerde op en knikte…

we liepen jaren hand in hand kinderen aan de ene ik aan de andere kant ik liet je gaan jij liet me lopen vrijblijvend was het nooit er bleef steeds iets te hopen wij komen langzaam op onze plek de kinderen hebben ruim voldoende aan hun eigen stek het hopen heeft gefaald verwachtingen niet uitgekomen de rekening wordt nu betaald…

Ongeduldig hart ik glij weer voortdurend weg richting koningshuis.. hoeveel slippertjes kan mijn status verdragen die halfslachtigheid.. zoveel beloften utopistische feesten gewetenloosheid.…

en dan weet ik het - ik moet slaan want echt een mooier moment is er toch niet om samen op het hoogtepunt naar het hiernamaals te gaan…

Ik wil langzaam gaan vandaag, duizelig ben ik – nog van jouw liefde.…

bomen klimmen om de honing van de bijen te stelen ik zoem vervolgens een leger boze bijen die hem steken op zijn neus en knieën tot brommend de beer huilt van pijn dan vertelt wanhopig hun moeder mij dat met al die spanning en het lawaai de kinderen zo nooit slapengaan de kleintjes zelf fluisteren echter nog eentje papa voor het slapen gaan…

De nacht kleurt het verlangen Voorbij het purperen avondrood, Een bootje draait en danst Op golven net een slag te groot Driftig manoeuvrerend Raakt het nodeloos in nood, Geluk eerder nog verterend Nu met schrik beroofd van De laatste meedeinende golf, Op verlangens na verdronken.…

een zacht gebaar waarmee hij haar de stoeprand wees de knik, een hand het lachje van begrijpen toch wist zij zich van beiden nog de wijste er zijn geen woorden meer er is ook geen verzetten gevangen in haar regelzucht van rust de stille tucht voor buitensporig gaan hij had de naam van een charmeur kende kleur en…

Twee aan twee, komen overal beukenblaadjes boven de bosgrond. Die boompjes van de toekomst wacht meestal spoedige rooi.…

Papa blies bellen tegen mijn buik en tussen mijn benen Papa maakte me wakker om te plassen, en masseerde me van binnen ....Op zijn kalender ....zet papa tekens ....voor de veilige tijden ....Ik ben gaan ruiken ....naar angst, aangestoken ....door de geur van mijn zussen ........Dat nodigde hem uit ........Kom maar, het is veilig…

Hoe zwaar is het om bergopwaarts te gaan er is de twijfel ,de onmacht, de onzekerheid zult Gij uwe arm dan om onze schouder slaan een blijvende steun zijn in onze eenzaamheid?…

Plots omhooggegaan met de vleugels uitgestrekt op weg naar het licht. Ik zou me graag willen begeven naar een plaats waar mijn leven wordt bewaard en mijn door ouderdom afgetakelde geheugen zal insluimeren, ver weg van alle drukte en harde geluiden Een ruimte zonder geschreeuw en waar tederheid een diepe zucht zal slaken. Ik zou een deur…

Als de maan de zon doet verdwijnen, Als de sterren weer ontstaan, Als ik mijn armen om je heen kan leggen, Weet ik zeker, ik laat je nooit meer gaan.…

blauwzwarte inkt de schittering van zilveren strepen onder een tere witte lucht hoe de stippen van vermiljoen azuur citroengeel in woorden vangen grote golven met de pen oorverdovend laten rollen hoe uit grijsgroen water bellenblaasjes doen tinkelen misschien moet het water in ons verzinken moeten we het laten gaan…

Laat alles varen, en meen je soms dat iemand je riep, je aanspoorde toch vooral door te gaan, de laatste grens is in zicht, elke berg is te hoog, elk water te diep.…

Het leven gaat aan ons voorbij Eén ding is zeker We zijn allemaal geboren Eén ding is zeker We gaan allemaal dood Het leven gaat aan ons voorbij We zijn allemaal verschillend Toch zijn we allen één! De één donker, de ander blank Toch zijn we allen één! De één is rijk, de ander arm Toch zijn we allen één!…

Je hebt 'het' gemaakt als je vooral 'heel gemaakt' bent. Wanneer je je voordoet, alsof je heel wat bent. Slechts deze overduidelijke bevestiging is diepgaande ontkenning. Ontkenning van ontkennen. Nog eens er bovenop. Ze zouden je maar eens herkennen...…

Gedachten drijven als de regenwolken en brengen alles even voor de geest: het twijfelen, het zoeken naar de zin, maar ook de kronkelingen van het denken. De vreugden en de zorgen, zelfs het licht dat diep verborgen was in alle pogen, de regen en de wind, de vrede die zich schuilhield in de grauwe kieren. Maar alles is toch goed nu, ook het…

Voor Piet komt er een horrorwinter aan: Van SBS mag hij dit najaar gaan.…

Alles staat er nog, maar het geeft me geen idee -- wat ik ermee moet.…

, ook al doe jij dat niet dus de tijd heelt alle wonden, en snelt vervolgens voorbij Al doet ie dat dan niet meer voor jou, alsook voor mij…

Voorbij durven gaan aan vroeger en aan later. Kunnen we genieten van dat ene, dat we werkelijk bezitten? Durven we volle aandacht te geven? Aan al onze momenten? Aan dit ene moment?…

Je zei: o, niet zo vaak maar wel vaak even en voorbij als vogelvlucht Ik vroeg: hoe vaak begrijp je liefde onvervuld. Je zei: alleen de jouwe, onbedreven, onbedorven als water, zuiver als scheppingslucht. Toen zijn we opgestaan en buiten samen herfst gaan vermoeden.…

ik zag je lach reiken voorbij enige gelijkenis een blik die nog intenser het eindeloos onbereikbaar zag jouw lichaam kende al stukjes verrijzenis uit het dagelijkse bestaan jij dwaalde in het bi- polaire van het vagevuur in zigzag gaan jij zo hemels aards in het streven naar volmaaktheid even van god los…

Gaan we stap voor stap voorbij de grenzen van humaniteit en naaste plichten. Nu dan stroomschokken met als einddoel het activeren van de boevenstoel?…