Alle inzendingen over voorjaar

meer telt maar wel talloze boze geesten velt mag ik dan even naast je liggen wanneer jij dons als tijdloos kiest geen uren wint alleen maar verliest de zon weer langzaam op ziet gaan moeizaam ademt tot weer een maan mag ik dan even naast je staan wanneer jij jouw laatste herfst beleeft sneeuw en ijs geen kans meer geeft toch nog op het voorjaar…

Een zanglijster fluit vanaf de top van een boom het vroege voorjaar Als de dag ontwaakt, zal menig vogel vrije geluiden produceren Keer op keer meesterwerken op maat die voortborduren op de stijl van afgelopen periode aangevuld met enkele nieuwe creaties.…

vertel van het uur dat zich traag verplaatst in het lome licht dat schuilt achter verstild bladerdek waar een vogel zweeft op de thermiek van verlangen zoekend naar zon die het voorjaar brengt vertel van de wind die verhalen leest van huiverend woud en vertel van het blad dat een bries imiteert op de zachte deining van een slaapdronken…

Weet je nog, dat voorjaar? We kregen onze eerste zoon. We huilden van geluk. Ons leven kon niet stuk. Het was er toch zo heerlijk, ik denk dat steeds maar weer. Er groeiden zomaar grote bossen narcissen, als een kind, zette ik ze overal neer. Ik vraag je: "Weet je nog?" Dit was wel zestig jaar geleên.…

mijn beeldschone dame bent en ik slechts je dienaar helaas schenk ik geen thee meer in de koele ochtend op de veranda je sierlijke hand door mijn haren Ah, ik mis je de vreugde van ons samenzijn zo zelden in een mensenleven wat een geluk hebben wij gekend mijn liefde is onveranderd hier is het winter en ik verlang zo naar het voorjaar…

Het voorjaar ontwaakt als een nachtprinses in de hoofdstad je noemt mij in de taal van bloemen bloeiwijzer naar het eerste begin in de gedachten van een ander maar ik verander niet ik neem geen ruimte uit jouw denkwereld ik ben als een schilderij verfstreken die met stilte dwepen jij vergeet de handgeschreven brieven in…

Wel ’t is het resultaat N atuurlijk, van de Voorjaars Alchemie…

in de vroege dagen van het voorjaar waar de tijd 8 maart kalendert vieren wij de liefde voor later die veertig jaar geleden in het land van maas en waal toen lente jullie leven nog bloesemde elkaar werd beloofd het erewoord van toen bevruchtte zich tot doorgegeven leven dat rijpend aan zoete lenteregens een lange zomer kondigde waarin verfrissende…

Geert zal in het komend voorjaar, zijn grote slag gaan slaan. Het afgelopen jaar is moegestreden, want ook jaren moeten sterven gaan. De knoppen zitten al aan de kale bomen. De donkere dagen worden alweer licht. De zon is vanmorgen gewoon weer opgegaan. Ook bezorgde mensen zijn vanmorgen, wonderlijk genoeg, gewoon weer opgestaan.…

langzaam schuurt de wind langs mijn vel het drijft de warmte weg dat gaat alsmaar door zo weet ik wel het droogt de huid niet nieuw als ik dat zeg en verzucht soms mijn adem op een ruit zeker, de nieuwe lente openbaart zich telkens weer in het voorjaar, of bij toeval soms nog een andere keer toch is de piramide onverbiddelijk de weg…

Leert men de Vlaamse Ronde kennen Van Wevelgem tot aan Ostende Maar pas door klimmen zal men wennen Aan de Pijl en de Ardennen Men rijdt zo lek op de kasseien De hel van 't noorden dwingt tot staan Een waar coureur weet ze te mijden Zo was 't, zo is 't, zo zal het gaan Luik - Bastenaken - Luik, Ardennen De klassiekers van het voorjaar…

vertel van het uur dat zich traag verplaatst in het lome licht dat schuilt achter verstild bladerdek waar een vogel zweeft op de thermiek van verlangen zoekend naar zon die het voorjaar brengt vertel van de wind die verhalen leest van huiverend woud en vertel van het blad dat een bries imiteert op de zachte deining van een slaapdronken…

jaren later na rijping op het leven te toosten aan een meerdelige romancyclus beginnen om een literaire prijs te winnen die ene hoge berg nog in gedachten om die met groot gemak te beklimmen eerst even iets anders – hij blijft wel wachten trainen voor die schaatstocht want je weet maar nooit hij kan elk jaar toch nog eens komen elk voorjaar…

Zoet en zottekes klinkt vroeg in de wei de altoos vigerende blaaskakerij het oproer kraait, thans neigt het voorjaar te weeën alterweeïg ligt het zieke najaar doods en verdelgd maar welaan, heugt uw gemoed deins niet voor het ritueel in greppel en sloot kleurde 't water reeds rood thans blinkert een coupe soleil door de gordijnen…

altijd dicht bij elkaar vergt de tijd van ons geen groter offer of de zindering van het totaal in de schemer van onze lichaamstaal is de stilte in de ban gedaan Waar je nu ook bent, ik richt mijn blik niet naar buiten, waar je in het veld naast mij opeens verdwenen was de zomer is zijn glans kwijt, onze bloei ligt achter ons, in het voorjaar…

In 't heel vroeg voorjaar Heb ik het zien staan - Toen ben 'k nog zo zachtjes Daar langsheen gegaan. Maar een mooie morgen Toen was ik zo blij - Toen mocht ik dat bloempje Gaan plukken voor mij. Lang heb ik gelopen En toen ik het vond - Toen lag het verschrompeld En dood op de grond!…

Maar wat in ’t voorjaar rijz’, verjeugdigd en herboren, Het kan de doodse rust van ’t akelig graf niet storen, Waar ’t statig gewormt zich nestelt in het slijk: ’t Is dor en levenloos, als de uitgedroogde splinter; Ja, drie voet onder de aard is ’t zomer, herfst en winter En lente te gelijk!…

Ik geef mijn ziel voor groene loten, wie zet mij toch weer op mijn poten, zodat ik in ’t voorjaar uit kan lopen zolang er leven is, mag men toch hopen? Lieve gemeente: geldt dit ook voor mij, hak mij tot schrootjes of maak me weer blij! Loop niet langer te lanterfanten u kunt mij rustig overplanten.…

Els Es Les Al Alles Ja, alles Krijgt een nieuwe kans De takken aan de bomen Maken knoppen Bloeien Maken bladeren Vergaan Om plaats te maken Voor de sappen Van de knoppen Die in het voorjaar komen gaan En zich openen Wat u dacht En verwacht Dat na snoeien De boom zal doodbloeden Fout Er komt nieuw hout Met alle macht En uit volle…

pijnlijke heupen en knieën worstelend op deze gang verjaardagen en namen uit mijn hoofd verdwenen vergeten gezichten van lieve vrienden strijdend tegen de ziekte in het vroege voorjaar een domme uitglijer op weg naar de bingo die steun ontbeerde van mijn tanende armkracht pijnlijke botten aan mijn ondervoede torso heen en weer…

Zag ik de laatste knoppen van haar takken Het Tiroolse kostuum kinderen haar hondje Nog voor het voorjaar is geworden Ook vandaag krokussen en sneeuwklokjes. Vanuit een slechtzittende stoel in de aula Elke maand week seconden lang terug En op de weg lag geen appel maar een slang. En ik dacht aan toen, aan voetbal op het plein.…

Hoe dan ook het voorjaar nadert die me zal meenemen naar een wereld vol verrassingen waarin ik langzaam overga naar lente maar elke keer weer met een fantastisch gevoel van beleving en waarneming die mij gelukkig maken; raken nabij.…

In het voorjaar komt de verrassing. De zaaddragende planten tijdig geknipt de heggen, nog eenmaal te snoeien, volgend jaar weer verder. Er daalt rust in de tuin, de wonderbaarlijke groeikracht is sterk afgenomen, wat nog te doen staat is te overzien.…

Nu volg ik de voetstappen tot de dijk, gewapend met schrijfgerei en lees in de wilg jouw naam, die ik ooit hartstochtelijk schreef, ieder voorjaar met een geslepen mes, tot ook jij weer overdreef. Getuigen en geluiden zijn verdwenen, maar het wonder niet voorbij.…

Verheven en rank spreken zij, aardgebonden, groeven gebeiteld langs een liniaal met beider zich welvend ontvouwend acanthus het eeuwenoude intieme verhaal Waar 't marmer in duplo zich richt in het zenit, waar eerbied woont tussen plicht en geboden daar zetelt in 't midden de tempelgodin, symbool van de hemelse code voorjaar…

boerenland weideland het thuis van vele vogels ieder voorjaar weer maar de vogels de vogels zingen niet meer* het leven is uit het weideland kapot gemaakt door gif en kunst- en de vele andere mest waardoor de vogels zijn weggepest al wat het land hen ooit aan levensvreugde bood helaas zo pijnlijk zo zeer – is niet meer is verdwenen levenloos…

Zingt ze mee dan zingt ze zachtjes fluistert haast als briesjes wind kietelend in mijn oren die mijn ogen laten horen anders dan ik zie De lente komt eraan…

Een vogel zingt als winterwolken voorbij drijven in de lentewind…

Wind die meedogenloos Heeft huis gehouden, Luiken los geschuurd, Hengsels hangen er maar bij; Kletterende hagel, Razende stormen teisterden Het houtwerk - Verf die allang haar eigen Kleur verloren is, Ze is door en door verschoten, En toch is wat nog rest Van ongekende schoonheid - Het leven is er zichtbaar Doorheen getrokken…

Wit tint de sierpeer met weelderige bloesems in voorjaarsmode De kersenbloesems fleuren grauwe straatbeeld op dwarrelen als sneeuw Er staat geschreven geen voorjaarbloesems plukken wind kan niet lezen Onder de bloesem met voorzichtige voeten over bloesem gaan…