Alle inzendingen over voortgang

is het mijn weg van hier tot aan het schelpenpad waar mijn voortgang werd verminkt door het knarsen van de zee was het een verwrongen perceptie van het beeld dat ik had verwacht?…

zij kende geen pose in de verstilling van het moment altijd waren haar ogen aan beweging en voortgang gewend souplesse en charme gaven haar zwier met een lach van plezier haar dynamiek piekte velen tot zaken die zij anders gewoon zouden laten zij ging hen voor zonder drempelvrees door de poort van een ongekunstelde wereld…

Zelfgenoegzaam ligt hij erbij, woordeloos manend tot voortgang, zonder fatsoen en zonder geheugen. Eigengereid en zonder wrok, met als enige verbeten belager de met woorden doorbroken stilte.…

kijkers Met een wonderschoon Palet van wel duizend Kleuren bruin, zo onnavolgbaar Op hun plaats gekomen, Ogen die vanaf je geboorte Nog nooit hebben kunnen zien - Je hebt geluk gehad, zeg je, Dat je niet op latere leeftijd Het zicht in je ogen Verloren bent, dat is veel erger; Terwijl ik je bij je hand neem En samen met jou voortgang…

wat is de beste plek om een datum vast te leggen waar spreken we af om te zwijgen bestaat er wel een tijdstip is er een hoogte in ruime zin waarop zwaartekracht en gewicht samenvallen kijk uit, deze horizon is met linten afgezet dit landschap valt binnen grenzen van luchtledig soms houdt voortgang even in en lijkt deze op weerzien…

en links het ochtendgloren… in flarden nacht verscheen -voorzichtig al- wat licht; ’t werd roze en de nacht verdween zijn hoogtepunt droeg niets dan blauw met vogels her en der en nevels, boven grauw en bloedend kwam de zon haar schuilplaats openbreken onderweg op snelbewogen preken rolde tijd diens voortgang in een goed begin…

Jou laatste stappen, aarzelend dog te zeerste gewaag, herhaal die ritme van die eerste: hoewel nie juis volkome onbesuisd geskied jou voortgang meestal uit die vuis, dit toon onafgerond, iets wat geen ag slaan op sisteem of pas by elke dag.…

te sluiten doch in woekering en met psalmen kreunend durf ik mij niet te uiten de spiralen van het universum reiken mij meermalen de sluiers van het stof maar ik zet tegen beter weten in steeds weer de rouwmuur zonder vensters neer wat verheft mijn zijn tegen de klok die alsmaar draait en ik ófschoon de wonderen mij omarmen leef ik in voortgang…

verscheurend was het afscheid het ging ook veel te snel ik wilde het niet eindigen maar het lot deed dit wel met vochtgevulde ogen kijk ik weemoedig voor mij uit zonder goede reden stapte jij ertussenuit zoveel geschikte dagen die jij kon vullen met je lach ik moet het accepteren dat je het einde eerder zag pijnlijk is de voortgang…

Zo worden wij wel meer bedrogen: Wij zijn op reis, zo menen wij en maken voortgang zienderogen, doch richten wij de blik opzij dan staan wij stil en onbewogen. Het leven gaat aan ons voorbij.…

Soms is het net alsof ik iets heb gemist de tijd is onverbiddelijk in haar voortgang zijn herinneringen uit mijn geheugen gewist totdat ik ze toevallig weer tegenkwam jeetje, is dat al weer zo lang geleden?…

Een voortgang als komma geraakt daar tot botte punt.…

haar hand had uitgestoken en wij hem hadden gepakt om met haar mee te gaan naar ver onbekend zeker als het om van binnen uit gaat dat liet zij zien in blik en lichaamstaal zij regisseerde ogen hand en stem wij spoorden dezelfde richting rangeerden scheef en schots zij regelde stops en lichten kraakten noten in de voortgang…

Feodosia òù-1 Starend uit het raam Zie mijn einder voorbij Grijs de kleur vervaagd Grijpt leed onverbiddelijk Gruis gedoogd doet gelden Gestaag voortgang lotende Gebogen onder schraal Ondergaan het zelde lot Onmacht in deze vereent De kreet uit duizend kelen Ijl en nimmer gehoord Weet onbehagen te verdelen -------------------…

voel jij ook al, buiten dan, de prille schijn van een nieuw begin de herhaling van voortgang, de finale van de dood ik zeg maar, even ontwaar ik kleuren die als geschilderd verschijnen dus bruin, rot en zwart luiden de klokjes jubeltonen die onhoorbaar klinken over de doffe grond van gevoel vergetelheid of gedempte temperament…

Ter gelegenheid van cognitieve vaardigheden komt inzicht en rijpheid wier goede voortgang na jaren zwijgen en gepraat de gelegenheid met componenten samenbracht, belangeloos en objectief lijk gesloten vragen uit een boek.…

Verdwaalde ogen in een voortgang van de tijd. Je hart blijkt dan even met medelijden te kloppen voor een grijs gezicht in zijn eigen strijd.…

ik heb nog restafval waar ik vanaf wil er zijn nog puntjes zonder i nog paaltjes zonder parkeerschade tijdelijke voorzieningen, gewoon, voor het geval ik moet empoweren er is haast mee, er zijn plannen om uit te rollen, planten te bewateren, een maaltijd te verteren voortgang te bewaken, het teamproces, goals en objectives een liefde…

wij hadden alles al elkaar en het leven eromheen een grote strik om het allemaal te behouden het huis, het strakke pannendak en de tuinen tussen hagen vol gangbare paden waarop we samen voortgang maakten kindergeluiden die soms als jonge honden blaften en die rode zon altijd weer onder op het hoekje van de beukenhaag dat zagen we graag en…

Symbolische stippen Stippen Antwoordde de dichter Grote donkere stippen En allen op één lijn Als je goed kijkt worden ze steeds fijner en lichter De allerlaatste is zelfs nog maar heel klein Rond zijn ze Zonder begin en zonder een eind Symbolisch lijkt het Allen op één lijn Ononderbroken Net als de voortgang van ons bestaan…

De kruinen alleen in hun bestaan doen hun kop boven alles vertonen kreunend onder het gezag van groen ontvouwen zich hemels hoog de bomen, onze tred kreeg nauwelijks voortgang in een hogere sfeer van aantrekking viel een schaduw over het pad.…

Een voortgang noopt tot zoeken over hetgeen verzilverd nu mijn aandeel blijkt. Lijkt een verzoening met de regen nu de best passende muzikale begeleiding, terwijl een vioolstok de snaren van mijn hart bestrijkt.…

Grijp dus die levenskans om iets van een glorie te oogsten onder de voortgang van de snelheids- waan. En opnieuw voor wat rust te kiezen, zodat ons evenwicht zich hersteld en op nieuwe bewuste wegen kan worden voortgegaan.…

fletse beelden weelderig begint de dag mijn slappe buik verdraagt de trage stoelgang van de eerste vaste norm een arrogant geworden dichter is in vorm; hij schrijft de daagse zaken af ik schrijf en blijf mezelf mijn haren reeds geordend naar de belijning van vandaag en verder ben ik graag het duivelsei dat schikt haar liefde in haar voortgang…

als een gemoduleerd zinsnede die geëtaleerd wordt als een op zich zwaar voren trekkende machinerie die door de sporen ploegt van een heroïsche onbesproken verleden diepgang is een verlokkend woord om het drijfvermogen te doorgronden waar zelfs het zwaarste fundament de stutten niet kan dragen van het perspectief dat de elitaire voortgang…

Zo is ze begaan Met de voortgang van orde En reikt me een schaal toe: dat liefde Als de onze van eenvoud kon worden. Dan in een glimp op het wentelen, Het gezicht waaruit ik mij ontspin: Een Romeinse neus en gifzwarte ogen. Voorts het plafond, beneden in licht, Waarop zich zwarte vliegen bewegen.…

verkleefd in lange slierten grijs onberoerd liggen emoties te eroderen in de vergankelijkheid van de geest, niets achter gelaten alsof het er nooit is geweest wielen wentelen zich naar andere tijden naar daar waar het zoeken wordt gevreesd terzijde van de lange asfaltbanen mokert het groen met weinig blad en tiert de winter in de voortgang…

denk ik, ik ben klaar Reeds moe van de dagen Als ik vooruit in de verte staar Ik vergeet ook het prille landschap Dat vervaagt in een verleden gebaar Witte aangelijnde vlokken Verwarren in donzige trekken In thans gelaagd azuur Zoals de maagd Aanvankelijk zonder vlekken Het aardse aantrekt, op den duur Zo wordt de voortgang…

Want de tijd van voordien voert mij op weg naar een afscheid die onvermijdelijke voortgang die een toekomst voorbereidt.…

toe versober mijn gang en dromen het maakt me minder moe, ook zal lentelicht spoedig komen soms is er genade, teveel voor een moment of beperking je gaat dan door,,,,wil dat je een hoger doel vertaalt naar wezenlijke erkenning ik sta mijzelf dat wel eens toe immers over taal en scheppen gesproken, dan ruik je aan het uitzicht, de voortgang…