Alle inzendingen over vrucht

mijn ogen kregen altijd het ongewone in’t vizier waar anderen hun spellen speelden met gedachteloos plezier zocht ik naar iets markants om het extravagante te beleven veelvuldig viel mijn blik op de verboden vruchten het ontdekken daarvan zette mijn wereld op de kop dreef onrust verder op pas na het diep doorvorsen van geheimen…

zwijgende bomen lijken zo stil werpen schaduwen op de muur buigen onder gewicht van de wil verteren hun ziel in brandend vuur ik durf niet te zeggen waar het op staat bang om prijs te geven wat verborgen is dat in ongebreideld verlangen schuilgaat in luwte van schemer voor het morgen is zonder grenzen van betamelijk gedrag zou het verbodene…

mag ik even met de kleuren van je vlinders spelen je wonden kussen met mijn vleugels van satijn een druppel nectar van je drinken of doet het je nog teveel pijn kom laat maar zien wat is verborgen geef de hemel weer haar blauw bloei je allermooiste geuren de vrucht van deze zomer is geheel voor jou…

Het is een heel normale vrucht. Toch had ik moeite hem te laten hangen, Dat beaam ik met een zucht. Ik heb ernaast gestaan, Reikte in zijn richting met mijn hand. En toen ik hem wilde pakken, Heb ik mijn vingers gebrand. Het was teleurstellend, had ook veel te veel trek. Hij viel niet eens vanzelf, Dat is toch gek.…

Jij doet iets met mij, Je geeft me rust. Een heerlijk gevoel van zalig in m'n kern zijn. De pit van een avocado, die symboliseert m'n wezen.. De boterzachte romigheid er rond mijn vrouwelijkheid. Voor jou om te ontdekken, te savoureren. Knijp in m'n vel, voel of ik receptief ben, lepel al mijn heerlijkheid eruit. De pit, die mag je…

wist je droom de kersenboom met rood en witte bloesem de knoesten in de stam waar jarenlang jouw kleine vingers steeds vertoefden in eerst verbazen dan vertedering omdat hij jouw gevoel ontving ja de verboden vrucht het plukverbod was tijdelijk maar de eerste kers bleef goddelijk…

vlam wakkeren zij de passie tastend verleiden zij in gedane beloften geen rede te vinden die weerhouden wil wat lokkend aandrift tot zinderend geluk wee maken zij de reine gedachten met zwoele fantasie die in kolkend bloed gekmakend raast door lijf en leden woekerend geselen zij het schuldig gemoed dat eens genoten van verboden vrucht…

ogen ontmoeten ogen vluchtig in ’t voorbijgaan steeds duidelijker zoeken jouwe de mijne gedachten spinnen verhalen voor rode oortjes jouw glimlach verraadt je de mijne doet er niets voor onder ook al ben je met hem vinden steeds opnieuw jouw ogen de mijne uitgebreid stift ik mijn lippen rood in het voorbijgaan knipoog je en sla…

toen ik jou zacht mijn armen gaf in eerst ontmoeten je lach en ogen wezen mij het pad ik bloemde in de borders als verwachtingsvol éénjarige jij groende in het geven en bloeide snel het eerste blauw na een lang leven wij zijn de winter doorgegaan en voorjaarden in groeien ook deze zomer geeft de zon weer kleuren aan de vruchten…

De vruchten zijn geoogst, nu vallen ook de bladeren in treurigheid. Doorschijnend wordt de kruin en wind doorspeelt zijn takken alsof die heel de kleurenpracht voorgoed wil uit gaan vlakken. Hoe lang staan nu op afstand weer de dragers die elkaar omarmden. De vuren die ons hart verwarmden met zonnegloed, zij zijn niet meer.…

borst melk uit de moederspeen getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van vleugels een grenzenloos erbarmen de open deur waar kinderen in en uit lopen de ziel wordt getroost zoete vruchten…

dagen zonder warme harteklop getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van zangvogels een grenzenloos erbarmen: de open deur waar kinderen in en uit lopen de ziel wordt getroost zoete vruchten…

de mobiel de echo van woorden spreken van virus dood en vrijheidsberoving vreten in lijf en leden woekeren in het hoofd rondom de ketens van vuur en verwoesting het wilde bloed van roofdieren dat tussen de scherven sijpelt Tranen en pijn in het hartzeer van het leven onder de rommel van puin De uitgestoken hand een zoete vrucht…

Zoet zijn de bramen in het wijndomein Maar groeien moeten nog de druiventrossen Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen Een groen prieel tempert de zonneschijn De mens gedijt op warmte, vogelzang Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren De populier en els zijn sterk en weren Te harde wind, hun haag is van belang Subtropisch zijn…

Met het operatiehemd om haar naakte lijf bidt zij dat alles maar voorspoedig mag verlopen Het vrouwelijk orgaan eens een beschutte plek voor haar beide zonen nu verworden tot een onaangename last Nog even dan is het zover en glijdt zij weg in een slapende roes om geen getuige te hoeve zijn Van een ingreep die de weg naar…

soms schuurt iets aan mijn ego jarenlang is die opgebouwd iets minder lang blijkt hij te hebben gerouwd het ging al fout bij het hanteren van lego ik bouwde kastelen en droomde van een prinses onbewust wilde ik de wereld vormgeven dat is int geheel niet mis, maar het leven leert een les het zijn er meer die daaraan vreugd willen beleven…

voorzichtig kleurde stilte haar vocalen in kleine perkjes medeklinkers op de grote groene wei veelkleurigheid en een walhalla van geur schiep hier de hemel voor tal van bestuivers vaak onbewust ook in rust kunnen hoofdzaken tot een prettige bijkomstigheid raken als rijpende vrucht…

Wrange vruchten torst zij thans - een verkilde oogst.…

waar de vruchten van de aarde samen worden gedeeld wordt de warmte van het leven dubbel ervaren…

Eenzaamheid is als een vrucht, Jehovah God waakt erover dat die niet aan een tak groeit die te zwak is…

Zachtmoedigheid wiegde haar rijpe vruchten gereed voor ’t vieren van het feest de boom van zelfbeheersing mocht zijn hartje luchten, zo droegen ze gezamenlijk de vruchten van de Geest. Ik vraag U in ootmoedigheid doe binnenin mij groeien zo’n Hof van Leven, U die leidt door nu en dan te snoeien.…

Probeer het niet te snel op te geven, Ook al begin je als vrucht heel klein. Gods Geest is het die je laat groeien, zodat je mag getuigen vanuit Zijn liefde in je hart. Wees een vrucht die nooit verdort, maar zal bloeien, aan de wijnstok zijn we één, en niet apart.…

Wát vrucht er ook verloren ging, De godsvrucht bleef gespaard! --------------------------------------------------- uitgebracht onder het pseudoniem van zijn alter ego Cornelis Paradijs…

Zo wordt haar bloesem volle vrucht, zij rijpt en wordt in vogelvlucht opnieuw gevormd tot levensboom. Mijn God wat is het leven schoon, het lijkt soms eventjes een paradijselijke droom!…

genagelde handen verkrampt op het ruwe hout totale eenzaamheid roepend in het duister een bang kind verlaten door god en mens voor de nacht valt maken ze hem los na een dag van spot en diepe pijn de balsem geurt handen zijn gevouwen het leven ter aarde besteld zal eeuwig vrucht dragen…

Zijn bronzen uiterlijk onder de ruige beharing verleidt me wederom dankzij mijn zoete lusten Ik lik mijn lippen af terwijl mijn vingers hem strelen de hardheid verhult het zachte aan de binnenkant Voorzichtig strip ik hem tot hij glanzend voor me ligt dan val ik aan en geniet van zijn druipende sappen…

Blijf af van de vruchten van de walnotenboom, schud niet aan zijn takken en zijn stam, wie zich de vruchten toeëigent, wie beslag legt, liefdeloos, die zal het niet goed gaan. Wie de walnotenboom pijnigt, zal omvallen. Lang leve de walnotenboom, moge hij leven in vreugde. Hij is de eenhuizige rijkdragende.…

Omsloten door de dorheid van verloren lente Tot stilte gesust door de dood De peer De val De vrucht…

Uit liefde geboren ongeduld wordt beloond blaadjes verloren is het de vrucht die ze toont.…

Ik vergeet nooit die avond: Er lagen exotische vruchten in overvloed op de schalen. Ik nam een stukje ananas en gooide het In een bokaal met Franse champagne. Het zwom daar als een geel tropisch visje… Verder niks.…